της Νίκης Ζορμπά
Το τρικυμιώδες 2024 αφήνει το κέντρο και τα αριστερά του με μια γλυκιά επίγευση. Όλους; Οπωσδήποτε όχι.
ΠΑΣΟΚ
Το ΠΑΣΟΚ πέρασε μια ταραχώδη πολιτική χρονιά καθ’ όλη τη διάρκεια του 2024, με απογοητεύσεις στις ευρωκάλπες, αμφισβήτηση του Νίκου Ανδρουλάκη αμέσως μετά και ελεγχόμενες εσωκομματικές φουρτούνες, αλλά το φθινόπωρο αποζημίωσε και τον πρόεδρό του και το κόμμα, που επιμένει σοσιαλδημοκρατικά, στοχεύοντας στο κέντρο και την αυτόνομη πορεία του προς την ολική επαναφορά.
Κέντρο
Η επικράτηση του Νίκου Ανδρουλάκη στη νέα κούρσα της διαδοχής δεν αναβάπτισε μόνον τον ίδιο, ο οποίος επιβεβαίωσε τις προβλέψεις πως θα παραμείνει στην κεφαλή και θα νικήσει τους αμφισβητίες του. Ανέτειλε μέσα από τη διαδικασία και ο “ήλιος” ως σύμβολό του, περί τα δώδεκα χρόνια μετά το θάμπωμά του: Η συστράτευση του όλου ΠΑΣΟΚ και με την επανάκαμψη στελεχών του με βαριά πολιτικά ένσημα (Άννα Διαμαντοπούλου) επιτρέπουν στο κόμμα να δηλώνει “αισιόδοξο” για το επόμενο πολιτικό βήμα, χωρίς να προκαλεί καγχασμό.
Το ΠΑΣΟΚ είναι πλέον στη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, και φύσει και θέσει: Η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ μετά τη νέα διάσπαση οδήγησε το ΠΑΣΟΚ και κοινοβουλευτικά στη δεύτερη θέση, ευθυγραμμίζοντάς το με τις διαδοχικές πια δημοσκοπήσεις, που το φέρουν ως τον δεύτερο πόλο απέναντι στην ασθμαίνουσα αλλά κυρίαρχη ακόμη κυβερνητική παράταξη.
Η κοινοβουλευτική επίδειξη ισχύος απέναντι στην κυβέρνηση με πρωτοβουλίες νομοθετικές που κατατέθηκαν (βαρέα και ανθυγιεινά, τράπεζες, χρηματοδότηση Σπαρτιατών κ.λπ.) και άλλες που βρίσκονται στα σκαριά αμέσως μετά το άνοιγμα της Βουλής (τροπολογία για τις ληστρικές αυξήσεις των ασφαλιστικών εταιρειών σε συμβόλαια υγείας και περίθαλψης), προκαλεί αντιδράσεις και από τα δεξιά και από τα αριστερά του, επιβεβαιώνοντας εν πολλοίς τη θέση του στο κέντρο του πολιτικού χάρτη.
Η κυβέρνηση εγκαλεί το ΠΑΣΟΚ πότε για “λαϊκισμό”, “πράσινο ΣΥΡΙΖΑ” κ.λπ. και πότε γιατί “παραβιάζει ανοιχτές θύρες”, ισχυριζόμενη πως μέτρα για τις τράπεζες, την υγεία κ.λπ. ήταν και στις δικές της προθέσεις. Τις πραγματοποίησε απλώς όταν εκτίμησε ότι είναι ώριμες οι συνθήκες. ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά (από –σχεδόν– διαφορετικές αφετηρίες) το μέμφονται για “βολική αντιπολίτευση”, που ρίχνει νερό στον κυβερνητικό μύλο. Από την Κουμουνδούρου άλλωστε, είτε με δημόσια εκπεφρασμένα αιχμές και υπόνοιες, είτε με “ψιθύρους” σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις στελεχών του σε δημοσιογραφικά πηγαδάκια, ούτε λίγο ούτε πολύ, υπονοούν πως η Χαριλάου Τρικούπη έχει λάβει θέση για συνεργασία και συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ., μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές.
Νίκος Ανδρουλάκης και οι “κορυφαίοι” του, εν χορώ και χωρίς παραφωνίες στις δηλώσεις τους, διατρανώνουν πως συνεργασία και συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ. δεν πρόκειται να υπάρξει.
