Πώς πολεμάς (πολιτικά…) έναν αντίπαλο που συνιστά μεν απειλή για τη δημοκρατία και τις θεμελιώδεις ελευθερίες, έχει γίνει όμως στόχος βίας και συνεχίζει να ισχυρίζεται πως η ρητορική της άλλης πλευράς υποκινεί αυτή τη βία; Είναι ο δύσκολος γρίφος που καλείται να λύσει το στρατόπεδο της Κάμαλα Χάρις στις ΗΠΑ μετά τη δεύτερη, κατά τα φαινόμενα, απόπειρα δολοφονίας του Ντόναλντ Τραμπ.
Ειδικοί προειδοποιούν πως η ακραία πόλωση και η ολοένα πιο τοξική πολιτική ρητορική δοκιμάζουν το έθνος
Κάποιοι, βέβαια, εκτιμούν πως οι ανησυχίες των Δημοκρατικών μπορεί να αποδειχθούν βραχύβιες: το πιο εκπληκτικό πράγμα σχετικά με την πολιτική βία αυτή τη στιγμή, λέει στο Politico ο Κρεγκ Γκρίνσμπεργκ, o δημοκρατικός δήμαρχος του Λούισβιλ, στο Κεντάκι, στόχος και ο ίδιος απόπειρας δολοφονίας προ διετίας, «είναι το πόσο γρήγορα οι άνθρωποι πάνε παρακάτω».
Άλλοι, ωστόσο, συμμερίζονται απόλυτα την προειδοποίηση που απηύθυνε το Axios: «Μια τέλεια καταιγίδα προετοιμάζεται εδώ και χρόνια στις ΗΠΑ, τροφοδοτούμενη από την ακραία πόλωση, την άρνηση του εκλογικού αποτελέσματος, την πολιτική βία, τις ιστορικές διώξεις και την αχαλίνωτη παραπληροφόρηση. Θα πέσει βροχή το χάος τον Νοέμβριο».
Η πολιτική βία στην αμερικανική ιστορία
Η αλήθεια είναι πως η πολιτική βία έχει διαμορφώσει πολλές φορές την αμερικανική ιστορία. Οι δολοφονίες του Αβραάμ Λίνκολν (1865), του Τζέιμς Γκάρφιλντ (1881) και του Ουίλιαμ Μακίνλεϊ (1901) οδήγησαν τελικά στην ανάθεση της προστασίας του προέδρου στη Secret Service, ενώ η δολοφονία του Τζον Φ. Κένεντι, το 1963, συγκλόνισε το αμερικανικό έθνος και κατέληξε σε ακόμα αυστηρότερα μέτρα πέριξ του προέδρου.
Παρ’ όλα αυτά, ο Τζέραλντ Φορντ έγινε το 1975 στόχος δύο πολύκροτων αποπειρών δολοφονίας μέσα σε διάστημα 18 ημερών και ο Ρόναλντ Ρίγκαν τραυματίστηκε σοβαρά από σφαίρα στις αρχές της προεδρίας του, το 1981. Σχεδόν κάθε σύγχρονος πρόεδρος έχει μπει στο στόχαστρο. Και η Secret Service έχει αποτρέψει σχεδόν όλες αυτές τις απόπειρες – λίγες κατέληξαν σε τραυματισμό, όπως το ματωμένο αφτί του Τραμπ τον Ιούλιο.
Ειδικοί σε θέματα ασφαλείας, ωστόσο, προειδοποιούν πως η ακραία πόλωση και η ολοένα και πιο τοξική πολιτική ρητορική – που υποδαυλίζονται από ξένους αντιπάλους και υπερθερμαίνονται από τα σόσιαλ μίντια – συνδυάζονται για να δοκιμάσουν την ικανότητα του έθνους να προστατεύσει τους υποψηφίους και τους θεσμούς του.
«Ένα επικίνδυνο περιβάλλον απειλών»
«Οι προεδρικές εκλογές του 2024», λέει ο Τζον Κοέν, πρώην ανώτερος αξιωματούχος των υπηρεσιών πληροφοριών και της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας, «διεξάγονται σε μια περίοδο κατά την οποία οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν το πιο περίπλοκο, δυναμικό και επικίνδυνο περιβάλλον απειλών που έχω βιώσει στα 40 χρόνια της καριέρας μου».
Λίγο να σκεφτεί κανείς εκείνη την πορεία ακροδεξιών στο Σάρλοτσβιλ της Βιρτζίνια που οδήγησε στον θάνατο μιας ακτιβίστριας υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων, την εισβολή ενός φιλοτραμπικού όχλου στο Καπιτώλιο, εκείνη την επίθεση με σφυρί κατά του συζύγου της πρώην προέδρου της Βουλής Νάνσι Πελόζι, τις αμέτρητες απειλές βίας που δέχονται μέλη του Κογκρέσου και δικαστές, αντιλαμβάνεται πως ο κίνδυνος και η αστάθεια έχουν γίνει πια χαρακτηριστικό και όχι παράδοξο της αμερικανικής πολιτικής ζωής.
Αυτή η κανονικοποίηση της βίας ξεπερνά τα κομματικά όρια. Σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη τέλη Ιουνίου από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο, η βία κατά του Τραμπ έχει περισσότερους υποστηρικτές (10% των ενηλίκων) από ό,τι η βία υπέρ του Τραμπ (6,9%).
Όμως μόνο ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα υποδαυλίζει ενεργά τις φλόγες. Ο Τραμπ έχει ενθαρρύνει τον τραμπουκισμό των διαδηλωτών στις συγκεντρώσεις του, χλεύασε την Πελόζι για την επίθεση με το σφυρί, ζήτησε να πυροβολούνται οι κλέφτες και να εκτελούνται οι απείθαρχοι στρατηγοί, έχει προειδοποιήσει για «λουτρό αίματος» αν δεν εκλεγεί και υποστηρίξει ότι οι μετανάστες «δηλητηριάζουν το αίμα της χώρας μας» – τα περί μεταναστών που τρώνε κατοικίδια είναι απλώς η τελευταία βερσιόν.
Όπως γράφει στην «Guardian» ο Ντέιβιντ Σμιθ, «όλα αυτά είναι αρκετά για να γεμίσουν κάθε ευαισθητοποιημένο πολίτη με ανησυχία για τις επερχόμενες εκλογές και για το τι θα επακολουθήσει σε ένα έθνος που έχει περισσότερα όπλα από ανθρώπους».
Premium έκδοση «Τα ΝΕΑ»
Πηγή: in.gr
