Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας γιορτάζει τα 30 του χρόνια με μεγάλα αφιερώματα στον Ακίρα Κουροσάβα και τον βρετανικό κινηματογράφο του ’80. Γράφει ο Μάνος Νομικός
30 χρόνια Νύχτες Πρεμιέρας, του μεγάλου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, ένας πραγματικός θεσμός για την πρωτεύουσα. Πότε πέρασαν 30 χρόνια; Όλοι μας έχουμε να θυμηθούμε μία ιστορία μέσα από τις Νύχτες Πρεμιέρας, βραδιές και ταινίες που χαράχθηκαν στη μνήμη μας.
Ανάμεσα σε μία πλειάδα ταινιών και πρεμιέρων, στις φετινές Νύχτες Πρεμιέρας που διαρκούν από τις 2 έως τις 14 Οκτωβρίου, ξεχωρίζουμε τα μεγάλα αφιερώματα στον Ακίρα Κουροσάβα και τα βρετανικά 80s, παραδοσιακά κάποια πολύ ενδιαφέροντα μουσικά ντοκιμαντέρ, μαζί με τίτλους που δύσκολα θα δούμε στη μεγάλη οθόνη στην Ελλάδα.
Στις φετινές Νύχτες Πρεμιέρας θα δούμε σε πανελλήνια πρεμιέρα πολυαναμενόμενες ταινίες όπως το “Megalopolis” του Φράνσις Φορντ Κόπολα, το “Room Next Door” του Πέδρο Αλμοδόβαρ και το “Anora” του Σον Μπέικερ, ανάμεσα σε άλλες, σε προβολές με μεγάλη ζήτηση και γρήγορα sold out. Κάτι που δεν μας απασχολεί καθόλου αφού σύντομα θα δούμε τις συγκεκριμένες ταινίες σε διανομή στις αίθουσες.
Οι αίθουσες που φιλοξενούν τις Νύχτες Πρεμιέρας φέτος είναι ο Δαναός 1 και 2, Cinobo Όπερα 1 και 2, Άστορ και Άστυ. Λείπουν κάποιες μεγάλες και εμβληματικές αίθουσες του παρελθόντος, αλλά και αυτές οι αίθουσες κουβαλάνε τη δική τους ιστορία και συμβολή στους κινηματογράφους της πρωτεύουσας (με ό,τι έχουν περάσει, από πυρκαγιές μέχρι αλλαγές χρήσεων).
Παρακάτω, σας προτείνουμε 10 ταινίες μέσα από τις Νύχτες Πρεμιέρας 2024. Εισιτήρια και ώρες-μέρες προβολής μπορείτε να βρείτε σε αυτό το link. Δράστε γρήγορα πριν βρεθείτε μπροστά σε sold out.
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: AKIRA KUROSAWA
ΟΙ ΕΠΤΑ ΣΑΜΟΥΡΑΪ / SEVEN SAMURAI
(1954, Ιαπωνία, 207′)
Σκηνοθεσία: Ακίρα Κουροσάβα
Με τον ηθοποιό-φετίχ του Κουροσάβα, Τοσίρο Μιφούνε, στον καλύτερο ίσως ρόλο της πληθωρικής καριέρας του, οι μυθικοί «Επτά Σαμουράι» αφηγούνται την ηρωική ιστορία μιας ομάδας ρονίν που προσλαμβάνονται από τους αγρότες ενός μικρού χωριού για να το υπερασπιστούν από επιδρομές ληστών. Απόλυτα αυθεντική στην απεικόνιση μιας ταραγμένης περιόδου, επηρεασμένη εξίσου από το δυτικό γουέστερν όσο κι από το ιαπωνικό θέατρο, η πιο ακριβή κινηματογραφική παραγωγή στην Ιαπωνία έως τότε είναι επικό σινεμά με κάθε πιθανή έννοια: από τις αξεπέραστες μέχρι σήμερα σκηνές μάχης μέχρι τον μαεστρικό χειρισμό των πολυάριθμων χαρακτήρων, συχνά βασισμένων σε ιστορικά πρόσωπα και αποτέλεσμα εξαντλητικής μελέτης από τον ίδιο τον σκηνοθέτη.