Για την ακρίβεια, επανειλημμένως ο κ. Ανδρουλάκης είναι εκείνος που έχει αναφωνήσει “ποτέ με τη Ν.Δ.” (σε ελεύθερη, αλλά πιστή απόδοση), στέλνοντας μήνυμα και στο εσωτερικό του. Ουδείς έχει αφήσει να εννοηθεί κάτι περί του αντιθέτου, δημόσια τουλάχιστον. Προσώρας.
Προτεραιότητες
Η “απογείωση” του ΠΑΣΟΚ είναι το δύσκολο στοίχημα που έχει να κερδίσει το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης το επόμενο διάστημα. Όπου “απογείωση” συνίσταται, σε ό,τι αφορά τους απόλυτους αριθμούς, στη δημοσκοπική υπέρβαση.
Είναι προϋπόθεση sine qua non να φθάσει και να εδραιωθεί το ΠΑΣΟΚ σε δημοσκοπικό ποσοστό της τάξεως του 20% και επάνω, προκειμένου να στοιχειοθετηθεί η ολική επαναφορά του σε τροχιά εξουσίας , ήτοι να αποτελέσει, στην πράξη και όχι στη θεωρία, απειλή για την κυβέρνηση και να αναδειχθεί σε ουσιαστική εναλλακτική δύναμη εξουσίας.
Για την ώρα, έχει κερδίσει τη μάχη του “άλλου προοδευτικού πόλου” σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ και τα αριστερά του καθώς και τη δυνατότητά του να συνομιλεί πλέον, διεκδικώντας τον επαναπατρισμό τους, με χαμένους ψηφοφόρους του που “κέρδισε” εδώ και μια εξαετία ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Τελευταίο –αλλά οπωσδήποτε όχι έσχατο κέρδος για το ΠΑΣΟΚ– είναι ότι πλέον έχουν φουντώσει οι φήμες για ανεξάρτητους πρώην βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικούν να βρεθούν στην πολιτική του αγκάλη: Από τον Πέτρο Παππά (φανατικό συνοδοιπόρο Κασσελάκη) έως την Αθηνά Λινού (ΠΑΣΟΚογενούς καταγωγής που κατά δήλωσή της… αγαπά και το ΠΑΣΟΚ).
Μικρή “πίτα” για τρεις
Από τα σπλάχνα του ΣΥΡΙΖΑ έχουν προκύψει στο πρόσφατο παρελθόν άλλα δύο κόμματα: Νέα Αριστερά και κασσελάκειο κόμμα (Κίνημα Δημοκρατίας). Τρία το σύνολο μαζί με το “μικρομεσαίο” πλέον κόμμα που κατοικοεδρεύει στην Κουμουνδούρου.
Το ποσοστό τους αθροιστικά, βάσει των τελευταίων δημοσκοπικών μετρήσεων, κυμαίνεται γύρω στο 13%. Το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου δεν συνυπολογίζεται στις πρόσφατες διασπάσεις ασφαλώς: το διαζύγιό της με τον ΣΥΡΙΖΑ μετρά πια μια δεκαετία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βάλει πλώρη για “επανεκκίνηση”. Δημοσκοπικά μπορεί πράγματι να επαίρεται ότι διέψευσε την πλήρη εξαφάνισή του. Επί νέας ηγεσίας, κυμάνθηκε γύρω στο 8%, διαψεύδοντας τα θλιβερά προγνωστικά περί επιστροφής του στο 3%. Η Νέα Αριστερά ωστόσο μπορεί να μην κατάφερε στις ευρωεκλογές να πιάσει το όριο που χρειαζόταν για την είσοδο στην ευρωβουλή, όμως συγκέντρωσε ένα 2,5% – μια ανάσα κοινώς από την είσοδό της στο εθνικό κοινοβούλιο.
Έκτοτε, τα ευρήματα των μετρήσεων κοινής γνώμης είναι αποκαρδιωτικά για το κόμμα, και το φέρουν να φλερτάρει με τον πολιτικό αφανισμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει την επιστροφή της (και για να γίνει ξανά αξιωματική αντιπολίτευση). Η ίδια είναι διχοτομημένη και άκρως επιφυλακτική με τους “πρώην συντρόφους”.
Οι επόμενοι μήνες θα αποκαλύψουν και τα όρια του πολιτικού συμβιβασμού ενός εκάστου, ελέω επιβίωσης.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα “Κεφάλαιο”
Πηγή: capital.gr
