Η άνευ όρων αποδοχή βοηθά στην οικοδόμηση της αυτοπεποίθησης που χρειάζονται για να είναι ανθεκτικά καθώς μεγαλώνουν
Οι γονείς συνήθως θέλουν τα παιδιά τους να είναι ανθεκτικά – ικανά να ανακάμπτουν από τις αναποδιές και να χειρίζονται προκλήσεις στο δρόμο τους για να γίνουν επιτυχημένοι ενήλικες.
Η «σκληρή αγάπη» δεν είναι απαραίτητα ο τρόπος για να την πετύχεις, επισημαίνει η παιδοψυχολόγος Tovah Klein, διευθύντρια του Barnard College Center for Toddler Development και συγγραφέας του πρόσφατα δημοσιευμένου βιβλίου «Raising Resilience».
«Μία από τις λανθασμένες αντιλήψεις [σχετικά με την ανθεκτικότητα] είναι ότι συχνά οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι σαν μια σκληρή αγάπη. Ξέρετε: «Ανασκουμπώσου και απλώς κάνε αυτό που πρέπει», τονίζει η Klein. Προτείνει ως εναλλακτική μια πιο ενσυναίσθητη, συνδεδεμένη προσέγγιση. Κάτι σαν να λέτε «Αυτό μπορεί να είναι δύσκολο και θα είμαι εδώ όταν τελειώσετε».
Μια σκληρή προσέγγιση αγάπης για γονείς συνδέεται συχνά με σκληρές τιμωρίες και γονείς που είναι πιο πιθανό από τους περισσότερους να απορρίψουν τα παράπονα των παιδιών τους. Μπορεί αποτελεσματικά να εμποδίσει τα παιδιά να παραβιάσουν τους κανόνες, αλλά όταν χρησιμοποιείται σε ακραία επίπεδα, μπορεί να βλάψει την αυτοεκτίμηση των παιδιών και την ικανότητά τους να σκέφτονται μόνα τους, λένε οι ψυχολόγοι.
Η αντίθετη προσέγγιση –η προσπάθεια να προστατεύσετε τα παιδιά σας από κάθε αρνητικότητα ή απογοήτευση– δεν θα βοηθήσει ούτε στην οικοδόμηση ανθεκτικότητας, εξηγεί η Klein. Τα παιδιά πρέπει να βιώσουν οπισθοδρομήσεις, ώστε να μπορούν να μάθουν πώς να χειρίζονται δύσκολες στιγμές με ωριμότητα και να αναπτύξουν το κίνητρο για να συνεχίσουν.
Αντίθετα, οι γονείς που είναι υποστηρικτικοί ανεξάρτητα από το ποιο είναι το πιο πιθανό να ενσταλάξουν την ψυχική σκληρότητα και την ανθεκτικότητα που θα βοηθήσουν τα παιδιά να ξεπεράσουν τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής: Είναι ένα μήνυμα τύπου: «Σας εμπιστεύομαι να ξεπεράσετε αυτό το δύσκολο πράγμα και θα είμαι εδώ όπως και να πάει, είτε κερδίσεις, είτε χάσεις, είτε μπεις στη μέση. Είμαι εδώ για σένα.»
Μια άλλη «λανθασμένη ονομασία» που παρατηρεί η Klein από ορισμένους γονείς: η ιδέα ότι η ανθεκτικότητα είναι ένα εγγενές χαρακτηριστικό, όταν στην πραγματικότητα είναι κάτι που οι γονείς μπορούν να διαμορφώσουν και να διδάξουν στα παιδιά τους. Στο βιβλίο της, η Klein περιγράφει «πέντε πυλώνες ανθεκτικότητας» – από την ενθάρρυνση του ανοιχτού πνεύματος γύρω από τα συναισθήματα έως την ενίσχυση της ικανότητας των παιδιών να συνδέονται με τους άλλους – που σκοπό έχουν να δείξουν πώς οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους να αναπτύξουν πνευματική δύναμη.
Για παράδειγμα, μπορείτε να βοηθήσετε τα παιδιά να μάθουν να ρυθμίζουν τα συναισθήματά τους ρωτώντας τακτικά πώς νιώθουν και φροντίζοντας να ξέρουν ότι θα τα αγαπάτε και θα τα υποστηρίζετε όταν είναι λυπημένα, θυμωμένα ή με όποιον άλλον τρόπο δεν αισθάνονται καλά. Αυτή η άνευ όρων αποδοχή βοηθά στην οικοδόμηση της αυτοπεποίθησης που χρειάζονται για να είναι ανθεκτικά καθώς μεγαλώνουν και γίνονται πιο ανεξάρτητα, καταλήγει η Klein.
Αλλά πιο απλά, το καλύτερο στοίχημά σας για να προετοιμάσετε τα παιδιά για τις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουν στη ζωή είναι να προσφέρετε το είδος της σταθερής αγάπης και υποστήριξης που τους ενσταλάζει μια απλή πεποίθηση, υποστηρίζει: «Ότι δεν πρόκειται να τα αφήσετε μόνα τους».
Πηγή: allyou.gr
