Με διθυραμβικές κριτικές συνεχίζονται οι παραστάσεις του έργου «MANOLIS / καρδιά σε τέσσερις χορδές» στη γενέτειρα του Μανώλη Χιώτη, τη Θεσσαλονίκη, στο κατάμεστο κάθε βράδυ Θέατρο Μονής Λαζαριστών (Σκηνή Σωκράτης Καραντινός), όπου σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης, ηθοποιοί και συντελεστές εισπράττουν το παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού.
Η παράσταση που έχει κερδίσει κοινό και κριτικούς αποτελεί ένα μοναδικό «ταξίδι» στη ζωή και το έργο του παγκόσμιου και αιώνιου Μανώλη Χιώτη και εκτυλίσσεται πάνω σε ένα μαγικό πάλκο, μέσα από το πρωτότυπο θεατρικό έργο που υπογράφουν η Ιόλη Ανδρεάδη και ο Άρης Ασπρούλης για τον μεγαλοφυή και πρωτοπόρο Έλληνα μουσικό και παρουσιάζεται από το ΚΘΒΕ, σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη.
Λίγα λόγια για το έργο
Στο δέκατο πέμπτο θεατρικό τους έργο η Ιόλη Ανδρεάδη και ο Άρης Ασπρούλης σκάβουν βαθιά στην ψυχή του μεγαλοφυούς και πρωτοπόρου μουσικού, συνθέτη και περφόρμερ Μανώλη Χιώτη, δημιουργώντας μια πρωτότυπη θεατρική ιστορία βασισμένη στη ζωή του μεγάλου καλλιτέχνη, η οποία επιχειρεί να επικοινωνήσει απευθείας με την καρδιά του ερωτευμένου, του προδομένου, του παρατημένου ή μελαγχολικού ακροατή, γιατρεύοντάς την από τον πόνο της ανθρώπινης κατάστασης.
Πάνω σε ένα μαγικό πάλκο, μέσα σε έναν κόσμο μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου, ο Μανώλης Χιώτης και τα κοντινά στη ζωή του πρόσωπα, μιλούν σε πρώτο ενικό. Εξομολογούνται. Όχι φήμες. Όχι ψευδείς ιστορίες. Εξομολογούνται τον πυρήνα του ήθους και του σύμπαντος που αποτέλεσε ο σπουδαίος αυτός δημιουργός. Έναν πυρήνα σημαδεμένο από την απώλεια, τον πόνο, τον φθόνο, τη σκληρή δουλειά, αλλά και την επιτυχία, την αναγνώριση, την έμπνευση, τον έρωτα, την τόλμη, την πρωτοπορία, την τιμιότητα και την ανθρωπιά.
Το έργο παρακολουθεί τη ζωή του Μανώλη Χιώτη από τη γέννηση μέχρι το θάνατό του, με σταθμούς-κλειδιά και μεγάλες στιγμές στην καλλιτεχνική του πορεία, αλλά και στην προσωπική του ζωή, εκεί όπου, ιδιωτικά, κρίνεται η επαφή του ανθρώπου με το θείο και το αν ο κάθε άνθρωπος πήρε και έδωσε εκείνο το μερίδιο αγάπης για το οποίο ήταν προορισμένος.
Πρόκειται για μια κατάδυση στην ψυχή του παγκόσμιου και αιώνιου Μανώλη Χιώτη. Εκεί, όπου ο αληθινός με τον θεατρικό χρόνο περιπλέκονται, οι φωνές των ζωντανών και των νεκρών ηχούν ισότιμα και τα όνειρα των ανθρώπων δεν γνωρίζουν τελειωμό.
Το έργο κυκλοφορεί από την Κάπα Εκδοτική. Προλογίζει ο γιός του Μανώλη Χιώτη, Διαμαντής Χιώτης.
