Η ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας Lia Avellino προσφέρει μια βαθιά ματιά στο θέμα της ενοχής που βιώνουν πολλοί γονείς
Ο κόσμος της γονεϊκότητας είναι ένα καθοριστικό και, πολλές φορές, περίπλοκο ταξίδι. Η ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας Lia Avellino μας προσφέρει μια βαθιά ματιά στο θέμα της ενοχής και της ντροπής που βιώνουν πολλές μητέρες και πατέρες. Μέσα από την εμπειρία της ως επαγγελματίας στον τομέα της ψυχικής υγείας, αναδεικνύει τις εσωτερικές πάλη που αντιμετωπίζουν οι γονείς, οι οποίοι συχνά αισθάνονται ότι δεν αντεπεξέρχονται στις προσδοκίες που έχουν οι ίδιοι ή η κοινωνία.
Οι γονείς πολλές φορές νιώθουν ότι δεν είναι αρκετά παραγωγικοί ή υπομονετικοί, ότι δεν είναι σε καλή κατάσταση ή ότι δεν είναι καλοί στην ανατροφή των παιδιών τους. Αυτή η συνεχής σύγκριση και αυτοκριτική μπορεί να δημιουργήσει ένα αίσθημα ανεπάρκειας. Αυτή η αυστηρή αυτοεκτίμηση στη γονεϊκή ζωή τους κάνει να πιστεύουν ότι οι ντροπές τους δεν αξίζουν αποδοχής και έτσι κρύβουν τις ενοχές τους, αποφεύγοντας να αντιμετωπίσουν τις πραγματικές αιτίες που τις προκαλούν.
Η ερευνήτρια Brené Brown έχει ορίσει την ενοχή και τη ντροπή ως ένα οδυνηρό εσωτερικό συναίσθημα που προέρχεται από την πεποίθηση ότι είμαστε ελαττωματικοί και έτσι δεν αξίζουμε την αγάπη και την αποδοχή. Αυτό το αίσθημα μπορεί να είναι ο λόγος για τον οποίο οι γονείς κρατούν μυστικά στοιχεία της ζωής τους – πιστεύουν ότι η αποκάλυψή τους θα απειλήσει τις σχέσεις τους ή την κοινωνική τους αποδοχή.
Είναι σημαντικό να διαχωρίσουμε την αυτοκριτική από την υγιή παρατήρηση. Όταν νιώθουμε ενοχή, αφενός κατανοούμε ότι θέλουμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα στον εαυτό μας, αφετέρου κινδυνεύουμε να εισέλθουμε σε έναν φαύλο κύκλο ενοχής, όπου η ντροπή ανακυκλώνεται και μας κρατά πίσω. Όσο περισσότερο ενδυναμώνουμε την ιδέα ότι είμαστε «κακοί» γονείς, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να προβούμε σε θετικές αλλαγές.
Η ντροπή έχει χαμηλή ενεργειακή αξία, γεγονός που μας κάνει πιο δύσκολο να αναλάβουμε δράση, καθώς μας αναγκάζει να κρυφτούμε ή να αυτομαστιγωνόμαστε. Αντί αυτού όμως, είναι πιθανό να έρθουμε σε επαφή με την αλήθεια των συναισθημάτων μας. Η ντροπή μπορεί επίσης να μας ενημερώσει ότι δεν είμαστε ενωμένοι με τις αξίες μας και ότι κάποιες από τις συμπεριφορές μας δεν ευθυγραμμίζονται με όσα πιστεύουμε. Όμως, είναι καθοριστικής σημασίας να κατανοήσουμε το μήνυμα που φέρει η ντροπή και να μην την αφήσουμε να μας καθορίζει.
Για να σπάσουμε τον κύκλο της αυτοενοχής, είναι χρήσιμο να ακολουθήσουμε μια διαδικασία που περιλαμβάνει πέντε κρίσιμα βήματα.
1. Αναγνωρίστε πότε βιώνετε ντροπή: Η ντροπή μπορεί να είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στην καθημερινότητά μας που μπορεί να μην την αναγνωρίζουμε καθόλου. Παρατηρήστε πότε αρχίζετε να αισθάνεστε ντροπή – είναι με τη μορφή αυστηρής αυτοκριτικής ή κριτικής προς το παιδί σας; Οι μνήμες από την παιδική σας ηλικία μπορεί να ενισχύουν αυτά τα συναισθήματα, οπότε είναι καλό να αναγνωρίσετε την προέλευση αυτών των σκέψεων.
