Για τους Λιβανέζους οι, περιορισμένες μέχρι στιγμής, στρατιωτικές επιχειρήσεις στα νότια της χώρας τους είναι ένα τραύμα που επιστρέφει, καθώς όλοι θυμούνται τη σύγκρουση του 2006 ενώ πολλοί έχουν βιώσει περισσότερους από έναν πολέμους. Τι θα γίνει τώρα; Υπάρχει διέξοδος;
Ενώ οι Ισραηλινοί συγκέντρωναν στρατεύματα στα σύνορα, στη Βηρυτό ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός Νατζίμπ Μικάτι συναντιόταν με τον γάλλο υπουργό Εξωτερικών Ζαν-Νοέλ Μπαρό, τον πρώτο τόσο υψηλόβαθμο δυτικό διπλωμάτη που έφτασε στη χώρα από την έναρξη των ισραηλινών βομβαρδισμών. Η Γαλλία προσπαθεί εδώ και καιρό να ανακτήσει τη διπλωματική πρωτοβουλία στον Λίβανο, γι’ αυτό και πριν από τη δολοφονία του Νασράλα είχε συνεργαστεί με τις ΗΠΑ για μια πρόταση για κατάπαυση του πυρός διαρκείας 21 ημερών. Και η κυβέρνηση Μπάιντεν μετά την αποχώρησή της από το Αφγανιστάν δεν επιθυμεί να συρθεί σε άλλη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή. Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου όμως φαίνεται να αγνοεί επιδεικτικά τις εκκλήσεις του Λευκού Οίκου για αυτοσυγκράτηση, γνωρίζοντας ότι η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να αποσύρει τη στήριξή της από το Ισραήλ, και μάλιστα σε προεκλογική χρονιά. Αλλωστε η όλη κατάσταση μπορεί να επηρεάσει και το αποτέλεσμα των εκλογών. Ο Ντόναλντ Τραμπ ισχυρίζεται ότι ο κόσμος ήταν σε ειρήνη κατά τη διάρκεια της προεδρίας του και ότι η «αδυναμία» της κυβέρνησης Μπάιντεν έχει οδηγήσει σε πολέμους στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή – κάτι που μπορεί να επηρεάσει τους ψηφοφόρους.
Πολιτική λύση
Τι κρύβει η συνέχεια; «Η λύση μπορεί να είναι μόνο πολιτική» λέει στη «Repubblica» ευρωπαίος διπλωμάτης στη Βηρυτό, «και ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη διαβουλεύσεις για την κατάρτιση ενός οδικού χάρτη εξόδου από τη σύγκρουση. Είμαστε μακριά από μια συμφωνία ακόμη, αλλά υπάρχει μια γραμμή που πρέπει να ακολουθήσουμε». Ονομάζεται 1701, είναι το ψήφισμα του ΟΗΕ που έβαλε τέλος στη σύγκρουση του 2006 και η οποία δεν έγινε ποτέ πλήρως σεβαστή από τις δύο πλευρές. «Κατάπαυση του πυρός, σεβασμός του διεθνούς και ανθρωπιστικού δικαίου, εφαρμογή της απόφασης 1701» τόνισε ο Μπαρό, επαναλαμβάνοντας την αντίθεση της Γαλλίας στην ισραηλινή εισβολή.
Ο άνθρωπος στον οποίο προσβλέπουν οι Αμερικανοί για αυτή τη διέξοδο από τη σύγκρουση είναι ο στρατηγός Ζοζέφ Αούν, ο επικεφαλής των λιβανέζικων ενόπλων δυνάμεων (LAF), που θεωρείται από πολλούς ο μόνος θεσμός ο οποίος πραγματικά εξακολουθεί να λειτουργεί στον Λίβανο. Το ψήφισμα 1701 προβλέπει ότι η Χεζμπολάχ υποχωρεί βόρεια του ποταμού Λιτάνι και ότι η ασφάλεια των νότιων συνόρων ανατίθεται στην LAF, σε συντονισμό με την UNIFIL. Για να γίνει αυτό, η LAF χρειάζεται χρηματοδότηση και άνδρες – ο λιβανέζικος στρατός δεν έχει καν αεροπορία λόγω των διεθνών κυρώσεων. Ο στρατηγός Αούν θεωρείται η ισχυρότερη προσωπικότητα για τη διαχείριση αυτής της λεπτής μετάβασης ενώ το όνομά του συζητείται επίσης για να αναλάβει την προεδρία του Λιβάνου, καθώς στην εξουσία βρίσκεται μια προσωρινή κυβέρνηση εδώ και δύο χρόνια.
Ο στρατηγός θα είχε την υποστήριξη της Ουάσιγκτον, αλλά θα ήταν επίσης μια φιγούρα ικανή να συγκεντρώσει τη συναίνεση πολλών πολιτικών δυνάμεων της χώρας, αν όχι της πλειοψηφίας. Αγνωστη παραμένει η στάση που θα τηρήσει η Χεζμπολάχ, η οποία πριν από την κλιμάκωση υποστήριζε τον Σουλεϊμάν Φραγκιέ, ο οποίος είχε διατελέσει πρωθυπουργός από το 1970 έως το 1976. Ωστόσο ο πόλεμος είναι βέβαιο ότι θα αναδιαμορφώσει το πολιτικό πλαίσιο στον Λίβανο.
Πηγή: tanea.gr
