της Νίκης Ζορμπά
Η επιλογή Τασούλα για τον προεδρικό θώκο από τον Κυριάκο Μητσοτάκη έχει προκαλέσει ήδη πολιτικά αποτελέσματα: το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε εκτός συναινετικού πλαισίου, γεγονός όχι απαραιτήτως αρνητικό για το ίδιο, που θέλει να καταγράφεται ως αντίπαλον δέος της Ν.Δ., και ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη στρατηγική Φάμελλου “να μην περιμένουμε τον Μητσοτάκη”, καταθέτοντας δική του προοδευτική υποψηφιότητα, επικοινωνιακά για την ώρα, δημιουργεί εντυπώσεις επαναφοράς του στο πολιτικό “παιχνίδι”.
Στη μεγάλη εικόνα, πάντως, διαφαίνεται ότι η υπόθεση “εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας” μπορεί να είναι η αφετηριακή αρχή ευρύτερων ανακατατάξεων στα αριστερά της Ν.Δ.
ΠΑΣΟΚ
Το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη τήρησε από την αρχή μέχρι το τέλος την ίδια “γραμμή”: Δεν θα τοποθετηθούμε πριν ανοίξει τα χαρτιά του ο πρωθυπουργός.
Έκλεισε την πόρτα εξαρχής σε προσκλήσεις συνεννόησης από τα αριστερά του: απέρριψε την πρόταση της Νέας Αριστεράς για τον Χρήστο Ράμμο, δεν ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση του Σωκράτη Φάμελλου για κοινή υποψηφιότητα των προοδευτικών δυνάμεων, αιτιολογώντας την άρνηση με τη συλλογιστική ότι δεν θέλουμε υποψηφιότητα καταγραφής αλλά Πρόεδρο από τον προοδευτικό χώρο ο οποίος να εκλεγεί, και τελικά αντιπρότεινε τον Τάσο Γιαννίτση, με σαφή συμβολισμό και απεύθυνση στο Κέντρο, ιδιαιτέρως “σημιτικής προέλευσης”.
Στο εσωτερικό του κόμματος υπάρχει έντονη γκρίνια για λανθασμένη στρατηγική. Εξυπακούεται ότι δεν εκφράζεται δημόσια, όσο ισχύει το άτυπο moratorium όλων των “τάσεων”. Κανείς δεν θέλει να χρεωθεί ότι υποσκάπτει την πρόσφατα αναβαπτισμένη από τη βάση ηγεσία. Έως το φθινόπωρο του 2025, άλλωστε, δεν θεωρείται πιθανό να αρχίσουν τα όργανα στο ΠΑΣΟΚ εάν δεν έχει φτάσει σε δημοσκοπικά ποσοστά τουλάχιστον το 20%.
Η υποψηφιότητα Γιαννίτση επιλέχθηκε από τον Νίκο Ανδρουλάκη, καταρχάς ως απάντηση στην κομματική υποψηφιότητα του Κώστα Τασούλα: Πρόσωπο εμβληματικό για το ΠΑΣΟΚ και τον χώρο, εκσυγχρονιστικής κοπής. Όλα όσα δεν συμβολίζει εν πάση περιπτώσει ο κ. Τασούλας, που είναι αμιγώς κομματική υποψηφιότητα. Στόχος είναι να γίνει η σύγκριση με τη στροφή του πρωθυπουργού στα δεξιά και η αποδόμηση του “μεταρρυθμιστικού”, “κεντρώου” και “θεσμικού” προφίλ του.
Το ΠΑΣΟΚ επιμένει ασφαλώς ότι δεν “αναγνωρίζει” κανένα μπρα-ντε-φερ με την υποψηφιότητα του ΣΥΡΙΖΑ, ήτοι της Λούκας Κατσέλη, και δεν μετράει “κουκιά” για το ποιος εκ των δύο υποψηφίων θα βγει δεύτερος ή τρίτος στη σειρά “κατάταξης”.
Το θέμα είναι ότι δεν είναι στο χέρι του. Και πολιτικά συμπεράσματα θα προκύψουν, και στρατηγικές θα συγκριθούν, και συζήτηση για την ευρύτερη Κεντροαριστερά θα ανοίξει, και επικοινωνιακή “νίκη” ή “ήττα” θα πιστωθεί, ή χρεωθεί αντίστοιχα, η κάθε επιλογή όταν γίνει το “ταμείο”.
