Της Νίκης Ζορμπά
Μητσοτάκης και Μαξίμου, έχουν διαλέξει αντίπαλο, με τον οποίο οι κόντρες είναι σε ημερήσια διάταξη: Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη.
Δεν είναι επιλογή που συνέβη σε κενό πολιτικό χρόνο και σίγουρα όχι ερήμην, των πολιτικών και κοινωνικών συσχετισμών: Το ΠΑΣΟΚ έχει ισάριθμους βουλευτές με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κοινοβουλευτική του Ομάδα ( έκαστος από 31) και βρίσκεται ένα βήμα πριν την κοινοβουλευτική του αναβάθμιση ( έναν ακόμη να απωλέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, πέφτει αυτομάτως από τη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης).
Είναι όμως και οι δημοσκοπήσεις που υπαγορεύουν τη μαξιμινή στρατηγική για ασφυκτικό πρέσινγκ στη Χαριλάου Τρικούπη από την Κυβέρνηση: Το κόμμα του Κέντρου με τον προσφάτως αναβαπτισμένο αρχηγό και προσθήκες ευρείες στο “ρόστερ” του ( επιστροφή Α. Διαμαντοπούλου πχ ) που καταδεικνύουν επιστροφή, ύστερα από πολλά χρόνια σε διάταξη μάχης, επιβραβεύεται και στις μετρήσεις της Κοινής γνώμης, έστω και αν αυτές είναι φωτογραφίες της στιγμής.
Η πλήρης αποσύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ, μετά από τη νέα διάσπαση και τον απίθανο έκπτωτο τέως πρόεδρό του που έχει προαναγγείλει “κόμμα” ( χωρίς κόμμα), επιτίθεται στους βουλευτές που δεν συνωθούνται στην πόρτα εξόδου της Κουμουνδούρου ώστε να τον ακολουθήσουν σε ό,τι ανακοινώνει ότι θα κάνει κάποια στιγμή προσεχώς, δημιουργούν την τέλεια συνθήκη για τον παραγκωνισμό του χώρου και την απόλυτη απαξίωσή του.
“Πράσινος ΣΥΡΙΖΑ” Vs ” Αποτυχημένοι σε όλα”
Σε αυτή τη συνθήκη, τα μαχαίρια στο παλιό δίπολο Ν.Δ- ΠΑΣΟΚ, όταν ακόμη δεν είχε ισοπεδωθεί από την κρίση και την έλευση των μνημονίων το πολιτικό σκηνικό, φαίνεται – έστω και δειλά για την ώρα ελέω ρευστότητας στην αντιπολίτευση- να αποκαθίσταται.
Η Κυβέρνηση ακολουθεί στρατηγική προσομοίωσης του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ, από την πρώτη στιγμή που δόθηκε σήμα για την ολική επαναφορά του κόμματος σε εκπεφρασμένη διεκδίκηση της εξουσίας.
Η έλλειψη του παλιού, καλού ( sic) ΣΥΡΙΖΑ που και μόνο με την υπενθύμισή της διακυβέρνησής του από κυβερνητικά στελέχη, έφερνε εμφανή συσπείρωση στο κυβερνητικό στρατόπεδο, ερεθίζοντας τα ανακλαστικά του “αντιΣΥΡΙΖΑ” μετώπου, προκαλεί εκ των πραγμάτων πονοκέφαλο στο Μαξίμου.
Πρέπει να υπάρξει – ένα συσπειρωτικό υπέρ Ν.Δ σύνθημα και αίτημα περί επιστροφής σε “λαικισμό και όχι σε όλα”. Και αν δεν υπάρχει, αδήριτη ανάγκη, να βρεθεί.
Πολύ ευανάγνωστη και ευθύγραμμη η κυβερνητική τακτική, που επιβεβαιώνεται σε καθημερινά θερμά επεισόδια Μαξίμου- Χαριλάου Τρικούπη, με ανταλλαγή πυρών.
Κι αν το ΠΑΣΟΚ, αντιδρά επιστρέφοντας τα βέλη ( έχετε αποτύχει σε όλα και έχετε το θράσος να επιτίθεστε στο ΠΑΣΟΚ- η επωδός των τελευταίων ημερών), στέλνοντας και άμεσα και μέσω διαρροών το μήνυμα: Σας βλέπουμε τι κάνετε, προσπαθείτε να μας εμφανίσετε αναξιόπιστους λαικιστές, για να λειτουργήσει και με εμάς το “φόβητρο” μην ερθουν αυτοί και διαταραχθεί η “κανονικότητα, ασμένως συμμετέχουν στο σκληρο ροκ για δύο που έχει στηθεί:
Εμφανίζει το ΠΑΣΟΚ εξάλλου ως τη μόνη εναλλακτική δύναμη από την οποία κινδυνεύει η κυβέρνηση και ως εκ τούτου, πόλο έλξης, των ευρύτερων κεντροαριστερών ψηφοφόρων που γεύτηκαν γερή ματαίωση από το τέως κόμμα εξουσίας, του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό το μπρα ντε φερ, είναι στην πραγματικότητα, αγώνας αντοχής και όχι σπριντ.
Οι άγνωστες μεταβλητές στην εξίσωση είναι πολλές, ο πολιτικός δρόμος μακρύς και αμφότερες οι πλευρές , τα δικά τους στοιχήματα να κερδίσουν:
Η Ν.Δ – που κρατά στις δημοσκοπήσεις αλλά δοκιμάζει μεγάλη αμφισβήτηση, να διαψεύσει τις εκτιμήσεις του ΠΑΣΟΚ ότι βρίσκεται σε αποδρομή και σημείο καμπής τέτοιο ώστε να μην έχει επιστροφή στην προτέρα κραταιή της θέση .
Το ΠΑΣΟΚ, ότι θέτει θεμέλια για πειστικό εναλλακτικό πρόγραμμα εξουσίας και δυνατότητα να κλειδώσει μεσο- μακροπρόθεσμα δημοσκοπική άνοδο σε ποσοστά μεγαλύτερα το 20%, και όχι λόγω συγκυρίας της στιγμής.
Πηγή: capital.gr