2. Εκτιμήστε τα πρότυπα που επιδιώκετε: Η ντροπή συχνά πηγάζει από τα κοινωνικά πρότυπα που δεχόμαστε από το περιβάλλον μας. Θυμηθείτε ότι μπορείτε να είστε πιο συμπονετικοί με τον εαυτό σας, αντί να επικρίνετε τις αδυναμίες σας. Αναλύστε τους εξωτερικούς παράγοντες που σας επηρεάζουν και δώστε προσοχή στις στιγμές που νιώθετε ότι αποτυγχάνετε να επιτύχετε αυτά τα πρότυπα. Κατανοήστε ότι οι κοινωνικές προσδοκίες μπορεί να είναι κάτι που σας δημιουργεί άγχος, και περισσότεροι γονείς αντιμετωπίζουν τις ίδιες προκλήσεις.
3. Επανεξετάστε τη σχέση σας με τον εαυτό σας: Όταν νιώθετε ντροπή, συχνά αυτοακυρώνεστε με τρόπο που δεν θα τολμούσατε να κάνετε σε άλλους. Χρειάζεται να φανταστείτε τον εαυτό σας ως φίλο σας. Τι θα του λέγατε αν αισθανόταν άσχημα; Πώς θα τον παρηγορούσατε; Αυτές οι σκέψεις σας επιτρέπουν να αντικαταστήσετε την ενοχή με αγάπη, κατανόηση και ενσυναίσθηση, οδηγώντας σας σε μια πιο υγιή αυτοπεποίθηση.
4. Εξωτερικεύστε την ντροπή σας: Μόλις αρχίσετε να αναγνωρίζετε την ντροπή σας, είναι σημαντικό να τη μιλήσετε. Η δυσφορία που προέρχεται από την ντροπή μας μπορεί να υποχωρήσει όταν τη μοιραζόμαστε με κάποιον που εμπιστευόμαστε. Αν νιώθετε κακή μαμά ή κακό μπαμπά, πείτε το σε κάποιον που κατανοεί και υποστηρίζει. Αυτή η διαδικασία μπορεί να λειτουργήσει θεραπευτικά, επιτρέποντας στην ντροπή να μειωθεί και να μετατραπεί σε αποδοχή.
5. Επανόρθωση και Αυτοκριτική: Μαθαίνουμε συχνά ότι τα λάθη είναι μέρος της διαδικασίας της γονεϊκότητας, αλλά το σημαντικό είναι πώς τα επεξεργαζόμαστε. Η διαδικασία επανόρθωσης είναι ζωτικής σημασίας. Όταν κάνετε λάθη, όπως να φωνάξετε στο παιδί σας ή να είστε στέλνετε βασικά μηνύματα στον σύντροφό σας, είναι σημαντικό να αναγνωρίσετε την αιτία αυτών των συμπεριφορών. Αναλύστε τι σας οδήγησε σε αυτές τις στιγμές και εφαρμόστε σχέδια για να μην επαναληφθούν.
Η επανόρθωση προϋποθέτει την κατανόηση του πώς και γιατί συνέβη η συμπεριφορά, καθώς και την προθυμία να ζητήσετε συγχώρεση από τον εαυτό σας και από τους άλλους. Αν καταφέρετε να επανορθώσετε, θα νιώσετε λιγότερα ενοχές και περισσότερη ηρεμία, παρέχοντας έτσι ένα καλύτερο παράδειγμα για τα παιδιά σας.
Η οδός προς την απελευθέρωση από την ενοχή και τη ντροπή είναι γεμάτη προκλήσεις, και χρειάζεται χρόνο και υπομονή. Ωστόσο, με την αιτήματα που περιγράφηκαν, οι γονείς μπορούν να κινηθούν προς την κατεύθυνση μιας πιο υγιούς σχέσης με τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους. Εν τέλει, δεν πρόκειται να γίνουμε τέλειοι γονείς, αλλά σίγουρα μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι γονείς για τα παιδιά μας, αναγνωρίζοντας τη δική μας εσωτερική αξία και δοκιμάζοντας να δίδουμε το σωστό παράδειγμα μέσα από την αποδοχή και την αγάπη.
Η διαδικασία αυτή θυμίζει ότι η γονεϊκότητα δεν είναι μόνο μια σειρά ευθυνών, αλλά και μια εκπληκτική ευκαιρία αυτογνωσίας και ανάπτυξης. Αφήστε την ενοχή πίσω σας και αγκαλιάστε την εμπειρία σας, γιατί κάθε βήμα που κάνετε για να αναιρέσετε τον κύκλο της ντροπής είναι ένα βήμα προς την αυθεντικότητα και την ευτυχία στην οικογένειά σας.
Πηγή: allyou.gr
