Σημεία συνέντευξης της Όλγας Γεροβασίλη, Δ’ Αντιπροέδρου της ΒτΕ και βουλευτή Άρτας ΣΥΡΙΖΑ –ΠΣ στον Τ/Σ KONTRA, στην εκπομπή «KONTRA NEWS 21:30» με τον Πάνο Χαρίτο
Για την υπόθεση Αυγενάκη
Αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά στην προκειμένη περίπτωση -δεν είναι το κατά πόσον η ΕΛΑΣ έπραξε το καθήκον της, διότι εξ όσων γνωρίζω αποκλείω να μην ενημερώθηκε το Υ.Προ.Πο όταν έπρεπε- αλλά η συμπεριφορά του κ. Αυγενάκη και η αντίδραση από πλευράς της Νέας Δημοκρατίας ως χαρακτηριστική έκφραση μιας εδραιωμένης πλέον αλαζονικής εξουσίας. Είναι η πρώτη φορά; Όχι. Γεννώνται όμως ερωτήματα στα οποία οφείλουμε να σταθούμε. Μήπως το «Ξέρετε ποιος είμαι εγώ;» είναι μία από τις αιτίες της αποστροφής της ελληνικής κοινωνίας στο πολιτικό σύστημα; Μήπως αυτή η απονομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος που γεννά η αλαζονικής διακυβέρνηση και συμπεριφορά σε όλες της τις εκφάνσεις είναι αιτία για την αποχή που βλέπουμε στις εκλογές; Μήπως εδώ βρίσκεται σοβαρός πολιτικός κίνδυνος;
Για τα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και για το ότι η αντιπολίτευση αναλώνεται στην εσωστρέφεια αντί να εστιάζει στα κακώς κυβερνητικά κείμενα
Αύριο [ενν. σήμερα 4/7] συνεδριάζει η Πολιτική Γραμματεία και ακολουθεί συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής. Τα επίδικα έχουν τεθεί από όλες τις πλευρές, στη δημόσια σφαίρα και εκτιμώ ότι ο διάλογος θα ολοκληρωθεί στα συλλογικά όργανα, όπως απαιτείται. Η εσωστρέφεια δεν αφορά την ελληνική κοινωνία, δεν απαντά στα μεγάλα ζητήματα, ωστόσο οι εκλογές παρήγαγαν συγκεκριμένα αποτελέσματα για όλο το πολιτικό σύστημα, πράγμα που γεννά κλυδωνισμούς σε όλους τους πολιτικούς οργανισμούς. Το διαπιστώσαμε και στο κυβερνών κόμμα, το διακρίνουμε και στο ΠΑΣΟΚ το οποίο έχει περάσει σε μια φάση εκλογής προέδρου. Παρόλα αυτά, ακόμα κι αν η συνολική εικόνα που εμφανίζεται είναι αυτή, είναι μια καλή στιγμή για να παρθούν αποφάσεις, για να γίνουν ειλικρινείς συζητήσεις, ώστε να είμαστε χρήσιμοι για τη χώρα μας.
Για το εξ Αμερικής κείμενο θέσεων Κασσελάκη
Ένας ακόμη σημαντικός λόγος που υπήρξαν αντιδράσεις δεν ήταν μόνο αυτά που έλεγε το κείμενο αλλά το γεγονός ότι υπήρξε κείμενο δημοσιοποιημένο στα social media ως πλατφόρμα, ως σχέδιο το οποίο έχει ο ίδιος στο μυαλό του. Δεν όφειλε να το κάνει. Από εκεί και μετά βεβαίως και στα διάφορα επίμαχα ζητήματα, τα οποία έθεσε το ίδιο το κείμενο υπάρχουν συμφωνίες υπάρχουν και διαφωνίες. Ας πούμε ότι το κόμμα χρειάζεται αλλαγές, ποιος θα πει όχι; Ή ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι ο εκλεγμένος δημοκρατικά Στέφανος Κασσελάκης, ποιος το αρνείται; Από εκεί και μετά, τα ζητήματα, κατά τη δική μου άποψη, ανοίγουν σε ένα συντεταγμένο κόμμα, που θέλει να παίξει το ρόλο του και για να μπορέσει να παίξει το ρόλο του, οι εισηγήσεις, οι απόψεις, οι σκέψεις κατατίθενται στα συλλογικά όργανα.
Για το αν η εξέλιξη και οι αλλαγές του κόμματος αποτελούν αντικείμενο ζυμώσεων και διαλόγου των οργάνων ή των αποφάσεων του προέδρου
Είμαστε δημοκρατικό κόμμα της αριστεράς με πλατιά παράδοση στην ανοχή, στον πλουραλισμό, στην ανάλυση και σύνθεση, και στην ομογενοποίηση, κατά το δυνατό, διαφορετικών ενίοτε και συγκρουόμενων απόψεων. Τα κόμματα είναι ζωντανοί οργανισμοί, αν εκλείψουν τα παραπάνω χαρακτηριστικά της δημοκρατικής λειτουργίας θα καταλήξουμε στην ισχύ του ενός; Δεν θέλω να φανταστώ βεβαίως ότι ο ίδιος ο πρόεδρος εννοεί κάτι τέτοιο αλλά ότι καταθέτει ένα προβληματισμό για συζήτηση. Από πλευράς μου σχολιάζω τον τρόπο με τον οποίο κατατέθηκε ο προβληματισμός.
