110 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την υπογραφή του ιστορικού με παγκόσμια απήχηση νομοσχεδίου του Προέδρου των ΗΠΑ Woodrow Wilson, βάσει του οποίου η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου ορίζεται από το 1914 ως νόμιμη αργία για τη γιορτή της Μητέρας. Εκείνη ακριβώς η στιγμή η Anna Jarvis, η ιδρύτρια και ηρωίδα του γεγονότος, γίνεται παγκόσμιο σύμβολο μετά από έναν αγώνα ζωής για την καθιέρωση της μεγάλης γιορτής και παρότι η ίδια δεν γεύτηκε τη χαρά της μητρότητας!
Από τον πρόλογο της πραγματικής ιστορίας της σημερινής επετείου και μόνο, αντιλαμβανόμαστε για άλλη μια φορά τις αντιφάσεις και τα παιχνίδια της ζωής, μέχρι την επίτευξη μίας κοινωνικής κατάκτησης παγκόσμιας σημασίας, ηθικά, αξιακά και γενεσιουργά.
Ειρωνεία αποτελεί το γεγονός ότι η ιδρύτρια Jarvis πέθανε πάμφτωχη (αφού ξόδεψε όλη την περιουσία της για την ανάδειξη της γιορτής και της σημασίας της) το 1984 σε ένα σανατόριο στην Πενσυλβάνια σε ηλικία 84 ετών, αγωνιζόμενη όλη της τη ζωή για να διατηρήσει τον έλεγχο της Ημέρας της Μητέρας.
Του Αλτρουιστή
Łukasz Ciaciuch, paintings – Mother with child
Ειρωνεία δεν είναι σίγουρα το γεγονός ότι η εμπορευματοποίηση και ο παγκόσμιος καπιταλισμός μετουσίωσε ένα μοναδικό αξιακά για κάθε άνθρωπο γεγονός, σε έναν τζίρο συνολικής αξίας πάνω από 30 δισεκατομμύρια δολάρια.
Τι μας αγγίζει όμως ουσιαστικά πέρα από το παρασκήνιο και την πλούσια ιστορία για τη σημερινή σπουδαία γιορτή;;
Καταρχήν η σημερινή ημέρα αποτελεί κατ´ ελάχιστο μίας πρώτης τάξεως αφορμή για όλα τα τέκνα της οικουμένης και τους συντρόφους των μητέρων γυναικών, να τις απαλλάξουν από τα καθήκοντα της οικίας χαρίζοντας τους υπηρεσίες όμοιες με εκείνες που όλες οι μητέρες μας παρέχουν απλόχερα καθημερινά.
Επειδή προφανώς η ανταπόδοση και η ανταμοιβή για την άπειρη προσφορά τους ουδέποτε ήταν και ούτε θα αποτελέσει το ζητούμενο, ας κρατήσουμε ψηλά τουλάχιστον τη σημασία και τον συμβολισμό της ημέρας.
Στην έννοια του παγκόσμιου εορτασμού της μητέρας για την ανεπανάληπτη και ανιδιοτελή προσφορά που η θεία φύση προνόησε και η πολιτεία με νόμους και διαρκή εκπαίδευση συνεχώς βελτιώνει κοινωνικά, επιβάλλεται να υπάρχει αδιαμφισβήτητα μία ευγενική διάκριση και μια συλλογική εγρήγορση γύρω από την εργαζόμενη ηρωίδα μητέρα.
- Μία μητέρα τόσο ίδια με όλες τις άλλες μα και τόσο διαφορετική.
- Μία γυναίκα που θα πρέπει εκτός από εξαίρετη εργαζόμενη ώστε να κατακτήσει τον ανταγωνισμό στο σκληρό επαγγελματικά κόσμο που παραμένει δυστυχώς ακόμη ανδροκρατούμενος, θα πρέπει να παραμείνει συνάμα καταπληκτική μαμά και στοργική σύντροφος.
- Μία γυναίκα σύγχρονη που επιθυμεί να είναι καλλιεργημένη, όμορφη, ελκυστική και χρήσιμη για την ίδια, για την οικογένεια της και για την κοινωνία με την τεράστια συνεισφορά της.
- Μία γυναίκα που παρά τα όσα δύσκολα και εξαιρετικά κάνει καθημερινά, θα πρέπει να πνίγεται στις τύψεις που η ίδια η κοινωνία της δημιουργεί, για το «μύθο της κακής μητέρας»!
Με ποιο δικαίωμα αυτή η κοινωνία μπορεί να επιτρέπει και να συντηρεί φρικιαστικά μεσαιωνικά κατάλοιπα και να λογοκρίνει με όλους τους τρόπους συνειδήσεις με “κοινωνικά ηχεία”, που θα αναγκάσουν τελικά την ίδια την εργαζόμενη γυναίκα να αναρωτηθεί εάν είναι τελικά καλή ή κακή μητέρα;;
Προφανώς αναφερόμαστε στην ίδια κοινωνία που εύκολα στους κόλπους της εμφιλοχωρεί η διάκριση, ο ρατσισμός και η διαμόρφωση σκηνικών βίας με αποκορύφωμα την ασύλληπτη έξαρση της γυναικοκτονίας τα τελευταία χρόνια, με συνεχή επιδείνωση!
Με αυτά τα πρότυπα και αυτές τις αξίες γιορτάζουμε την εργαζόμενη μητέρα σήμερα το 2024;
Με το φόβο της λεκτικής, της σεξουαλικής ή της σωματικής βίας στο χώρο εργασίας όταν και όπου αυτή υφίσταται;
Με τον “αφέντη” στο σπίτι να απαιτεί τα αδιανόητα, γιατί στο κεφάλι του ο κυρίαρχος φαλλός έχει καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος του εγκεφάλου;
Με την “ηρωίδα” που ενώ έχει υποστεί τα πάνδεινα κοινωνικά θα πρέπει επιστρέφοντας στα δικά της αγγελούδια στο σπίτι, να παραμείνει ψύχραιμη, αμερόληπτη και να τα μεγαλώσει σωστά χωρίς προκαταλήψεις και εκδικητικότητα για όλα αυτά που η ίδια υφίσταται;
Σε αυτή την εργαζόμενη μητέρα οφείλουμε σήμερα να πούμε δίπλα χρόνια πολλά.
Γιατί προσέφερε και προσφέρει παρά πολλά.
Γιατί διεκδικεί τα αυτονόητα.
Γιατί η κοινωνική καταξίωση όλων των ανθρώπων δεν προάγεται ούτε με όρους μπρα ντε φερ ούτε με όρους body building..!
Ποτέ δεν είναι αργά για μία ειλικρινή συγνώμη για όλα αυτά που δεν κάναμε στην εργαζόμενη μητέρα μας πέρα από τα ελάχιστα ή τα όποια υποκριτικά που μπορεί να σκεφτήκαμε σήμερα.
Ίσως αυτή η ΣΥΓΝΩΜΗ να είναι το ύψιστο δώρο για όλες τις μητέρες του κόσμου και η απαρχή για μια NEA πραγματικά εποχή!
