Η μαζική συμμετοχή στις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη λειτουργούν ως κινητήριος μοχλός για όλο το πολιτικό σύστημα, που δεν φαίνεται πως περίμενε την κοινωνική ανταπόκριση στο κάλεσμα των συγγενών των θυμάτων της τραγωδίας. Η κυβέρνηση, που παρακολούθησε μουδιασμένη το πλήθος, επέλεξε να αμυνθεί επιτιθέμενη στην αντιπολίτευση για μικροκομματική εκμετάλλευση μιας τραγωδίας που επιχειρείται να αξιοποιηθεί ως «πολιτικό σωσίβιο», την ώρα που τα κόμματα της Κεντροαριστεράς φέρνουν ξανά το θέμα στη Βουλή – πρωθυπουργικοί συνεργάτες τόνιζαν χθες πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης «θα είναι παρών και δεν κρύβεται».
Στο Μέγαρο Μαξίμου οδηγούνται σε παραδοχές τόσο για τη μαζικότητα της κοινωνικής αντίδρασης όσο και για το γεγονός ότι ήταν «ηχηρό» το μήνυμα για απόδοση δικαιοσύνης – δεν θα μπορούσαν άλλωστε να κάνουν αλλιώς, μπροστά στις εικόνες που μεταδόθηκαν από την επικράτεια. Ταυτόχρονα όμως επιχειρούν αντεπιθέσεις σε πολιτικό επίπεδο με την κατηγορία της εργαλειοποίησης από κόμματα τα οποία, με τα λεγόμενα του κυβερνητικού εκπροσώπου, «ψάχνουν να βρουν πολιτικό σωσίβιο μέσα από ένα τραγικό δυστύχημα», παλεύοντας να δείξουν ότι δεν παρασύρονται σε θέση απολογουμένου. Οπως είπε ο Παύλος Μαρινάκης, «η λέξη συγκάλυψη είναι πολύ βαριά έννοια και για να σταθεί στον δημόσιο διάλογο πρέπει να έχει συγκεκριμένη ανάλυση. Συγκαλύπτει ποιος και τι;».
Ονομαστικές βολές
Ενδεικτικές ήταν οι ονομαστικές αναφορές του εκπροσώπου στους αρχηγούς του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και της Πλεύσης Ελευθερίας, ενόσω στα κυβερνητικά χείλη επιστρέφουν οι φράσεις «να χυθεί άπλετο φως», «δικαιοσύνη χωρίς αστερίσκους», «διαχρονικές αδυναμίες του κράτους». Οι κυβερνητικές βολές στην αντιπολίτευση συνοψίζονται στις αποστροφές «περιμέναμε να έχουμε έναν πιο σοβαρό αρχηγό αντιπολίτευσης, να έχει όλα τα δεδομένα πριν προβαίνει σε κρίσεις» (για τον Νίκο Ανδρουλάκη), «μήπως να στήσουμε, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, παραϋπουργείο Δικαιοσύνης που να δίνει εντολές;» (για τον Σωκράτη Φάμελλο) και «προσπαθεί να χτίσει δεύτερη πολιτική καριέρα πάνω στον πόνο πονεμένων ανθρώπων – την πρώτη την έχτισε πάνω στην καταστροφή της χώρας» (για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου).
Στο αντιπολιτευτικό πεδίο, σηκώνουν το γάντι σε επίπεδο κοινοβουλευτικό. Το μπαράζ τηλεφωνημάτων και μηνυμάτων μεταξύ του Νίκου Ανδρουλάκη, του Σωκράτη Φάμελλου, του Δημήτρη Κουτσούμπα, του Αλέξη Χαρίτση και της Ζωής Κωνσταντοπούλου δεν έβγαλε λευκό καπνό όσον αφορά τον συμβολισμό των κοινών προτάσεων, ωστόσο έδειξε μια διάθεση πίεσης της κυβέρνησης και σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, με σταδιακή κλιμάκωση. Παρά τις επαφές, κοινό αντιπολιτευτικό μέτωπο δεν σχηματίστηκε: ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και η Νέα Αριστερά κατέθεσαν τρεις προτάσεις για προ ημερησίας συζήτηση για το δυστύχημα στη Βουλή, ενώ στο ΠΑΣΟΚ, τονίζοντας πως το αίτημα της κοινωνίας για απονομή δικαιοσύνης δεν μπορεί να είναι αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης, επιλέγουν να συγχρονίσουν την κοινοβουλευτική τους στάση με νέα στοιχεία που ενδεχομένως έρθουν στο φως, ειδικά μετά την ολοκλήρωση του πορίσματος του ΕΜΠ.
Το ενδεχόμενο μομφής
Ο Φάμελλος περιέγραψε (Σκάι) την πρωτοβουλία της συνεννόησης ως ανταπόκριση «στην κοινωνική απαίτηση για Δικαιοσύνη και Διαφάνεια για το έγκλημα των Τεμπών», ενώ από την πλευρά του ο Χαρίτσης επισήμανε πως οι κυριακάτικες συγκεντρώσεις στέλνουν μήνυμα όχι μόνο στην κυβέρνηση αλλά και στην αντιπολίτευση: «Οφείλουμε να αμφισβητήσουμε έμπρακτα την αλαζονεία του καθεστώτος Μητσοτάκη. Και οφείλουμε να συντονίσουμε και να κλιμακώσουμε τις κοινοβουλευτικές μας παρεμβάσεις, φτάνοντας μέχρι και την πρόταση δυσπιστίας προς την κυβέρνηση της συγκάλυψης» ανέφερε, αφήνοντας ανοιχτό παράθυρο ακόμα και για κατάθεση πρότασης μομφής –η οποία απαιτεί τη συνεννόηση της αντιπολίτευσης για τη συγκέντρωση των απαραίτητων υπογραφών. Η συγκεκριμένη κίνηση, εφόσον υπάρξουν και νέα στοιχεία, δεν αποκλείεται από καμία εκ των υπολοίπων πλευρών, στο πλαίσιο της κλιμάκωσης της πίεσης.
Πηγή: tanea.gr