Για τις δηλώσεις Αποστολάκη ότι αν συζητάμε κάτι και δεν καταλήγουμε ποτέ, καλύτερα να μην το συζητάμε
Προφανώς, εννοούσε ο κ. Αποστολάκης, να φανταστώ, τις ατέρμονες συζητήσεις, που δεν καταλήγουν πουθενά. Ούτε κι εγώ συμφωνώ με αυτό. Θα πρέπει να υπάρχει αρχή, μέση, τέλος, προβληματισμός, ανάλυση, σύνθεση, αποτέλεσμα. Το οποίο αποτέλεσμα να μπορεί να μιλήσει στον ελληνικό λαό, διότι αυτός είναι ο αποδέκτης τελικά. Και σ’ αυτόν πρέπει να δώσεις μηνύματα, ελπίδα, αισιοδοξία, εμπιστοσύνη, σοβαρότητα κλπ.
Σε κάθε άλλη περίπτωση θα επρόκειτο αφ’ ενός για μία πολύ εύκολη απάντηση μπροστά σε δυσκολίες και αφ’ ετέρου για μία πολύ αντιφατική στάση. Διότι δεν γίνεται να υπερασπίζεσαι το δικαίωμα στη διαφορετικότητα ως δημοκράτης αριστερός και την ίδια στιγμή να έχεις χαμηλή ανοχή στη διαφορετική γνώμη. Η δημοκρατία, ξέρετε, είναι δύσκολη υπόθεση γιατί έχει κανόνες, απαιτεί και αντοχές και μάλιστα υψηλότερες σε κρίσιμες περιόδους για τη χώρα και σε περιόδους όπου η ίδια η κοινωνία βρίσκεται σε κρίση.
Για την προτροπή του Προέδρου να αναζητήσει εναλλακτική όποιος δε συμφωνεί με την εξυγίανση και τον εκσυγχρονισμό του ΣΥΡΙΖΑ
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος/α ή θα μπορούσε να υπάρχει -μετά απ’ όλα αυτά τα χρόνια και με όλους αυτούς τους κλυδωνισμούς που έχουμε περάσει ως χώρος σε κρίσιμες εποχές, σε δυσκολίες- που να πει «Δεν χρειάζονται αλλαγές στο κόμμα». Άρα είναι μάλλον εκ του περισσού. Επιπροσθέτως δεν είθισται να εκπέμπουμε απειλές. Οι απειλές ποτέ δεν εκφράζουν ισχύ, αλλά ανασφάλεια.
Για το περιεχόμενο της συνάντησης με Κασσελάκη.
Ήταν μία ιδιωτική συνάντηση με τον Πρόεδρο. Δε συνηθίζω σχολιάζω δημόσια το περιεχόμενο τέτοιων συναντήσεων και δεν θα το κάνω και τώρα. Είμαι φύσει αισιόδοξη παρά τις δυσκολίες. Ωστόσο, αυτά τα τρία-τέσσερα σοβαρά ζητήματα, τα οποία μπαίνουν στο κείμενο των 87, το οποίο συνυπέγραψα με τους άλλους συντρόφους μου, είναι τα κύρια θέματα τα οποία θα θέσω και στην Πολιτική Γραμματεία και βεβαίως στην Κεντρική Επιτροπή.
Ποιο είναι το περιθώριο για να ξεκαθαρίσει το ταυτοτικό ζήτημα του κόμματος;
Θεωρώ ότι οι βασικοί άξονες θα πρέπει να αναλυθούν στην ΚΕ, αλλά εκτιμώ ότι στο Συνέδριο, το οποίο έχει ήδη εξαγγελθεί για το φθινόπωρο, θα πρέπει να λυθούν όλα τα ζητήματα με ένα εκτεταμένο προσυνεδριακό διάλογο.
Για το αν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου
Πολυτέλειες στο πολιτικό σύστημα δεν υπάρχουν. Διότι δεν έχει την πολυτέλεια ο ίδιος ελληνικός λαός να αντιμετωπίσει κάθε μέρα τη μέρα που ξημερώνει. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να αφήσουμε άλλο τον κόσμο να ζει κυριευμένος από τα αισθήματα της ανασφάλειας, της απόσυρσης, αλλά κυρίως με το έλλειμμα αξιοπρέπειας το οποίο έχει κορυφωθεί με κύρια ευθύνη της παρούσας κυβέρνησης.
Για την ΑΥΓΗ
Οι συζητήσεις για τα Μέσα του κόμματος είναι όντως παλιές, γιατί, εξαιτίας της μείωσης της δύναμής μας από το ’19 και μετά, η κρατική επιχορήγηση μικραίνει και οι δυσκολίες για τον έντυπο Τύπο, όπως ξέρετε καλύτερα από εμένα, είναι πάρα πολλές. Άρα η συζήτηση και η εξυγίανση είναι μονόδρομος. Από εκεί και πέρα όμως έχει σημασία τρόπος που κάποιος θα το κάνει, γιατί εκεί υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχουν εργαζόμενοι και βεβαίως υπάρχει ένα ιστορικό φορτίο πάνω στην εφημερίδα ΑΥΓΗ. Ο τρόπος ήταν λάθος.
