Οι κοινωνιολόγοι είχαν προβλέψει το τέλος της εργασίας. Ο Αξελ Χόνετ την επανατοποθετεί στο κέντρο της δημοκρατικής συζήτησης. Με το προηγούμενο έργο του, γράφει ο Robert Maggiori στη «Monde», είχε δείξει ότι, αν μια κοινωνία δεν μπορεί να πετύχει τη δικαιοσύνη καταργώντας τις ανισότητες, μπορεί τουλάχιστον να μην είναι μια «κοινωνία περιφρόνησης» και να δίνει φωνή σε όσους και όσες νιώθουν ότι στερούνται «αναγνώρισης». Με τον «Εργαζόμενο ηγεμόνα», ο γερμανός φιλόσοφος κάνει ένα βήμα παραπάνω: μια κοινωνία, γράφει, δεν μπορεί να παραμείνει δημοκρατική παρά μόνο αν ο καταμερισμός της εργασίας δημιουργεί «δημοκρατικές», δίκαιες, ισότιμες και ανταποδοτικές σχέσεις συνεργασίας, όπου κανείς δεν αισθάνεται άχρηστος και υποβαθμισμένος και όλοι νιώθουν μέρος του «κυρίαρχου». Βρισκόμαστε βέβαια πολύ μακριά από κάτι τέτοιο. Στον χώρο εργασίας έχει εναποτεθεί ένα είδος «μούχλας». Κάποιος πρέπει να την καθαρίσει.
Πηγή: tanea.gr
