της Νίκης Ζορμπά
Το ΠΑΣΟΚ ανοίγει την Κυριακή τις κάλπες του για να υποδεχθεί τους ψηφοφόρους (τους “στενά” δικούς του και όχι μόνον), που θα συμμετάσχουν σε μια εκλογική κούρσα για έξι μεν, αλλά με το βλέμμα στην επόμενη Κυριακή και το δίδυμο που θα πάρει το εισιτήριο της πρόκρισης για τον β’ και τελικό γύρο της αναμέτρησης.
Τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα και από εκεί και έπειτα αρχίζουν οι εικασίες – επιστημονικές και μη– για τους συσχετισμούς δύναμης των έξι υποψήφιων προέδρων που διεκδικούν την ηγεσία, με πρώτο στόχο την εδραίωση στη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης (δημοσκοπικά έχει ήδη εμπεδωθεί αυτή η εικόνα) και σε βάθος τριετίας, εφόσον οι εκλογές γίνουν όντως στο τέλος της τετραετίας, το ΠΑΣΟΚ να αναδειχθεί πρώτο κόμμα, εξοβελίζοντας από την Κυβέρνηση τη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Δεδομένο πρώτο: Στις προηγούμενες εσωκομματικές κάλπες, όπου νικητής αναδείχθηκε ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, η συμμετοχή έφθασε στις 270.000. Σχετικά ικανοποιητικό τότε το ποσοστό για το κόμμα του Κέντρου με τη μακρά ιστορία στον τόπο, που σφράγισε τη μεταπολίτευση και σε σχέση με τις εκλογικές του επιδόσεις και ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν, επί Α. Τσίπρα ακόμη, σε τροχιά εδραίωσης στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εν ου παικτοίς.
Στις ευρωεκλογές του 2024, ωστόσο, το ΠΑΣΟΚ ανέβασε τις επιδόσεις του, καίτοι όχι δραματικά, κερδίζοντας 500.000 ψήφους. Από αυτές, οι έξι θα διεκδικήσουν μερτικό και κυρίως τη ρυμούλκηση όσο το δυνατόν περισσότερων ψηφοφόρων του περασμένου καλοκαιριού. Θεωρητικώς η αύξηση κατά 100.000 στη συμμετοχή, ήτοι να φθάσει στις 370.00 η προσέλευση, είναι κοινά παραδεκτό ότι θα ικανοποιήσει το όλον ΠΑΣΟΚ, δίνοντας σήμα ότι το κόμμα “επιστρέφει”, προκαλώντας το ενδιαφέρον του εκλογικού Σώματος.
Δεδομένο δεύτερο: Όσο μεγαλύτερη είναι η συμμετοχή, τόσο “ανοίγει” το παιχνίδι για το εσωτερικό του κόμματος. Οι “μηχανισμοί” και η σφιχτή “οργάνωση”, τα οποία αμφότερα ευνοούν σε όλες τις περιστάσεις (και κόμματα) την νυν ηγεσία, τόσο αποδυναμώνονται σε ισχύ, αυξάνοντας τις πιθανότητες για “ανατροπές” στους καταγεγραμμένους (δημοσκοπικά συσχετισμούς).
“Κλειδί”
Αυτό είναι και το “κλειδί” που δυσχεραίνει τις δημοσκοπικές προβλέψεις και φέρει τους δημοσκόπους, μελετώντας τη δυναμική ενός εκάστου, να καταλήγουν τις τελευταίες ημέρες στο συμπέρασμα πως “όλα είναι ανοιχτά” και “παιζόμενα”, με τη μάχη τελικά να δίδεται μεταξύ τεσσάρων: Οι Νίκος Ανδρουλάκης και Χάρης Δούκας εμφανίζονται ως το επικρατέστερο δίδυμο που θα “προβιβαστεί” στον επόμενο γύρο μεν, αλλά επουδενί με διαφορές τέτοιες που να “κλειδώνουν” ασφαλείς εκτιμήσεις. Σε απόσταση αναπνοής ακολουθούν η Άννα Διαμαντοπούλου και ο Παύλος Γερουλάνος, με την πρώτη να διατηρεί και ένα ακόμη πλεονέκτημα: Καθαρό στίγμα “πρωθυπουργισιμότητας” και σχεδίου για την επόμενη ημέρα του ΠΑΣΟΚ, με πρόταγμα μεταρρυθμίσεις μεν, αλλά με τη συμμετοχή της κοινωνίας και όχι συνέχεια του κυβερνητικού αφηγήματος και σταθερό σήμα για “κυβερνών ΠΑΣΟΚ”, το οποίο στις επόμενες εκλογές θα διεκδικήσει να κόψει πρώτο το νήμα.
