Βασίλισσα Ελισάβετ: Ο κατάσκοπος του παλατιού που αγνοούσε επί 9 χρόνια

Βασίλισσα Ελισάβετ: Ο κατάσκοπος του παλατιού που αγνοούσε επί 9 χρόνια

Απόρρητα αρχεία ασφαλείας έκαναν γνωστό ότι η εκλιπούσα βασίλισσα Ελισάβετ δεν είχε ενημερωθεί για τουλάχιστον 9 χρόνια ότι ο Anthony Blunt, επιθεωρητής των φωτογραφιών της βασίλισσας και μέλος του βασιλικού οίκου, είχε ομολογήσει ότι ήταν διπλός πράκτορας της Σοβιετικής Ένωσης.

Ενημερώθηκε μετά από 9 χρόνια για όσα είχε παραδεχθεί ο Blunt

Έγγραφα της MI5 ρίχνουν φως στο πώς οι υπηρεσίες ασφαλείας φύλαγαν με πλήρη μυστικότητα την είδηση ότι ο ιστορικός τέχνης, μέλος του διαβόητου κατασκοπευτικού κυκλώματος Cambridge Five, είχε ομολογήσει τον Απρίλιο του 1964, με τα αρχεία να δείχνουν ότι η βασίλισσα ενημερώθηκε μόλις το 1973.

Μόνο με τους φόβους για την υγεία του Blunt και την επακόλουθη αρνητική δημοσιότητα σε περίπτωση που η ομολογία του και η ασυλία του από τις διώξεις προέκυπταν μετά τον θάνατό του, η κυβέρνηση του Edward Heath ζήτησε από τον προσωπικό γραμματέα του μονάρχη, Martin Charteris, να την ενημερώσει πλήρως, αναφέρει δημοσίευμα της Guardian.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display(‘300x250_m1’); });

Ο Charteris ανέφερε ότι «το πήρε πολύ ήρεμα και χωρίς έκπληξη: θυμόταν ότι είχε τεθεί υπό υποψίες ήδη από τον απόηχο της υπόθεσης Burgess/Maclean. Προφανώς κάποιος της ανέφερε κάτι στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ίσως αρκετά σύντομα μετά τη διαδοχή», σημείωσε τον Μάρτιο του 1973 ο τότε γενικός διευθυντής της MI5, Michael Hanley.

Ο Hanley είχε παροτρύνει το παλάτι τέσσερις μήνες νωρίτερα να διακόψει τους δεσμούς με τον Blunt, ο οποίος παρέμεινε στη θέση του και μάλιστα χρίστηκε ιππότης μετά την ομολογία του ότι είχε κατασκοπεύσει για τους Ρώσους ενώ ήταν ανώτερος αξιωματικός της MI5, αφού είχε στρατολογηθεί ως δότης του Cambridge τη δεκαετία του 1930.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display(“300x250_middle_2”); });
googletag.cmd.push(function() { googletag.display(‘300x250_middle_2’); });

Μόνο ο Charteris και ο αναπληρωτής του, Philip Moore, «γνώριζαν γι’ αυτό στο παλάτι», έγραψε ο Hanley τον Νοέμβριο του 1972. «Ο Τσάρτερις πίστευε ότι η βασίλισσα δεν το γνώριζε και δεν έβλεπε κανένα όφελος να της το πει- θα πρόσθετε μόνο τις ανησυχίες της». Ο Blunt επρόκειτο να συνταξιοδοτηθεί σε ηλικία 65 ετών από τη θέση του. Ο Charteris «επιβεβαίωσε ότι η βασίλισσα δεν ήταν καθόλου ενθουσιώδης με τον Blunt και τον έβλεπε σπάνια».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display(“300x250_m2”); });
googletag.cmd.push(function() { googletag.display(‘300x250_m2’); });

Οι φάκελοι αμφισβητούν ότι η βασίλισσα είχε ενημερωθεί νωρίτερα

Οι φάκελοι, που δόθηκαν στη δημοσιότητα στα Εθνικά Αρχεία, δείχνουν ότι ο τότε προσωπικός γραμματέας της βασίλισσας, Michael Adeane, ενημερώθηκε μόνο για την πρόθεση της MI5 να ανακρίνει τον Blunt με νέα στοιχεία το 1964, αλλά δεν ενημερώθηκε για την πραγματική ομολογία του Blunt μέχρι το 1967. Το 1971 το υπουργείο Εσωτερικών είπε στον Hanley για τον Blunt ότι «η βασίλισσα δεν γνώριζε τίποτα για το ιστορικό ασφαλείας του». Ο Hanley σημείωσε ειρωνικά: «Είπα ότι με τον θάνατό του θα μπορούσε να μάθει πολλά από τις εφημερίδες».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display(“300x250_middle_3”); });
googletag.cmd.push(function() { googletag.display(‘300x250_middle_3’); });