Ένας ύμνος στην ανθρώπινη αντοχή, αυτοθυσία και αλληλεγγύη που καθόρισε όσο ελάχιστες άλλες ταινίες το σινεμά δράσης παγκοσμίως, το φιλμ βραβεύτηκε με τον Αργυρό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας για την απαράμιλλη σκηνοθεσία του Κουροσάβα, απέσπασε δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ (κοστουμιών και σκηνικών) και φιγουράρει σταθερά στις λίστες των πιο αξιοσέβαστων κινηματογραφικών εντύπων και ψηφοφοριών του κόσμου με τις σπουδαιότερες δημιουργίες που έγιναν ποτέ.
Η ταινία παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα στην πλήρη της διάρκεια και στην πρόσφατη 4Κ αποκατάσταση με την οποία προβάλλεται σε όλο τον κόσμο.
Ο ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ / IKIRU
(1952, Ιαπωνία, 143′)
Σκηνοθεσία: Ακίρα Κουροσάβα
Ένας απρόσωπος γραφειοκράτης στο μεταπολεμικό Τόκιο μαθαίνει ότι πάσχει από ανίατη ασθένεια και του απομένει ένας χρόνος ζωής. Ο χαρακτήρας του θα μεταμορφωθεί άρδην. Ριζωμένο σε μια ιδέα του σκηνοθέτη εμπνευσμένη από το «Θάνατο του Ιβάν Ίλιτς» του Τολστόι και με ένα υποδειγματικό σενάριο, το «Ikiru» («Να Ζεις», σε ορθή μετάφραση) είναι ο απόλυτος «σύγχρονος» Κουροσάβα, ένα έργο-φάρος πάνω στη σημασία του να είσαι Άνθρωπος. Σιωπηλό μα συγκινησιακά κατάφορτο, έξοχα φωτογραφημένο και ανεπανάληπτα ερμηνευμένο από τον μεγάλο Τακάσι Σιμούρα, ιδού μια ταινία που επιμένει να εστιάζει όχι μόνο στα σημαντικά ερωτήματα αλλά και στην απάντησή τους.
ΣΥΝΝΕΦΟ / CLOUD
(2024, Ιαπωνία, 123′)
Σκηνοθεσία: Κιγιόσι Κουροσάβα
Όταν δελεάζεται από το πόσο μεγάλο και εύκολο κέρδος μπορούν να του αποφέρουν οι μεταπωλήσεις προϊόντων στο διαδίκτυο, ένας νεαρός αρχίζει να ακολουθεί μερικές όχι και τόσο ηθικές οδούς προκειμένου να πλουτίσει. Κι ενώ η ζωή του αλλάζει προς το ανετότερο, θανάσιμες απειλές αρχίζουν να τον περικυκλώνουν.
Επίσημη υποβολή της Ιαπωνίας στα προσεχή Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας, η καινούργια δημιουργία του έτερου (και μεταγενέστερου) καταξιωμένου Κουροσάβα στο σινεμά ξεκινά ως ατμοσφαιρικό θρίλερ μυστηρίου, προχωρά σε ένα βίαιο ξεκαθάρισμα λογαριασμών και καταλήγει σε κάτι απρόσμενα μεταφυσικό. Πίσω από όλα αυτά, ωστόσο, κρύβεται μια σκοτεινά ειρωνική προειδοποίηση για την ασυλλόγιστη εξάρτηση του ανθρώπου από την τεχνολογία και τις επικίνδυνες σαγήνες του σύγχρονου ιντερνετικού κόσμου.
ΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ / IN A VIOLENT NATURE
(2024, Καναδάς, 94′)
Σκηνοθεσία: Κρις Νας
Ένας μασκοφορεμένος μακελάρης με γάντζο, μια παρέα σε ένα απομονωμένο σπίτι στο δάσος. Μαντέψτε τι θα μπορούσε να συμβεί. Αν παίρναμε όλες τις slasher ταινίες και τις ξεγυμνώναμε στα απολύτως απαραίτητα, δίνοντας στο κοινό τις αιμοδιψείς συγκινήσεις που περιμένει, το αποτέλεσμα θα έμοιαζε με αυτήν την ταινία. Μόνο που εδώ, παραδόξως, καραδοκεί μια πονηρή άσκηση στους μηχανισμούς του σινεμά τρόμου η οποία ζητά από το κοινό να παραδεχτεί τις αιμοβόρικες διαθέσεις του και να αφεθεί έπειτα απενοχοποιημένο σε αυτές, έτσι απροκάλυπτα όπως θα τις βλέπει να αποτυπώνονται επί οθόνης.