Λίγα λόγια για τους συγγραφείς
Η Ιόλη Ανδρεάδη και ο Άρης Ασπρούλης έχουν συνυπογράψει 15 θεατρικά έργα τα οποία αποτελούν καλλιτεχνικά και επιστημονικά προϊόντα μακρόχρονης και ενδελεχούς έρευνας, όπως η τριλογία τους για τη ζωή και το έργο του Αντονέν Αρτώ, η ιστορία της Πειραϊκής-Πατραϊκής και της Φιλικής Εταιρείας, αλλά και οι πρωτότυπες διασκευές για το θέατρο των κλασικών μυθιστορημάτων «Πόλεμος και Ειρήνη» και «Περηφάνια και Προκατάληψη». Τα έργα τους έχουν παρουσιαστεί σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη σε Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Σόφια, Φιλιππούπολη και Αθήνα, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές από τον διεθνή και ελληνικό τύπο, έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ιταλικά, βουλγάρικα και έχουν εκδοθεί από την Κάπα Εκδοτική.
Λίγα λόγια για την Ιόλη Ανδρεάδη, σκηνοθέτιδα της παράστασης
Επίκουρη Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, η σκηνοθέτις Ιόλη Ανδρεάδη έχει υπογράψει τη σκηνοθεσία και το κείμενο σε περισσότερες από 40 παραστάσεις σε Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Ρώμη, Σόφια, Φιλιππούπολη και Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία στη Royal Academy of Dramatic Art και μετεκπαιδεύτηκε στο Lincoln Center Theater Director’s Lab. Τις παραστάσεις της στη Νέα Υόρκη υποστηρίζει τα τελευταία τρία χρόνια το Κοινωφελές Ίδρυμα Γεωργίου και Βικτωρίας Καρέλια, ενώ κατά το παρελθόν τη δουλειά της στο εξωτερικό έχουν υποστηρίξει, μεταξύ άλλων, τα ιδρύματα Fulbright, Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου και Σταύρος Νιάρχος. Είναι υπότροφος του Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης και μέλος του Δ.Σ. του Συνδέσμου Υποτρόφων του. Έχει συγγράψει βιβλία για την τελετουργία των Αναστεναρίων, την Performance και το Θέατρο και την Εκπαίδευση, τα οποία κυκλοφορούν από την Κάπα Εκδοτική.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Πρωτότυπο θεατρικό έργο: Ιόλη Ανδρεάδη & Άρης Ασπρούλης
Σκηνοθεσία: Ιόλη Ανδρεάδη, Σκηνικά: Δήμητρα Λιάκουρα, Κοστούμια: Νίκος Χαρλαύτης, Eπιστημονικός Συνεργάτης: Δημήτρης Μανιάτης, Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα, Βοηθός Σκηνοθέτη: Φωτεινή Τιμοθέου, Βοηθός σκηνογράφου: Νάντια Κασσάρα, Οργάνωση παραγωγής: Μαριλύ Βεντούρη, Φωτογραφίες: MikeRafail | Thatlongblackcloud
*βοηθός σκηνοθέτη στο πλαίσιο πρακτικής άσκησης: Βερόνικα Λεβεντοπούλου
Διανομή (με αλφαβητική σειρά): Δήμητρα Αντωνακούδη (Μαίρη Λίντα), Ελένη Θυμιοπούλου (Ζωή Νάχη, Grace Kelly), Γιάννης Καραμφίλης (Μανώλης Χιώτης), Χρήστος Μαστρογιαννίδης (Μουσικός, Κώστας Χατζηχρήστος), Ηλίας Μπερμπέρης (Ενωμοτάρχης, Τραγουδιστής), Χρίστος Στυλιανού (νέος Μανώλης), Γιώργος Σφυρίδης (Μίκης Θεοδωράκης, Πατέρας Χιώτη), Φωτεινή Τιμοθέου (Μαρία Χιώτη, Μαρία Κάλλας), Μανώλης Φουντούλης (Φονιάς, Βασίλης Τσιτσάνης)
