Αν και η ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση κέρδισε τον πρώτο γύρο των γαλλικών κοινοβουλευτικών εκλογών, το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου στις 7 Ιουλίου και ο βαθμός στον οποίο η Εθνική Συσπείρωση μπορεί να διαμορφώσει τις γαλλικές εσωτερικές πολιτικές παραμένει ανοιχτό. Τα τρία σενάρια:
1 Αδιέξοδο: Το πιο πιθανό αποτέλεσμα παραμένει ένα κοινοβούλιο στο οποίο ούτε η Ακροδεξιά ούτε η ενωμένη Αριστερά ούτε οι κεντρώοι του Μακρόν μπορούν να συγκεντρώσουν την πλειοψηφία. Σε αυτή την περίπτωση, οποιαδήποτε (νέα) κυβέρνηση δεν θα έκανε πολλά.
2 Χειρότερα από το αδιέξοδο: Αν και η Ενωμένη Αριστερά και η Εθνική Συσπείρωση είναι πολικά αντίθετες σε ζητήματα μετανάστευσης, πολιτισμού και ταυτότητας, όλοι έχουν αντιταχθεί στις μεταρρυθμίσεις υπέρ της ανάπτυξης του Μακρόν. Ως αποτέλεσμα, βλέπουμε τον κίνδυνο το κόμμα της Λεπέν και τμήματα της Αριστεράς να ενώσουν τις δυνάμεις τους σε ένα τέτοιο κοινοβούλιο για μερικά επιλεγμένα ζητήματα για να αμβλύνουν τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση του Μακρόν και να ενισχύσουν την «αγοραστική δύναμη» των πολιτών, για παράδειγμα μέσω χαμηλότερου ΦΠΑ για ενεργειακά προϊόντα ή μέσω πρόσθετων επιδοτήσεων.
3 «Μαρίν Μελόνι»: Με πολύ μικρότερη πιθανότητα από τα δύο πρώτα σενάρια, το κόμμα της Λεπέν μπορεί να κερδίσει την πλειοψηφία των εδρών και να τοποθετήσει τον επικεφαλής της Εθνικής Συσπείρωσης Ζορντάν Μπαρντελά ως πρωθυπουργό. Σε μια τέτοια περίπτωση πιθανότατα θα επικεντρωνόταν στη νίκη των προεδρικών εκλογών του 2027, παραμένοντας στην πιο μετριοπαθή τροχιά που έχει σηματοδοτήσει κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Με άλλα λόγια, η Λεπέν μπορεί να προσπαθήσει να ακολουθήσει σε μεγάλο βαθμό το παράδειγμα της πρωθυπουργού της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι. Για να το κάνει αυτό, μπορεί ενδεχομένως να εξηγήσει στους ψηφοφόρους του RN μετά από μια μακρά δημοσιονομική αναθεώρηση ότι οι περισσότερες από τις αρχικές δημοσιονομικές ιδέες της θα μπορούσαν να εφαρμοστούν μόνο αργότερα και με την πάροδο του χρόνου – ή μόνο εάν γινόταν πρόεδρος το 2027.
Τα τρία κύρια σενάρια συνεπάγονται σταδιακή επιδείνωση των προοπτικών για τη Γαλλία και μικρή περαιτέρω πρόοδο σε βασικά ευρωπαϊκά ζητήματα. Αλλά δεν δείχνουν μια άμεση κρίση στυλ τύπου Λιζ Τρας. Ο κίνδυνος μιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, είτε το καλοκαίρι είτε όταν ο προϋπολογισμός του 2025 πρέπει να προετοιμαστεί στο εσωτερικό και να υποβληθεί στην ΕΕ αυτό το φθινόπωρο, θα αυξηθεί σημαντικά εάν μια κυβέρνηση Εθνικής Συσπείρωσης εγκαταλείψει τη μετριοπάθεια που σηματοδοτεί αυτή τη στιγμή, ή εάν η Ενωμένη Αριστερά πάρει την εξουσία και εφαρμόσει τις πολύ φιλόδοξες και ακριβές δημοσιονομικές της υποσχέσεις.
Ειδικά το πρόγραμμα της Ενωμένης Αριστεράς, που υπόσχεται μια «καθαρή ρήξη» με τις πολιτικές του Μακρόν και μια σειρά από μέτρα που θα εφαρμοστούν ήδη εντός 15 ημερών, θα ήταν πολύ ακριβό, με επιπλέον ετήσιες δαπάνες 25 δισ. ευρώ το 2024, 100 δισ. ευρώ το 2025 και 150 δισ. ευρώ έως το 2027. Το αποτέλεσμα θα ήταν είτε δημοσιονομική έκρηξη είτε τέτοιο πλήγμα στην ανάπτυξη, εάν η Αριστερά προσπαθήσει να τη χρηματοδοτήσει μέσω υψηλότερων φόρων περιουσίας, εισοδήματος και εταιρικών φόρων, που με τη σειρά του θα προκαλούσε σοβαρές ανησυχίες για τη δημοσιονομική βιωσιμότητα. Ωστόσο, ο κίνδυνος αυτός έχει υποχωρήσει με το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου. Η διχασμένη Αριστερά φαίνεται απίθανο να κερδίσει την πλειοψηφία και να παραμείνει ενωμένη μετά τις εκλογές για να εφαρμόσει πραγματικά μια τόσο ριζοσπαστική πρόταση.
Ο Χόλγκερ Σμίντινγκ είναι επικεφαλής οικονομολόγος της επενδυτικής τράπεζας Berenberg
Πηγή: tanea.gr
