Η κυρία Γιούλη Μενουδάκου, στέλεχος του ΕΟΜ, μοιράζεται μαζί μας τις δύσκολες αλλά και τις ωραίες στιγμές που καταγράφονται στο ταξίδι των ασθενών που χρειάζονται μεταμόσχευση
YGEIAMOU.GR TEAM
*Γράφει η κυρία Γιούλη Μενουδάκου, Προϊσταμένη Τμήματος Παρακολούθησης & Συντονισμού Μεταμοσχευτικής Διαδικασίας, Ελληνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ)
Εργάζομαι στον ΕΟΜ από το 2003. Η στιγμή που δυσκολεύομαι να διαχειριστώ, πάντα, κάθε φορά που συμβαίνει όλα αυτά τα χρόνια, είναι όταν βλέπω να σχηματίζεται το αίσθημα της απόγνωσης στα πρόσωπα των ασθενών κα των συγγενών τους, που μόλις έχουν συνειδητοποιήσει ότι η μόνη θεραπεία για την κατάστασή τους είναι η μεταμόσχευση και δη η μεταμόσχευση από αποβιώσαντα δότη οργάνων. Και εκεί αρχίζουν τα ερωτήματα: «από πού θα βρεθεί το μόσχευμα;», «πόσο χρόνο θα χρειαστεί;», «θα βρεθεί;», «θα προλάβω;», «έχω ακούσει ότι οι χρόνοι αναμονής στην Ελλάδα είναι μεγάλοι….».
Ίσως να μην υπάρχει άλλη «θεραπεία» στην ιατρική επιστήμη, που να την περιμένει ο ασθενής μέσα από το άγνωστο και το απρόβλεπτο. Που μπορεί να έρθει ή να μην έρθει και ποτέ…
Όταν ακούμε για τη δωρεά οργάνων, συνειρμικά ο νους των περισσοτέρων από εμάς, βάζει εαυτόν στη θέση του δότη, που φεύγει από τη ζωή και προσφέρει τα όργανα του προς μεταμόσχευση. Η τραγική ειρωνεία όμως είναι ότι στατιστικά, ο οποιοσδήποτε από εμάς, έχει περισσότερες πιθανότητες στη ζωή του να χρειαστεί κάποια στιγμή μεταμόσχευση ενός οργάνου, για να συνεχίσει να ζει, παρά να φύγει από τη ζωή υπό συνθήκες που θα του επιτρέπουν να γίνει δότης οργάνων.
Τα καλά νέα είναι ότι την τελευταία τριετία στην Ελλάδα έχει κυριολεκτικά διπλασιαστεί ο αριθμός των πραγματοποιούμενων μεταμοσχεύσεων, είτε από ζώντα δότη (ως επί το πλείστο, νεφρό), είτε από αποβιώσαντα. Όλο αυτό δείχνει, πέρα από τη συστηματική προσπάθεια που γίνεται σε επίπεδο συστήματος υγείας, την αλλαγή της κουλτούρας μας γύρω από την προσφορά ζωής στον συνάνθρωπο. Και σε αυτό βοήθησε σημαντικά και η πανδημία του covid θεωρώ, που μας έκανε να καταλάβουμε, πόσο η ευημερία και η υγεία του ενός, εξαρτάται από την υπεύθυνη στάση και συμπεριφορά του άλλου και πόσο αλληλένδετες είναι οι ζωές όλων μας.
Και επειδή ξεκίνησα με τη στιγμή που δυσκολεύομαι να διαχειριστώ, θα ήθελα να κλείσω με τη στιγμή για την οποία, όλοι εμείς στο χώρο της δωρεάς και των μεταμοσχεύσεων ιστών και οργάνων, ζούμε και εργαζόμαστε πιστά και άοκνα. Είναι η στιγμή που ενημερώνουμε τους λήπτες μας ότι βρέθηκε συμβατό μόσχευμα για αυτούς και τους καλούμε στη Μονάδα Μεταμόσχευσης. Είναι η στιγμή που γίνεται ένα “big bang” μέσα μας και δεν είναι τυχαία η χρήση του όρου αυτού, καθώς η στιγμή εκείνη αποτελεί το ξεκίνημα της νέας ζωής για τον ασθενή μας.
Ποτέ όμως δεν ξεχνάμε και τον δότη μας και την οικογένειά του, που μέσα στον πόνο τους προέβησαν σε μια πράξη αγάπης προς τον άγνωστο συνάνθρωπο. Και εκείνη την στιγμή μπορεί η οικογένεια να μη το γνωρίζει ακόμα, αλλά εμείς ξέρουμε ότι η πράξη τους αυτή θα τους προσφέρει ανακούφιση στο μέλλον, γνωρίζοντας ότι κάποιοι άνθρωποι καθημερινά μνημονεύουν τον άνθρωπό τους. Σαν ένα πέρασμα στην αθανασία….
Διαβάστε επίσης:
«Όταν φεύγει ένας νέος άνθρωπος, είναι τα αδέλφια που αποφασίζουν για τη δωρεά οργάνων»
Δωρεά οργάνων: Ο Κώστας Γρίμπιλας τιμά τον 20χρονο Αυστραλό που τον Αύγουστο του 2008 του έδωσε ζωή με τον θάνατό του
«Οργανούληδες»: Δωρεάν εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τη δωρεά οργάνων – Πως εγγράφονται οι μαθητές
Πηγή: ygeiamou.gr
