Αεροδρόμιο Ιωαννίνων 2001. Τρεις μαυροφορεμένες γυναίκες η Αναστασία και η Θάλεια Σβώλου πλησιάζουν τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο, του παραδίδουν μια ανθοδέσμη και τον εκλιπαρούν σχεδόν να ρίξει τα λουλούδια της στις χαράδρες, εκεί όπου έπεσε μαχόμενος ο αδελφός τους Ιωάννης Σβόλος το 1941. Συνοδεύονται από την αρραβωνιαστικιά του Αντιγόνη.
Ο Γιάννης τους αρραβωνιάστηκε την Αντιγόνη την παραμονή της επιστράτευσης στο Κουκούλι Ζαγορίου αφηγείται στο «Βήμα» ο Ορφέας Μπέτσης ομογενής δημοσιογράφος. «Η γυναίκα αυτή έμεινε δίπλα στις αδελφές του αγαπημένου της, χωρίς ποτέ να κάνει οικογένεια» τονίζει χαρακτηριστικά.
Ο μεγάλος τους πόνος ήταν να φτιαχτεί ένα μνήμα για να τον επισκέπτονται γι’ αυτό και επί δεκαετίες συγκέντρωναν χρήματα τα οποία και παρέδωσαν στον μακαριώτατο. Ηταν «η στρατιωτική σύνταξη του νεκρού ήρωα».
«Ο Αρχιεπίσκοπος πάντα προσπαθούσε να ταξιδεύει από τα Ιωάννινα για να επισκέπτεται το Αργυρόκαστρο και συνομιλεί με τους ομογενείς. Και κάθε φορά τα πρώτα χρόνια σταματούσε στις χαράδρες και τα βουνά και τελούσε τρισάγια στη μνήμη αυτών των ταλαιπωρημένων ηρώων» εξιστορεί ο δημοσιογράφος.
Ο Αναστάσιος έφεδρος αξιωματικός του ελληνικού στρατού. Ο Αναστάσιος που στα έντεκά του χρόνια ζούσε τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ο Αναστάσιος που έβλεπε τον αδελφό του Γιώργο, φοιτητή τότε της νομικής σχολής, να σπεύδει να καταταγεί και τον 54χρονο πατέρα του Γεράσιμο να πηγαίνει στην στρατολογικό γραφείο παρά το βαρύ διαμπερές τραύμα που έφερε από τους Βαλκανικούς Πολέμους, γνώριζε το δράμα του πολέμου.
Εκεί στις απόκρημνες χαράδρες της Πρεμετής, της Κορυτσάς, στα στενά της Κλεισούρας και στο σχεδόν εγκαταλειμμένο νεκροταφείο στους Βουλιαράτες υπήρχαν χιλιάδες οστά ελλήνων φαντάρων, υπαξιωματικών και αξιωματικών. Οι πρόχειροι τάφοι που κατασκευάζονταν την ώρα της ανάπαυλας από την μάχη είχαν καταστραφεί.
Επί δεκαετίες οι ελληνικές κυβερνήσεις προσπαθούσαν να πετύχουν μια συμφωνία με τις αλβανικές αρχές αντίστοιχη μ’ εκείνη της Ιταλίας αλλά εις μάτην.
Οι 1.100 νεκροί φαντάροι και ο Σταυρός των 17 μέτρων
«Ο Αρχιεπίσκοπος», λέει ο Ορφέας Μπέτσης, «από την πρώτη στιγμή άρχισε να τελεί τρισάγια εκεί όπου που θυμόντουσαν οι γέροι και οι γερόντισσες ότι πετάχτηκαν τα οστά των ελλήνων φαντάρων κατά τη διάρκεια κατασκευής έργων αλλά και από το μένος των φανατικών μυστικών υπηρεσιών».
«ΤΟ ΒΗΜΑ», 28.10.12004, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ»
Σήμερα, μετά από μακροχρόνιες προσπάθειες έχουν ενταφιαστεί τα οστά 1100 Ελλήνων στην Κλεισούρα και ο Αρχιεπίσκοπος τοποθέτησε ένα Σταυρό ύψους 17 μέτρων και διακόσιους στους Βουλιαράτες. Ενώ μετά από ειδική συμφωνία που επιτεύχθηκε μεταξύ Αλβανίας και Ελλάδος, στην Πρεμετή εργάζονται πλέον ειδικά συνεργεία συγκεντρώνοντας δεκάδες οστά καθώς υπήρξε χώρος μαζικής ταφής και ένα κομμάτι του μετατράπηκε σε γήπεδο από το καθεστώς ενώ ορισμένοι σωροί «πετάχτηκαν»…
«Η μεγάλη αυτή εθνική εκκρεμότητα, αποτελούσε καρφί στην συνείδηση του ελληνικού στρατού κι αυτή την αντιμετώπισε ο Αρχιεπίσκοπος με διάκριση, αγάπη και σεβασμό στις δύο χώρες. Το όνειρο για την Κορυτσά αναμένει την πραγμάτωσή του»….
Πηγή: tovima.gr
Πηγή: in.gr
