Οι αρθρίτιδες αποτελούν μια από τις πιο συχνές παθήσεις που επηρεάζουν τις αρθρώσεις και την καθημερινή ποιότητα ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως. Οι πιο συχνές μορφές αρθρίτιδας περιλαμβάνουν:
n Οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ): Είναι η πιο κοινή μορφή και χαρακτηρίζεται από τη φθορά του χόνδρου που καλύπτει τις αρθρώσεις, με αποτέλεσμα την επαφή των οστών και τον πόνο.
n Ρευματοειδής αρθρίτιδα (ΡΑ): Μια αυτοάνοση πάθηση που προκαλεί φλεγμονή στις αρθρώσεις και μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμες βλάβες αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα.
n Ψωριασική αρθρίτιδα: Συνδέεται με την ψωρίαση και επηρεάζει τόσο τις αρθρώσεις όσο και το δέρμα.
n Ουρική αρθρίτιδα: Προκαλείται από την εναπόθεση ουρικού οξέος στις αρθρώσεις, συνήθως στη βάση του μεγάλου δακτύλου του ποδιού.
n Νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα: Επηρεάζει παιδιά και μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες, αν δεν διαγνωστεί έγκαιρα.
Τα βασικά συμπτώματα των αρθρίτιδων περιλαμβάνουν:
n Πόνο στις αρθρώσεις, ιδιαίτερα έπειτα από δραστηριότητα.
n Δυσκαμψία, που συχνά είναι πιο έντονη το πρωί.
n Οίδημα και ευαισθησία γύρω από τις αρθρώσεις.
n Μειωμένη κινητικότητα και αίσθημα κούρασης.
Οι αιτίες διαφέρουν ανάλογα με το είδος. Για παράδειγμα, η οστεοαρθρίτιδα προκαλείται από φθορά λόγω ηλικίας ή υπερβολικής χρήσης των αρθρώσεων, ενώ η ρευματοειδής αρθρίτιδα συνδέεται με διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος.
Η διάγνωση της αρθρίτιδας γίνεται μέσω:
n Κλινικής εξέτασης: Εξέταση της κίνησης, του πόνου και του οιδήματος στις αρθρώσεις.
n Απεικονιστικών εξετάσεων: Ακτινογραφίες, μαγνητική τομογραφία (MRI) ή υπερηχογράφημα.
n Εργαστηριακών εξετάσεων: Ανάλυση αίματος για την ανίχνευση δεικτών φλεγμονής ή αυτοαντισωμάτων.
Η θεραπεία εξαρτάται από τον τύπο και τη σοβαρότητα της αρθρίτιδας. Στόχος είναι η μείωση των συμπτωμάτων, η πρόληψη της βλάβης στις αρθρώσεις και η βελτίωση της ποιότητας ζωής.
1. Φαρμακευτική αγωγή:
n Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) για την ανακούφιση από τον πόνο και τη φλεγμονή.
n Κορτικοστεροειδή, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις σοβαρής φλεγμονής.
n Ανοσοκατασταλτικά ή βιολογικοί παράγοντες για την αντιμετώπιση αυτοάνοσων μορφών.
2. Φυσικοθεραπεία: Η ενδυνάμωση των μυών γύρω από τις αρθρώσεις μπορεί να μειώσει την πίεση στις αρθρώσεις και να βελτιώσει τη λειτουργικότητά τους.
3. Διαχείριση βάρους: Η απώλεια περιττών κιλών μειώνει την καταπόνηση των αρθρώσεων, ειδικά στα γόνατα και τους γοφούς.
4. Χειρουργική αντιμετώπιση: Σε προχωρημένες περιπτώσεις, η αντικατάσταση της άρθρωσης μπορεί να είναι απαραίτητη.
Ο Θάνος Δημόπουλος είναι καθηγητής Θεραπευτικής Αιματολογίας – Ογκολογίας, τ. πρύτανης του ΕΚΠΑ
Πηγή: tanea.gr