Έκτακτη αντικατάσταση: Λευτέρης Αγγελάκης, Θεοδώρα Λούκας
Μουσικοί:
Παύλος Παφρανίδης (Μουσική Επιμέλεια- Διδασκαλία, Μπουζούκι), Κατερίνα Σεγκούνα-Πλιόγκου (Βιολοντσέλο), Ανδρέας Ζιάκας (Κιθάρα), Βαγγέλης Καλαμάρας (Ντραμς, Κρουστά), Σπύρος Μελισσανίδης (Ακορντεόν)
Πληροφορίες
Σκηνή Σωκράτης Καραντινός, Μονή Λαζαριστών (Κολοκοτρώνη 25-27, Σταυρούπολη)
Πρεμιέρα: Παρασκευή 29 |11|2024, στις 21.00
Διάρκεια παράστασης: 2 ώρες και 40 λεπτά (χωρίς το διάλειμμα)
MORE.com |Τ. 2117700000 | καταστήματα PUBLIC | καταστήματα NOVA
Πληροφορίες- κρατήσεις στο Τ. 2315 200 200 και στα εκδοτήρια του ΚΘΒΕ
Ώρες παραστάσεων
Τετάρτη & Κυριακή: 19.00
Πέμπτη & Παρασκευή: 20.30
Σάββατο: 17.30 & 20.30
Κριτικές
· Εντυπωσιακός ο Γιάννης Καραμφίλης ως Μανώλης Χιώτης, όπως και η Δήμητρα Αντωνακούδη, που υποδύεται τη Μαίρη Λίντα, που ενώ την γνώριζα ως μια ξεχωριστή και ιδιαίτερη φωνή, στη συγκεκριμένη παράσταση ξεδιπλώνει και αποκαλύπτει και τις υποκριτικές της ικανότητες. Έχω την αίσθηση πως μελέτησε τον ρόλο της σε τέτοιο βαθμό, που υπήρχαν στιγμές στη διάρκεια της παράστασης, τόσο όταν τραγουδούσε, όσο και όταν μιλούσε, που έκλεινα τα μάτια μου και νόμιζα πως άκουγα την ίδια τη Μαίρη Λίντα! Κι αυτό το σημειώνω χωρίς ίχνος υπερβολής… Τα εύσημα βεβαίως αξίζουν και στην ορχήστρα που, προεξάρχοντος του Παύλου Παφρανίδη στο μπουζούκι, κατάφερε να μεταφέρει, σχεδόν, αυτούσιο τον ήχο και το κλίμα του Μανώλη Χιώτη, ενώ ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στο καταιγιστικό σόλο του Παφρανίδη στη «Φλόγα», που στην παράσταση του Σαββάτου που παρακολουθήσαμε, ξεσήκωσε το κοινό σε επευφημίες και χειροκροτήματα! | Θανάσης Γιώγλου – ogdoo.gr
· Η τελική σκηνή ήταν θεαματικά εντυπωσιακή. Η εικόνα εμπλουτίστηκε με κάποιες πόζες, χειρονομίες, βήματα χορών που ανακατεύτηκαν με αποσπασματικές σκόρπιες φράσεις όπως ειπώθηκαν και στην ροή της θεατρικής εξιστόρησης, κρατώντας κάτι από την μορφή, τον λόγο, την κίνηση, το παίξιμο, τα βήματα, στο σχήμα μιας αναμνηστικής φιγούρας που παραδίδεται στην λήθη του χρόνου και στην αθανασία της τέχνης. Το χειροκρότημα ήταν θερμό, αντάξιο της συγκίνησης που μας διαπέρασε. Κάτι παρήγορο αιωρήθηκε. Οι ηθοποιοί υποκλίθηκαν με την λάμψη του μόχθου στο βλέμμα. | Αγγέλα Μάντζιου – Cityportal.gr
· Η παράσταση αποδίδει με ιδιαίτερη ευγένεια και σεβασμό τα πρόσωπα που έπαιξαν ρόλο καθοριστικό στη ζωή του Μανόλη Χιώτη και δίνει λεπτομέρειες για τη ζωή του πρωταγωνιστή και πτυχές τέτοιες, που δεν θα μπορούσαμε με άλλο τρόπο να μάθουμε, αλλά παράλληλα και να κατανοήσουμε τα βαθιά υπαρξιακά ερωτήματα, τους φόβους, τις επιθυμίες για το φθάσιμο στην κορυφή, την ανάγκη για αγάπη και συνύπαρξη κι όλα όσα ως ιδέες, οράματα και σκέψεις βασάνιζαν τον ήρωα. Μέσα από τη ζωή του, όπως αποδίδεται στη σκηνή, ο θεατής κάθε ηλικίας κάνει κι ένα πέρασμα