Εάν η συμμετοχή την Κυριακή είναι αυξημένη, μεταβάλλονται και οι όροι για την πολιτική πρόβλεψη: Θα σημάνει ότι έχουν επαναπατριστεί ψηφοφόροι οι οποίοι το προηγούμενο διάστημα απείχαν και είχαν μεταπηδήσει είτε στον ΣΥΡΙΖΑ είτε στη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Η κατόπιν του “α’ γύρου” εορτής μελέτη του μεγέθους της προσέλευσης, καθώς και του διδύμου που θα προκριθεί για τον επόμενο γύρο, θα οδηγήσει αναμφισβήτητα σε πολιτικά συμπεράσματα για τους νέους συσχετισμούς.
Τα “δίδυμα”
Στο πιθανό “δίδυμο” Ανδρουλάκη – Διαμαντοπούλου, οι υπολογισμοί για τις πιθανότητες επικράτησης του νυν αρχηγού με την πρώην Επίτροπο, θα έχουν πιο “καθαρά δεδομένα”: Ο νυν πρόεδρος έχει συγκεκριμένο πλάνο για το ΠΑΣΟΚ, ως πολιτική συνέχεια της μέχρι τώρα θητείας του, η οποία αμφισβητήθηκε λόγω καχεκτικών εκλογικών επιδόσεων. Η Άννα Διαμαντοπούλου ως “αουτσάιντερ” σε αυτή τη μάχη, φέρει την υπόσχεση της κατά μέτωπον επίθεσης στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, με “υλικά” ανταγωνιστικά ακόμη και προς το μεταρρυθμιστικό προφίλ του πρωθυπουργού, το οποίο έχει τρωθεί σε έναν βαθμό έπειτα από μια πενταετή διακυβέρνηση.
Εκεί αποδίδεται εν πολλοίς και η εκτίμηση από πολιτικούς παρατηρητές ότι η εν λόγω υποψηφιότητα στηρίζεται από ψηφοφόρους του Κ. Μητσοτάκη (όσους μετοίκησαν στο ΠΑΣΟΚ, γιατί είδαν χαρακτηριστικά “κεντρώα” και εκσυγχρονιστικά), αλλά όχι και από το Μέγαρο Μαξίμου, που τη “διαβάζει” ως απειλή για τον πρωθυπουργό: Θα επαναπατρίσει στο ΠΑΣΟΚ κρίσιμες ψήφους που του εξασφάλισαν έως σήμερα την αυτοδυναμία.
Εάν οι δημοσκοπήσεις δεν ανατραπούν (παρά την επισφάλειά τους για τους λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω) και το δίδυμο που θα ξιφουλκήσει στον β’ γύρο είναι τα εξαρχής “φαβορί” Νίκος Ανδρουλάκης – Χάρης Δούκας, η συνθήκη θα είναι εντελώς διαφορετικής ισχύος και τα στοιχήματα θα συμπεριλαμβάνουν και τον υπό κατάρρευση ΣΥΡΙΖΑ.
Αμφότεροι οι μονομάχοι έχουν ανοίξει τα τεφτέρια και τα πλάνα τους. Ο νυν πρόεδρος ομνύει στην αυτόνομη πορεία του ΠΑΣΟΚ με “ήθος και αξιοπιστία”, χωρίς να προμηνύει εκπλήξεις (όχι τουλάχιστον έχοντας προαναγγείλει σαρωτικές αλλαγές), ενώ ο Δήμαρχος Αθηναίων δεν έχει κρύψει την πολύ αριστερή του τοποθέτηση για την επόμενη ημέρα της “κεντροαριστεράς”.
Παράλληλα, εξάλλου, ανοιχτά μιλά για το σχέδιό του να επαναλάβει στην κεντρική πολιτική σκηνή το παράδειγμα που ακολούθησε στον Δήμο Αθηναίων, με την ολόθερμη στήριξη που του παρέσχε πρωτίστως ο ΣΥΡΙΖΑ, απέναντι στον Κώστα Μπακογιάννη, τον οποίο και κέρδισε.
Τα συνθήματα του κ. Δούκα “γερά να πέσει η Δεξιά” με τα εντελώς παραδοσιακής ΠΑΣΟΚικής κοπής του ’80 προτάγματά του θα καταστήσουν το ντέρμπι με τον Ν. Ανδρουλάκη υπόθεση αμιγώς ΠΑΣΟΚικού ενδιαφέροντος.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα “Κεφάλαιο”.
Πηγή: capital.gr
