Το Ισραήλ ιστορικά από την εποχή της ίδρυσής του ήταν – και σε σημαντικό βαθμό παραμένει – περικυκλωμένο από χώρες που θέλουν να το εξαφανίσουν από το πρόσωπο της γης. Ανέκαθεν ήταν ένα κράτος που η βασική του έλλειψη απέναντι σε όλους αυτούς τους ορκισμένους εχθρούς ήταν ενός επαρκούς αριθμού στρατιωτών. Αντιμετώπισε αυτή την έλλειψη με το σύστημα της εφεδρείας, στο οποίο συμπεριέλαβε και τις γυναίκες μέχρι κάποια ηλικία.
Συναντήσαμε τον Ιτάι και τη νεαρή σύντροφό του Ρουθ σε ένα από τα πολλά εστιατόρια στον κεντρικό δρόμο της Ναχαρίγια, στον λιγοστό χρόνο μεταξύ των ρεπορτάζ και των ζωντανών συνδέσεων για το Mega. Μας τράβηξαν την προσοχή καθώς ενώ επί αρκετές ημέρες τους συναντούσαμε στο ίδιο μαγαζί και οι συναγερμοί ήταν συνεχείς, μια και η Χεζμπολάχ φαίνεται να έχει τεράστιο απόθεμα από ρουκέτες και drones, παρατηρήσαμε ότι τους βρίσκαμε εκεί συνήθως μόνο τα απογεύματα και πότε ήταν με στρατιωτικά ρούχα, πότε με πολιτικά, αλλά πάντα με το M16 να κρέμεται από τον αορτήρα χιαστή.
Είναι δύο νέα παιδιά, 27 και 23 χρόνων, που παρά τις συνθήκες είναι συνέχεια γελαστά και φαίνεται να προσπαθούν να μην αφήσουν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα να επηρεάσει τους ίδιους και κυρίως τη σχέση τους. Μας είπαν πως και οι δύο έχουν ήδη υπηρετήσει τη θητεία τους στον IDF, τις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις, και συγκεκριμένα στον στρατό ξηράς, που είναι υποχρεωτική για άνδρες και γυναίκες, και τώρα, ενώ εργάζονται στον κλάδο της πληροφορικής, ως έφεδροι έχουν κληθεί στις μονάδες που υπηρέτησαν εξαιτίας των αυξημένων αναγκών που υπάρχουν λόγω των επιχειρήσεων σε Γάζα και Νότιο Λίβανο.
Τους ρώτησα σε ποιο από τα δύο θέατρα επιχειρήσεων υπηρετούν, αλλά αρνήθηκαν ευγενικά να μου πουν. Κατάλαβα ωστόσο πως πρέπει να είναι ο Νότιος Λίβανος. «Οι μάχες είναι σκληρές, αλλά όταν κουράζομαι σκέφτομαι αυτή και παίρνω ενέργεια» μας είπε ο Ιτάι χαμογελώντας προς τη Ρουθ, η οποία συμπλήρωσε: «Δίνουμε δύναμη ο ένας στον άλλο».
Οταν ρώτησα το νεαρό ζευγάρι πώς γίνεται κάποιες φορές να τους έχω πετύχει με στρατιωτικά και κάποιες με πολιτικά, αλλά πάντα με το όπλο, μου απάντησαν πως ως έφεδροι συνήθως πηγαίνουν το πρωί στη μονάδα, συμμετέχουν στις αποστολές και μετά μπορούν να επιστρέψουν για λίγες ώρες στο σπίτι τους μέχρι να ξανακληθούν.
Στην ερώτηση αν αυτό τους εμποδίζει σε κάτι, μου απάντησαν πως, παρότι κάποιες φορές θα ήθελαν να απολαύσουν την ξεγνοιασιά ενός Ευρωπαίου, το θεωρούν καθήκον τους προς τους δικούς τους και τους φίλους τους να εκτελέσουν την αποστολή που τους αναθέτει η πατρίδα τους.
Πηγή: tanea.gr