Απρόσμενη επιτυχία, με ήδη δρομολογημένη συνέχεια και μερικές από τις πιο αποστομωτικές σκηνές φρίκης που έχουμε δει, το φιλμ δεν είναι για ευαίσθητα στομάχια. Είναι όμως για μερακλήδες θεατές που πίσω από τις εντυπωσιακές σφαγές θα αναγνωρίσουν μια έξυπνη σπουδή για τα ένστικτα, τις προσδοκίες και τους μυστικούς κώδικες που ενώνουν και συγκινούν τους θεατές των ταινιών τρόμου.
MOGWAI: Ο ΗΧΟΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ / MOGWAI: IF THE STARS HAD A SOUND
(2024, Ηνωμένο Βασίλειο, 90′)
Σκηνοθεσία: Άντονι Κρουκ
Ξεναγώντας μας στην ιστορία, την πόλη, τις ιδέες και την παραγωγική διαδικασία των Mogwai, το ντοκιμαντέρ επιχειρεί μια all-inclusive διαδρομή από τις μουσικές ρίζες του συγκροτήματος μέχρι την ηχογράφηση του δέκατου άλμπουμ τους, στην περίοδο της πανδημίας. Στη θέση του οδηγού δεν αργούν να περάσουν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές, αφού τα μέλη της μπάντας έχουν για πρώτη φορά την ευκαιρία να αφηγηθούν την ιστορία όπως την έζησαν.
Ο Άντονι Κρουκ, ένας από τους σταθερούς συνεργάτες τους, αφήνει να εισβάλει στην εικόνα ισόποσα τραχύτητα κι ευαισθησία, φιλοτεχνώντας τελικά ένα αρμοστό μουσικό πορτραίτο, ικανό να χορτάσει τους οπαδούς αλλά και τους πρωτάρηδες του φαινομένου Mogwai.
BLUR: TO THE END
(2024, Ηνωμένο Βασίλειο, 104′)
Σκηνοθεσία: Τόμπι Λ.
Ιστορία τεσσάρων φίλων που έτυχε να δημιουργήσουν ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα στον πλανήτη και τώρα σμίγουν ξανά για ένα δισκογραφικό και συναυλιακό comeback που ίσως να αποτελεί και το ύστερο αντίο τους, το συναισθηματικό αυτό ντοκιμαντέρ μοιάζει με ψυχοθεραπεία. Όχι μόνο για τα μεσήλικα πλέον μέλη των Blur, που αποκαλύπτονται πιο ευάλωτα και δεμένα από ποτέ, αλλά και για τους θεατές, θαυμαστές τους και μη, που πίσω από τα τραγούδια, τις ανέκδοτες διηγήσεις από το παρελθόν και τις τρυφερές στιγμές στο παρόν θα διακρίνουν μια γλυκόπικρη ματιά στο χρόνο που περνά και στα ευεργετικά σημάδια που αφήνει.
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: THIS IS ENGLAND
ΩΡΑΙΟ ΜΟΥ ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ / MY BEAUTIFUL LAUNDRETTE
(1985, Ηνωμένο Βασίλειο, 97′)
Σκηνοθεσία: Στίβεν Φρίαρς
Αντισυμβατικό love story ανάμεσα σε αριβίστα νεαρό Πακιστανό κι αλητήριο Λονδρέζο και καίριο πολιτικό σχόλιο για την εν βρασμώ θατσερική Αγγλία, αυτό το φιλμ-ορόσημο μας σύστησε το ανεξερεύνητο τότε ταλέντο του Ντάνιελ Ντέι Λιούις, την οξυδερκή πένα του Χανίφ Κιουρέισι κι έναν από τους σημαντικότερους δημιουργούς του αγγλικού κινηματογράφου. Ούτε ξεκάθαρα πολιτική, ούτε στρατευμένη γκέι ιστορία αγάπης, το «Πλυντήριο» αναπαρέστησε έναν κόσμο που δεν απείχε πολύ από τον πραγματικό, εσωκλείοντας μια αυθεντική εικόνα της αγγλικής κοινωνίας του ’80.
Υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, η δημιουργία του Φρίαρς αναζωπύρωσε το παγκόσμιο κινηματογραφικό ενδιαφέρον για το βρετανικό σινεμά κοινωνικού ρεαλισμού και με τον ήσυχο τρόπο της έσπρωξε ένα βήμα πιο μπροστά μια queer κουλτούρα που μέχρι τότε τηλεγραφούσε ακόμη τα καρδιοχτύπια της από το περιθώριο.
ΒΡΩΜΙΚΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ / THE LONG GOOD FRIDAY
(1980, Ηνωμένο Βασίλειο, 114′)
Σκηνοθεσία: Τζον Μακένζι
Μέσα από την ιστορία ενός Λονδρέζου κακοποιού που προσπαθεί μάταια να περάσει στη νομιμότητα, ο άδικα παραγνωρισμένος Σκωτσέζος δημιουργός φτιάχνει τρεις ταινίες: Ένα άπταιστο γκανγκστερικό φιλμ, απίθανης κορύφωσης και μακελειού, ένα σχόλιο στην πιο ταραχώδη εποχή της Νήσου μεταπολεμικά και μαζί μια περίτεχνη σατιρική όσο και τραγική καταγραφή μιας παρελθούσας Αυτοκρατορίας που πασχίζει να ανακτήσει τη χαμένη της αίγλη.
Σπουδαίος Μπομπ Χόσκινς, εικόνες-τεκμήριο εποχής των πρώτων στιγμών της θατσερικής Αγγλίας, 21η θέση στη λίστα των καλύτερων βρετανικών ται νιών όλων των εποχών κατά το British Film Institute. Δικαίως.
ΣΙΝΤ ΚΑΙ ΝΑΝΣΥ / SID AND NANCY
(1986, Ηνωμένο Βασίλειο, 112′)
Σκηνοθεσία: Άλεξ Κοξ
Τη νύχτα της 12ης Σεπτεμβρίου του 1978, στο θρυλικό Chelsea Hotel, η Νάνσι Σπάνγκεν έπεφτε νεκρή, πιθανόν από μαχαιριά του εραστή της και μπασίστα των Sex Pistols, Σιντ Βίσιους. Ο Άλεξ Κοξ επιστρέφει στη θρυλική εποχή της πανκ, βάζει πρωταγωνιστή του έναν συγκλονιστικό Γκάρι Ολντμαν (με μια εξίσου φοβερή Κλόι Γουέμπ πλάι του) και μεταγράφει τη μυθολογία του «ζήσε έντονα, πέθανε νέος» σε ένα φαρμακερό ρομάντζο καταχρήσεων και ακροτήτων, με την ένταση στη διαπασών.
Σαράντα περίπου χρόνια μετά την πρεμιέρα του, το «Σιντ και Νάνσυ» δικαίως συγκαταλέγεται ανάμεσα στις καλύτερες ταινίες που έγιναν ποτέ για τη μουσική, κατοχύρωσε τον νεαρό πρωταγωνιστή του ως ανερχόμενο ταλέντο και μελλοντικό σταρ και εξακολουθεί να συνεπαίρνει με την τραχύτητα και την ενέργειά του.
ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ / MONA LISA
(1986, Ηνωμένο Βασίλειο, 104′)
Σκηνοθεσία: Νιλ Τζόρνταν
Ο Νιλ Τζόρνταν στήνει ένα υπόδειγμα νεονουάρ με ήρωα έναν μικροκακοποιό που αναλαμβάνει σοφέρ και σωματοφύλακας μιας πόρνης πολυτελείας για να μπλέξει σε μια ιστορία μυστηρίου και αναπάντητου έρωτα. Εντυπωσιακή καταγραφή ενός νυχτερινού κόσμου, μεγαλειώδης Μπομπ Χόσκινς στο ρόλο που του χάρισε βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Καννών και τη μοναδική του οσκαρική υποψηφιότητα, αξιομνημόνευτη φιγούρα κακού από τον Μάικλ Κέιν σε ένα μαγικό φιλμ το οποίο σφράγισε τη γενιά που το πρωτοείδε, ανεβάζοντας διεθνώς τις μετοχές του εγγλέζικου σινεμά.
Πηγή: allyou.gr
