Οι παρενέργειες φαρμάκων είναι συχνές και πολλές φορές αρκετά ενοχλητικές. Σημαντικές παρενέργειες, όπως απειλητικές για τη ζωή αλλεργικές αντιδράσεις, απαιτούν άμεση θεραπεία και διακοπή του φαρμάκου. Πιο ήσσονος σημασίας συμπτώματα μπορεί να είναι ανεκτά όταν σταθμίζονται με τα οφέλη του φαρμάκου. Και μερικές φορές, αυτά υποχωρούν από μόνα τους καθώς το σώμα συνηθίζει στο φάρμακο.
Ο όρος παρενέργεια θεωρείται συνήθως κακός. Και αυτό είναι τυπικά αλήθεια. Αλλά υπάρχει ένας άλλος τύπος παρενεργειών για τον οποίο ακούμε πολύ λιγότερο: αυτές που είναι ευεργετικές. Αν και ασυνήθιστες, αξίζει να αναφέρουμε μερικά φάρμακα που ανέπτυξαν τέτοιες.
Μινοξιδίλη. Αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1970 για την υψηλή αρτηριακή πίεση, αλλά φάνηκε ότι αύξησε την τριχοφυΐα σε άτομα της μελέτης. Και αυτό που αρχικά θεωρήθηκε ενοχλητική παρενέργεια έγινε τελικά η κύρια χρήση του. Τοπικές μορφές αυτού του φαρμάκου χρησιμοποιούνται σήμερα για τη θεραπεία της τριχόπτωσης.
Διφαινυδραμίνη. Αυτή η κοινή θεραπεία για αλλεργικές καταστάσεις έχει την παρενέργεια της υπνηλίας. Για ενήλικες με προβλήματα αλλεργίας και προβλήματα ύπνου, το ηρεμιστικό αποτέλεσμα μπορεί να είναι χρήσιμο. Δεν συνιστάται η τακτική, μακροχρόνια χρήση της διφαινυδραμίνης, καθώς μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο άνοιας.
Σιλδεναφίλη. Αρχικά αναπτύχθηκε ως θεραπεία για την υψηλή αρτηριακή πίεση και τη στηθάγχη, δεν χρειάστηκε όμως πολύς χρόνος για τους άνδρες χρήστες να συνειδητοποιήσουν ότι το φάρμακο μπορούσε να προκαλέσει στύση μέσα σε 30 έως 60 λεπτά. Οι παραγωγοί της σιλδεναφίλης αναγνώρισαν ότι υπό τις κατάλληλες συνθήκες και σωστή δοσολογία, αυτό θα μπορούσε να είναι μια εξαιρετικά ευεργετική παρενέργεια. Το 1998 εγκρίθηκε ως θεραπεία για τη στυτική δυσλειτουργία.
Λιραγλουτίδη, σεμαγλουτίδη και άλλα GLP-1RA. Αυτά τα φάρμακα αναπτύχθηκαν αρχικά για τη θεραπεία του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, αλλά ήδη από τις πρώτες μελέτες παρατηρήθηκε μειωμένη όρεξη και σημαντική απώλεια σωματικού βάρους. Τώρα, αυτές οι ουσίες έχουν έγκριση όχι μόνο για τον διαβήτη αλλά και για την παχυσαρκία. Φαίνεται μάλιστα ότι ελαττώνουν τη διάθεση για κάπνισμα ή χρήση άλλων εξαρτησιογόνων ουσιών και μένει να αποδειχθεί αν θα λάβουν και τέτοια θεραπευτική έγκριση.
Τα παραπάνω αποτελούν λίγα μόνο παραδείγματα. Υπάρχουν πάνω από 400 αναφορές για ευεργετικές επιδράσεις διαφόρων φαρμάκων τις τελευταίες δεκαετίες στη διεθνή βιβλιογραφία.
Ο Θάνος Δημόπουλος είναι καθηγητής Θεραπευτικής Αιματολογίας – Ογκολογίας, τ. πρύτανης του ΕΚΠΑ
Πηγή: tanea.gr
