Μία από τις πιο εμβληματικές ζωγράφους μάς έμαθε πώς να κοιτάμε την ομορφιά
Από τις γυναίκες δημιουργούς που άφησαν ένα ισχυρό αποτύπωμα στον χώρο της τέχνης. Η Τζόρτζια Ο’Κιφ (Georgia Totto O’Keeffe) γεννήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1887 και πέθανε στις 6 Μαρτίου 1986 και είναι μία από τις σημαντικότερες Αμερικανίδες ζωγράφους.
Η Τζόρτζια Ο’Κιφ γεννήθηκε στο Σαν Πρέρι, του Ουισκόνσιν. Είναι γνωστή για τα τοπία της και τους πίνακες λουλουδιών της ερήμου, που συχνά ερμηνεύονται σαν σύμβολα γιονί. Χαρακτηριστικά του ύφους της είναι τα τονισμένα περιγράμματα και οι λεπτές τονικές μεταβάσεις, που συχνά μετασχημάτιζαν το θέμα σε μια γεμάτη δυναμική αφηρημένη εικόνα.
Σπούδασε ζωγραφική στο Ίδρυμα Τέχνης του Σικάγου και στο Art Students League της Νέας Υόρκης. Στο 1914 άρχισε να διδάσκει σε δημόσια σχολεία στο Αμαρίλλο (Amarillo) του Τέξας. Στο 1916 ξεκίνησε να διδάσκει στο κολέγιο Κολούμπια της Νότιας Καρολίνας.
Ενώ ήταν στη Νότια Καρολίνα, ένας φίλος της έδειξε κάποια σχέδιά της στον φωτογράφο και γκαλερίστα Άλφρεντ Στίγκλιτς (Alfred Stieglitz). Εντυπωσιασμένος από τα σχέδια, ο Στίγκλιτς άρχισε τις διαπραγματεύσεις με την Ο’Κιφ για να διοργανώσει έκθεση των έργων της και τελικά εκείνη τού επέτρεψε να εκθέσει μερικά. Ο Στίγκλιτς εντυπωσιάστηκε ιδιαίτερα με τις αποδόσεις τοπίων της αμερικανικής Δύσης.
Το 1916 ο Στίγκλιτς φρόντισε για την μετακόμιση της Τζόρτζια Ο’Κιφ στη Νέα Υόρκη και της εξασφάλισε ένα σπίτι. Στα χρόνια που ακολούθησαν η Ο’Κιφ και ο Στίγκλιτς ερωτεύτηκαν, πράγμα που οδήγησε τον τελευταίο στο διαζύγιο. Το 1924 η Ο’Κιφ και ο Στίγκλιτς παντρεύτηκαν.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην Νέα Υόρκη η Ο’Κιφ δημιούργησε πολλά έργα ζωγραφικής, μεταξύ αυτών και εικόνες από κτήρια της Νέας Υόρκης. Με τις διασυνδέσεις του Στίγκλιτς στην καλλιτεχνική κοινότητα της Νέας Υόρκης, το έργο της Ο’Κιφ έγινε ιδιαιτέρως γνωστό. Ωστόσο η ίδια κουράστηκε από την ζωή στην Νέα Υόρκη και άρχισε να περνά όλο και περισσότερο χρόνο στην Δύση. Ο Στίγκλιτς, πολλά χρόνια μεγαλύτερός της και με συχνά προβλήματα υγείας, δεν μπορούσε να ταξιδεύει μαζί της. Έτσι, τα ταξίδια της στην Δύση τής έδωσαν την μοναξιά που χρειάζονταν για να αφοσιωθεί στην τέχνη της.
Με αφορμή την επέτειο της γέννησής της, θυμόμαστε μερικές από τις χαρακτηριστικές της φράσεις:
«Έπρεπε να δημιουργήσω ένα ισοδύναμο για αυτό που ένιωθα για αυτό που κοιτούσα – όχι να το αντιγράψω».
«Βρήκα ότι μπορούσα να πω πράγματα με χρώμα και σχήματα που δεν μπορούσα να πω αλλιώς – πράγματα για τα οποία δεν είχα λόγια».
«Έχω νιώσει τον απόλυτο τρόμο, κάθε στιγμή της ζωής μου – όμως δεν άφησα ποτέ τον τρόμο αυτόν να με εμποδίσει να κάνω κάτι που ήθελα να κάνω».
«Όταν παίρνεις ένα λουλούδι στο χέρι σου και το κοιτάς πραγματικά, είναι ο κόσμος σου προς το παρόν. Θέλω να δώσω αυτόν τον κόσμο σε κάποιον άλλο. Οι περισσότεροι άνθρωποι στην πόλη βιάζονται, έτσι, δεν έχουν χρόνο να κοιτάξουν ένα λουλούδι. Θέλω να το δουν – είτε το θέλουν είτε όχι».
«Θέλει θάρρος για να δημιουργήσεις τον κόσμο σου σε οποιαδήποτε από τις τέχνες».
«Νιώθω ότι υπάρχει κάτι ανεξερεύνητο στη γυναίκα που μόνο μια γυναίκα μπορεί να εξερευνήσει».
«Κανείς δεν βλέπει πραγματικά ένα λουλούδι. Είναι τόσο μικρό. Δεν έχουμε χρόνο, και για να δούμε χρειάζεται χρόνος – όπως για να έχεις έναν φίλο θέλει χρόνο».
«Σκέφτηκα ότι αν μπορούσα να ζωγραφίσω αυτό το λουλούδι σε τεράστια κλίμακα, δεν θα μπορούσατε να αγνοήσετε την ομορφιά του».
«Κατορθώνετε οποιοδήποτε επίτευγμα, για το οποίο είστε διατεθειμένοι να επιδοθείτε».
«Είπα στον εαυτό μου, έχω πράγματα στο κεφάλι μου που δεν μοιάζουν με αυτά που μου έχει μάθει κανείς – σχήματα και ιδέες τόσο κοντά μου – τόσο φυσικά στον τρόπο ύπαρξης και σκέψης μου που δεν μου έχει περάσει από το μυαλό να τα βάλω κάτω».
«Συχνά ζωγράφιζα θραύσματα πραγμάτων γιατί φαινόταν να κάνει τη δήλωσή μου πολύ καλύτερα ή πιο αποτελεσματικά από ό,τι μπορούσε το σύνολο».
«Ξέρω τώρα ότι οι περισσότεροι άνθρωποι ασχολούνται τόσο στενά με τον εαυτό τους που δεν έχουν επίγνωση της ατομικότητάς τους, μπορώ να δω τον εαυτό μου και με βοήθησε να πω αυτό που θέλω να πω με ζωγραφική».
Πηγή: allyou.gr
