Πριν από δέκα χρόνια, στις 7 Ιανουαρίου 2015, η επίθεση στα γραφεία της σατιρικής εφημερίδας «Charlie Hebdo» στο Παρίσι, επειδή δημοσίευσε σκίτσα του Μωάμεθ, συγκλόνισε τον κόσμο. Η δολοφονία δώδεκα σκιτσογράφων και δημοσιογράφων στο όνομα της θρησκευτικής «προσβολής» δεν ήταν μόνο ένα έγκλημα ενάντια στην ανθρώπινη ζωή, αλλά και μια επίθεση ενάντια σε μια θεμελιώδη αξία της δημοκρατίας: την ελευθερία του λόγου.
Η πολιτική σάτιρα αποτελεί διαχρονικά έναν από τους θεμέλιους λίθους της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Ξεκινώντας από τον Αριστοφάνη, ο οποίος μέσα από τα έργα του καυτηρίασε την πολιτική, τη θρησκεία και την κοινωνία της αρχαίας Αθήνας, η σάτιρα απέδειξε την ικανότητά της να θίγει τα κακώς κείμενα.
Η επίθεση στο «Charlie Hebdo» αποτέλεσε μια από τις πιο τραγικές υπενθυμίσεις για την ευθραυστότητα της ελευθερίας της έκφρασης και έθεσε το ερώτημα: Υπάρχουν όρια στην ελευθερία της έκφρασης; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Η ελευθερία του λόγου όπως και η σάτιρα είναι θεμέλια της δημοκρατίας και αποτελούν αδιαπραγμάτευτη αξία. Δεν επιτρέπεται κανένας περιορισμός και καμία απαγόρευση παρά μόνο αν πρόκειται για ψεύδη ή για ρητορική μίσους. Η σάτιρα παραμένει αναπόσπαστο κομμάτι της δημοκρατικής έκφρασης, καθώς θέτει υπό αμφισβήτηση εξουσίες, θρησκείες, ιδεολογίες και κοινωνικές νόρμες. Ακόμη και όταν προκαλεί, δεν είναι ποτέ το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι οι διεφθαρμένες και διαπλεκόμενες εξουσίες που φοβούνται την κριτική. Είναι η μισαλλοδοξία των φανατικών οπαδών θρησκειών και ιδεολογιών που απαντούν με βία στην αντίθετη άποψη. Είναι η έλλειψη ανοχής στην διαφωνία, στο διαφορετικό. Το χιούμορ μπορεί να ενοχλεί, αλλά χωρίς αυτό η δημοκρατία κινδυνεύει να χάσει τη φωνή της.
Η Ραλλία Χρηστίδου είναι βουλευτής Β3′ Νότιου Τομέα Αθηνών
Πηγή: tanea.gr