στην Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας και στις μουσικές, τις συνεργασίες, τα ονόματα που μεσουρανούσαν σ όλο αυτό το διάστημα στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Φεύγοντας από το θέατρο κρατάμε αυτό το έντονο συναίσθημα της ανεξίτηλης αγάπης που στοιχειώνει τις ζωές των ηρώων, όπως αυτό υποδηλώνεται στα πρόσωπα που συντρόφευσαν τον Χιώτη: στη Ζωή Νάχη που μιλά για αυτή την πρώτη και μοναδική αγάπη που ένιωσε για τον Χιώτη και που δεν έσβησε ποτέ έως τα 91 της χρόνια και της Λίντα που, κάποια στιγμή στην εξέλιξη του έργου κι ενώ είναι πολύ νέα στο πλευρό του Χιώτη, μεταφέρεται μέσα από τη χρήση ενός παλιού πικάπ στο μέλλον (ωραίο σκηνοθετικό τερτίπι εναλλαγής χρονικών επιπέδων) και απευθύνεται μεγάλη πια, ενώ βρίσκεται σε δωμάτιο ενός Γηροκομείου, στον αγαπημένο της Μανόλη, δεκαετίες πολλές πεθαμένο, ζητώντας από αυτόν να την περιμένει, γιατί δεν μπορεί πια να αντέξει τόση ερημιά και μοναξιά χωρίς εκείνον στο πλάι της. | Ελένη Γιαννακίδου – kulturosupa.gr
· «Γεννήθηκες μεγάλος και πέθανες μικρός, όμως είπες ό,τι ήταν να πεις και έκανες ότι ήταν να κάνεις» ήτανε τα λόγια που κάποια στιγμή ακούστηκαν μεταξύ άλλων στην εξαιρετική τρίωρη παράσταση. Και που να χωρέσει άλλωστε τόσος πλούτος, τόσες υπέροχες δημιουργίες, τόσο πληθωρικά συναισθήματα, τόσες άγνωστες πτυχές της πολυτάραχης, γεμάτες αντιθέσεις ζωής του, τέτοιο πέρασμα – με όλες τις Ιστορικές αναταραχές. Αφεθήκαμε και θαυμάσαμε και τραγουδήσαμε και ταξιδέψαμε. Μία συγκλονιστική διαδρομή με υπέροχες φωνές ανάμεσα στους δυο κόσμους , τον πάνω και τον κάτω… Και ήρθε η στιγμή με τα «ηλιοβασιλέματα» να κλείνουν την παράσταση , στο αληθινά μαγικό πάλκο, με τους εξαίρετους μουσικούς και ηθοποιούς και ένα μπουζούκι να ανεβάζει με τρόπο μαγικό την ψυχή του αιώνιου Μανώλη Χιώτη στην χώρα του φωτός. Εύγε σε όλους | Αγάπη Αμαραντίδου – efkozani.gr
Είναι μόνο μερικές από τις κριτικές που γράφονται για την παράσταση, ενώ ο γιός του Μανώλη Χιώτη, Διαμαντής Χιώτης, στον πρόλογο της έκδοσης σημειώνει
«Όπως ένα τραγούδι εξομολογείται μια ιστορία, έτσι και η Ιόλη Ανδρεάδη με τον Άρη Ασπρούλη αγκάλιασαν σταθμούς της ζωής του Μανώλη και τους επένδυσαν με τα τραγούδια του. Γίνονται αναφορές μέσω ενός ονείρου σε κάποιες καταστάσεις που ήταν «απείραχτες», με ευγένεια, χωρίς να προσβάλλει. Όπως και διορθώνει κάποιους μαέστρους της σαχλαμάρας που έχουν ξεπηδήσει κατά καιρούς «γνωρίζοντας». Η Ιόλη και ο Άρης εργάστηκαν με αφομοίωση, κατανόηση, στοργική μεταχείριση στα του Μανώλη και τον έντυσαν με το πανωφόρι του σεβασμού, ραμμένο με την τέχνη τους Αυτά τα κομμάτια της ζωής του Μανώλη έχουν περιτυλιχτεί με αγάπη και αλήθεια, και σαν θεατρικό έργο παρασύρεται σε υψηλότερο κραδασμό με την καθοδήγηση της σκηνοθέτιδας Ιόλης και τις ευαισθησίες των ηθοποιών».
www.ertnews.gr
Πηγή: ertnews.gr
