Μπορεί ένας ολιγάρχης να επηρεάσει ή ακόμη και να καθορίσει τη διακυβέρνηση και την πορεία μιας ολόκληρης χώρας; Θεωρητικά θα μπορούσε κανείς να πει πως αυτό είναι δύσκολο ως αδύνατο. Στην περίπτωση, όμως, της Μολδαβίας και της Γεωργίας – δύο εκ των φτωχότερων χωρών στην ευρύτερη γειτονιά μας, με 2,5 και 3,7 εκατ. κατοίκους αντιστοίχως – φαίνεται πως είναι δυνατό. Ειδικά καθώς οι συγκεκριμένοι μεγιστάνες του πλούτου, αφενός ο Μολδαβός Ιλαν Σορ και αφετέρου ο Γεωργιανός Μπιτζίνα Ιβανισβίλι, διαθέτουν και ισχυρές πολιτικές «πλάτες», οι οποίες φτάνουν ως την… Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας.
Στην πραγματικότητα, βεβαίως, τα πράγματα είναι κάπως πιο περίπλοκα, καθώς οι ιστορικές παραδόσεις και η οικονομική και κοινωνική διάρθρωση των δύο χωρών δημιουργούν το υπόβαθρο του διχασμού και της πόλωσης που εκδηλώνεται στην πολιτική ζωή και τις εκλογικές αναμετρήσεις, δίνοντας τη δυνατότητα στους μεγιστάνες του πλούτου να κάνουν το «παιχνίδι» τους. Είναι κάτι, ωστόσο, που σε καμία περίπτωση δεν υποβαθμίζει τον (συχνά βρώμικο) ρόλο που διαδραματίζουν, δίνοντας το δικαίωμα στην ΕΕ και συνολικά στη Δύση να κάνουν λόγο για εκτεταμένη επιχείρηση νοθείας και αλλοίωσης της λαϊκής βούλησης.
Αυτό ακριβώς συνέβη μετά το δημοψήφισμα που διεξήχθη την περασμένη Κυριακή στη Μολδαβία, αναφορικά με τις συνταγματικές αλλαγές που θα ανοίξουν τον δρόμο της προς την ΕΕ, στο οποίο το «ναι» επικράτησε οριακά, με 50,4% και διαφορά περίπου 10.000 ψήφων. Στις σχετικές καταγγελίες για παρέμβαση «ξένου δακτύλου» από την πλευρά των Βρυξελλών και της φιλευρωπαίας προέδρου Μάγια Σάντου ήρθε να προστεθεί την Πέμπτη μια επίσημη ανακοίνωση της αστυνομίας που πυροδοτεί νέο γύρο αντιπαράθεσης και καταγγελιών. Και μάλιστα εκατέρωθεν, μιας και η Μόσχα δεν έμεινε σιωπηρή και κατήγγειλε επίσης την ΕΕ και τη Δύση για «ανάμειξη στα εσωτερικά» της Μολδαβίας.
Σε αυτήν αναφέρεται ότι υπάρχουν στοιχεία που αποδεικνύουν πως ο Σορ – ο οποίος το 2017 καταδικάστηκε για διαφθορά και διέφυγε στη Μόσχα, όπου νωρίτερα φέτος έλαβε και τη ρωσική υπηκοότητα – είχε μεταφέρει 39 εκατομμύρια δολάρια τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο σε ένα σχήμα χρηματισμού των ψηφοφόρων. Τα στοιχεία αφορούν δε όχι μόνο το δημοψήφισμα αλλά και τις προεδρικές εκλογές, ο πρώτος γύρος των οποίων διεξήχθη επίσης την περασμένη Κυριακή, δίνοντας σαφές προβάδισμα στη Σάντου ενόψει της επαναληπτικής αναμέτρησης της 3ης Νοεμβρίου.
Εκλογές την Κυριακή
Κάτι ανάλογο φοβούνται ή προβλέπουν πολλοί ότι θα επαναληφθεί και στη Γεωργία αυτό το Σάββατο, μέρα διεξαγωγής των βουλευτικών εκλογών. Εκεί, ο Ιβανισβίλι, ιδρυτής του νυν κυβερνώντος κόμματος Γεωργιανό Ονειρο (που πήρε το όνομά του από τον τίτλο ενός τραγουδιού το οποίο κυκλοφόρησε το 2011 ο ράπερ γιος του) και μακράν πλουσιότερος άνθρωπος της χώρας, δεν διστάζει να βγει μπροστά προκειμένου να διασφαλίσει ότι η εξουσία θα παραμείνει στα χέρια των εκλεκτών του. Εφτασε δε να προειδοποιήσει τους συμπατριώτες του να μη διακινδυνεύσουν να φέρουν τη Γεωργία και πάλι σε έναν πόλεμο με τη Ρωσία – υπενθυμίζοντας τόσο την οδυνηρή εμπειρία του πολέμου των πέντε ημερών το 2008, με αφορμή τις φιλορωσικές αυτόνομες περιοχές της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας, όσο και όσα βιώνει η Ουκρανία τους τελευταίους 32 μήνες.
Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειωθεί ότι ο Ιβανισβίλι δεν είναι ένας απλός ολιγάρχης, αλλά ο άνθρωπος ο οποίος διαθέτει περιουσία 7,6 δισ. δολαρίων, η οποία αντιστοιχεί περίπου στο ένα τέταρτο του συνολικού ΑΕΠ της Γεωργίας! Εχοντας «χτίσει» την περιουσία του «στις μέρες του καπιταλισμού – καζίνο και του χάους που ακολούθησε την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης», όπως χαρακτηριστικά σημειώνει το Politico, δεν δίστασε να στραφεί στη Μόσχα για να ζητήσει προστασία όταν βρέθηκε (όπως ήταν αναμενόμενο) αντιμέτωπος με άλλες εγχώριες «κλίκες» και τη γεωργιανή μαφία. Αφού δε άσκησε ο ίδιος τα καθήκοντα του πρωθυπουργού επί έναν χρόνο, από το 2011 ως το 2012, αποφάσισε πως είναι προτιμότερο να κινεί τα νήματα από το παρασκήνιο και από το στρατηγείο που έχει στήσει στο παλάτι του, σε ένα ύψωμα που δεσπόζει λίγο έξω από την Τιφλίδα.
Με βάση τα παραπάνω, η προτροπή που απηύθυνε η διεύθυνση των «Financial Times» μέσα από το κεντρικό άρθρο της εφημερίδας την περασμένη Τρίτη – «Μολδαβία και Γεωργία θα έπρεπε να είναι ελεύθερες να επιλέξουν τον δρόμο τους» – μοιάζει μάλλον με ουτοπία. Πολύ περισσότερο καθώς η γεωπολιτική τους θέση, της μιας στο νοτιοδυτικό άκρο της Ουκρανίας και της άλλης στον Καύκασο και στη Μαύρη Θάλασσα, τις καθιστά αυτομάτως «πολύφερνες νύφες».
Πηγή: tanea.gr