Από τη Χαριλάου Τρικούπη διαμηνύουν πως δεν έχει υπάρξει κανενός είδους συμφωνία με ανεξάρτητους βουλευτές προκειμένου να ψηφίσουν τον Τάσο Γιαννίτση (αντί της Λούκας Κατσέλη). Ούτε deal με κανέναν ανεξάρτητο βουλευτή, “ψήφισε Γιαννίτση για να μπεις στα ψηφοδέλτιά μας”, ούτε και λόμπινγκ.
Ευθέως αφήνουν αιχμές περί “λόμπινγκ” και ζυμώσεων από την Κουμουνδούρου προς ανεξάρτητους βουλευτές προερχόμενους από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Απομένει μία εβδομάδα έως την εκκίνηση των ψηφοφοριών για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (θα εκλεγεί με την τέταρτη ο κ. Τασούλας), αλλά τα τεφτέρια έχουν ήδη βγει, προφανώς και στη Χαριλάου Τρικούπη: Υπολογίζεται ότι το εύρος των ψήφων που θα λάβει θα είναι από 32 έως και 36 βουλευτές. Από τους βουλευτές του Κασσελάκη δεν αναμένουν καμία ψήφο.
Στο μεταξύ, επισφραγίζοντας το μπλόκο κάθε πιθανής συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ με τη Ν.Δ., ο Παύλος Γερουλάνος, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, με συνέντευξή του, άφησε ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο συνεργασίας του κόμματος με κόμματα από τα αριστερά του: Στο “ΠΑΣΟΚ χωράνε όλοι”.
Αυτή την απάντηση έδωσε στην ερώτηση (Action24) εάν το κόμμα του θα μπορούσε να συγκυβερνήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ, τη Νέα Αριστερά, αλλά και τα κόμματα των Κασσελάκη, Βαρουφάκη και Κωνσταντοπούλου. Το αυτό, εξάλλου, είχε υποστηρίξει με διαφορετική διατύπωση και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης.
“Ρυθμιστής” εξελίξεων η Νέα Αριστερά
Ο Σωκράτης Φάμελλος και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν λόγο για την περίσσεια χαμόγελων (ακόμα και αν δημόσια τηρούνται χαμηλοί τόνοι): Η στρατηγική της Κουμουνδούρου έχει αποδώσει ήδη καρπούς, χωρίς καν να έχει ανοίξει ακόμη η κάλπη της ψηφοφορίας για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Η επιλογή της Λούκας Κατσέλη ως υποψήφιας Προέδρου της Δημοκρατίας αφενός δεν προκάλεσε αρνητικά ανακλαστικά στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε στα δεξιά του. Προοδευτική υποψηφιότητα τη χαρακτήρισε, άλλωστε, και ο Ν. Ανδρουλάκης.
Αφετέρου, και το κυριότερο για τη στόχευση της Κουμουνδούρου: Η Λούκα Κατσέλη έχει γίνει ήδη αποδεκτή ως υποψηφιότητα από τη συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών της Νέας Αριστεράς. Για την ακρίβεια, όλοι οι βουλευτές, πλην του Ευκλείδη Τσακαλώτου, είναι θετικοί για την υπερψήφισή της.
Παραλλήλως, πρόκειται για υποψηφιότητα που διατηρεί και προσωπικές σχέσεις με ανεξάρτητους του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. Αθηνά Λινού, Ευάγγελο Αποστολάκη), αυξάνοντας τα κουκιά για την Κουμουνδούρου.
Στο μπρα-ντε-φερ με το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί με αξιώσεις να κόψει το νήμα πρώτη η δική του υποψηφιότητα. Αυτό είναι το έλασσον πρακτικά, μείζονος πολιτικής σημασίας όμως ως προς τους συμβολισμούς: Με την προσθήκη των βουλευτών της Νέας Αριστεράς (θα αποφασίσουν τη στάση τους εντός του Σ/Κ), ο ΣΥΡΙΖΑ “επιστρέφει” σε επίπεδο αριθμών στη δεύτερη θέση, από την οποία εξοβελίστηκε μετά τη διάσπαση.
Ανοίγει αναπόφευκτα μια εξαιρετικά ευχάριστη συζήτηση για το πρώην κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης: η δυνητική επιστροφή του με 36 βουλευτές στη δεύτερη θέση (έναντι 31 βουλευτών που μετρά αυτήν τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ). Η Νέα Αριστερά διατηρεί τις αντιστάσεις της στο ενδεχόμενο επιστροφής της στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η δημόσια συζήτηση και τα σενάρια έχουν ήδη αρχίσει.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα “Κεφάλαιο”
Πηγή: capital.gr