Οι φάκελοι φαίνεται να αμφισβητούν την προηγούμενη αφήγηση σε αναφορές των μέσων ενημέρωσης και σε βιβλία ότι η βασίλισσα ενημερώθηκε λίγο μετά τις ομολογίες. Σύμφωνα με την επίσημη ιστορία της MI5 από τον καθηγητή Christopher Andrew, ο Heath ενημερώθηκε αργότερα ότι η βασίλισσα δεν ήταν εντελώς στο σκοτάδι, καθώς της είχε δοθεί μία σχετική πληροφορία «σε πιο γενικούς όρους περίπου μια δεκαετία νωρίτερα».

Τα αρχεία ασφαλείας έχουν δείξει στο παρελθόν ότι ο Alec Douglas-Home, ο οποίος ήταν πρωθυπουργός το 1964, δεν είχε ενημερωθεί μέχρι που η ομολογία δημοσιοποιήθηκε από τη Margaret Thatcher το 1979. Στον Blunt επιτράπηκε να διατηρήσει τη βασιλική του θέση επειδή «το μεγαλύτερο δημόσιο συμφέρον είναι να μην γίνει εμφανής καμία αλλαγή στην απροκάλυπτη ιδιότητά του».

Η παραδοχή του Blunt

Ο Blunt, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 75 ετών το 1983, ήταν ένας από τους «Πέντε του Κέιμπριτζ», μαζί με τους Kim Philby, Donald Maclean, Guy Burgess και John Cairncross, οι οποίοι είχαν στρατολογηθεί από τους Ρώσους κατά τη διάρκεια ή μετά το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ τη δεκαετία του 1930 και είχαν κατακτήσει ανώτερες θέσεις στις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, το Υπουργείο Εξωτερικών και το Whitehall.

Ο πράκτορας της MI5 Arthur Martin περιγράφει με γλαφυρές λεπτομέρειες την αντιπαράθεση με τον Blunt στο διαμέρισμά του πάνω από το Ινστιτούτο Courtauld στις 23 Απριλίου 1964 με μαρτυρία του Michael Straight, ενός Αμερικανού τον οποίο ο Μπλαντ στρατολόγησε στο Κέιμπριτζ. Ο Blunt ήταν υπό την υποψία της MI5 και είχε ανακριθεί 11 φορές από το 1951, όταν οι Burgess και Maclean αυτομόλησαν στη Ρωσία.

Το «δεξί μάγουλο του Blunt συσπάται πολύ», καθώς απέρριψε τα όσα ανέφερε ο Straight ως «καθαρή φαντασίωση». Αφού κάθισε σιωπηλός για αρκετή ώρα, «η απάντηση του Blunt ήταν: “Δώσε μου πέντε λεπτά για να παλέψω με τη συνείδησή μου”», έγραψε ο Martin. «Βγήκε από το δωμάτιο, πήρε ένα ποτό, επέστρεψε και στάθηκε στο ψηλό παράθυρο κοιτάζοντας την πλατεία Πόρτμαν. Του έδωσα αρκετά λεπτά σιωπής και στη συνέχεια του απηύθυνα εκ νέου έκκληση να τα πει όλα. Επέστρεψε στην καρέκλα του και διηγήθηκε την ιστορία του».

Καθώς εκτυλισσόταν η εξομολόγησή του, η νευρικότητα του Blunt ήταν εμφανής: «Κάθε ερώτηση ακολουθούσε μια μεγάλη παύση κατά την οποία ο Blunt φαινόταν να συζητά με τον εαυτό του για το πώς θα έπρεπε να απαντήσει». Στο τέλος, «φαινόταν πραγματικά συντετριμμένος», έγραψε ο Martin. Ο Blunt εξέφρασε τη «βαθιά του ανακούφιση».

Οι φάκελοι δημοσιεύονται πριν από τα εγκαίνια την άνοιξη μιας έκθεσης που επικεντρώνεται στο έργο της MI5 στα Εθνικά Αρχεία στο Kew, στο νοτιοδυτικό Λονδίνο. Τα εκθέματα θα περιλαμβάνουν μια ζωντανή αναφορά της συνέντευξης του Blunt και μια περιγραφή από πρώτο χέρι της ομολογίας του Philby το 1963.

Πηγή: tanea.gr

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Είναι απλά Τρίτη

Είναι απλά Τρίτη

Ηταν κάποτε μια εποχή, όχι πολύ μακριά, που όλοι συμφωνούσαν: ακροδεξιά κόμματα δεν μπαίνουν σε ευρωπαϊκές…