Η είδηση της εκδημίας του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου, προκάλεσε συγκίνηση στον Ελληνισμό, στους πολίτες της Αλβανίας και στην Ορθόδοξη Εκκλησία ανά την υφήλιο. Στην Αθήνα το σκήνωμα του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου, τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στην Μητρόπολή Αθηνών και στο ταξίδι προς τα Τίρανα εξελίχθηκαν συγκλονιστικές σκηνές, τόσο στα χωριά της ομογένειας όσο και στην πρωτεύουσα της Αλβανίας , στον Καθεδρικό Ναό της Αναστάσεως, με χιλιάδες πιστούς με δάκρυα στα μάτια, αποχαιρετούν τον Πατέρα τους, όπως συνήθιζαν να αποκαλούν τον Αναστάσιο, Αλβανοί πολίτες.
Βαθιά θλίψη έχει κυριεύσει όμως και μια οικογένεια προσφύγων, κουρδικής καταγωγής από τη Συρία, που ζει πλέον στο Μόναχο της Γερμανίας. Για τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο, τρέφουν αισθήματα βαθιάς ευγνωμοσύνης, αφού ήταν ο άνθρωπος που μερίμνησε ώστε να αποκατασταθεί ιατρικά, το εκ γενετής σοβαρό πρόβλημα που αντιμετώπιζε στα πόδια της, η κόρη του ζευγαριού, η μικρή Ρουσίν.
Η άκρη του νήματος αυτής της συγκινητικής ιστορίας, βρίσκεται στο καταυλισμό προσφύγων στο Κουτσόχερο της Λάρισας. Τον Ιούνιο του 2017, ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος πραγματοποιούσε επίσκεψη στη Λάρισα. Ο τότε δήμαρχος Λαρισαίων Απ. Καλογιάννης θα τον ανακήρυττε επίτιμο δημότη, με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Ο Αναστάσιος, στο πλαίσιο της παραμονής του στην περιοχή, επισκέφθηκε τον καταυλισμό των προσφύγων. Η τότε υπεύθυνη του camp Δανάη-Κατερίνα Νατσούλη, θυμάται πως οι φιλοξενούμενοι πρόσφυγες έσπευσαν αμέσως δίπλα του, αφού όπως έλεγαν, είδαν το γαλήνιο πρόσωπο του ιεράρχη και το χαμόγελο του, τους έδωσε ελπίδα. Μια οικογένεια Κούρδων από το Κομπάνι, πληροφορήθηκε ότι θα επισκεφθεί τους πρόσφυγες ο ιεράρχης και ζήτησε να τον συναντήσει για να πάρει την ευλογία του, ειδικά για το βρέφος που κρατούσε η μάνα στην αγκαλιά της, με τις σοβαρές παραμορφώσεις στα πόδια του.
Ο Αναστάσιος, αγκάλιαζε και ευλογούσε τα μικρά παιδιά και με τη βοήθεια μεταφραστών συνομιλούσε με τους μεγαλύτερους σε ηλικία πρόσφυγες. Κάποια στιγμή βλέπει τη μητέρα με το ανήμπορο βρέφος στην αγκαλιά και την εμφανέστατη παραμόρφωση των κάτω άκρων. Ζητά πληροφορίες για την Ρουσίν και αναθέτει αμέσως στο στενό του συνεργάτη, Λαρισαίο εικαστικό Χρήστο Παπανικολάου, που βρίσκεται εκεί, να δρομολογήσει τα αναγκαία για την ιατρική φροντίδα του παιδιού.
Σημειώνεται ότι ο Χρήστος Παπανικολάου, είναι Λαρισαίος, εικαστικός και διετέλεσε στενός συνεργάτης του Αρχιεπισκόπου. Στον κ. Παπανικολάου ο Αναστάσιος εμπιστεύτηκε την πλήρη εικονογράφηση του παρεκκλησίου του Καθεδρικού Ναού της Αναστάσεων στα Τίρανα καθώς και σημαντικών σημείων του ίδιου του Καθεδρικού. Το έργο του στο παρεκκλήσι, έχει χαρακτηριστεί ως «εικαστικό θαύμα».
Ο Κ. Παπανικολάου, επικοινωνεί αμέσως με τον καθηγητή Ιατρικής και διευθυντή της ορθοπαιδικής Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας Κωνσταντίνο Μαλίζο, ο οποίος είχε αναπτύξει σχέσεις με τον Αρχιεπίσκοπο, από τα πρώτα χρόνια που ο Αναστάσιος βρέθηκε στην κεφαλή της Εκκλησίας της Αλβανίας, όταν ακομα ο κ. Μαλίζος ήταν λέκτορας και στην συνέχεια επίκουρος καθηγητής στην Ορθοπαιδική κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων. Πολλοί Έλληνες ομογενείς της Αλβανίας επισκέπτονταν για ιατρική φροντίδα και περίθαλψη το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο στα Ιωάννινα, όπως και στελέχη της Αρχιεπισκοπής Τιράνων.
Ο κ. Μαλίζος, ομότιμος πλέον καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, μίλησε στην ΕΡΤ Λάρισας και στην ραδιοφωνική εκπομπή «Πολιτικό Ημερολόγιο» τόσο για το θέμα της αποκατάστασης της υγείας της μικρής Ρουσίν, όσο και για άλλα περιστατικά που θυμάται από την 35ετή γνωριμία του με τον Αναστάσιο.
«Όταν επικοινώνησε μαζί μου ο Χρήστος Παπανικολάου και με ενημέρωσε για το περιστατικό, αμέσως του είπα ότι θα το αναλάβουμε στην Ορθοπαιδική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Λάρισας. Τα βράδυ της ίδιας ημέρας, ο κ. συναντήθηκα με τον Αναστάσιο και τον διαβεβαίωσε ότι θα επιληφθούμε και ότι το κοριτσάκι μετά την επέμβαση και την ιατρική παρακολούθησε θα μπορέσει να περπατήσει και να χαρεί τη ζωή της όπως όλα τα παιδάκια της ηλικίας της.», λέει ο στην ΕΡΤ Λάρισας ο κ. Μαλίζος.
Πράγματι, μετά την χειρουργική παρέμβαση και το ιατρική παρακολούθησε μερικώς εβδομάδων, η Ρουσίν περπάτησε και ανά τακτά χρονικά διαστήματα, στέλνει από το Μόναχο στην τότε υπεύθυνη του καταυλισμού των προσφύγων Δαν. Νατσούλη φωτογραφίες και βίντεο, να πηγαίνει στο σχολείο, ακόμα και να κάνει πατινάζ, για να μας δείξει ότι απολαμβάνει μια κανονική ζωή, ευγνωμονώντας πρωτίστως τον Αρχιεπίσκοπο και τους γιατρούς.
Δεν είναι μόνο το συγκεκριμένο περιστατικό που φέρνει στο μυαλό του ο κ. Μαλίζος από τη σχέση του με τον Αναστάσιο. Θυμάται ότι από την εποχή που ακομα βρίσκονταν στα Ιωάννινα, ο Αναστάσιος τον είχε καλέσει να βρεθεί στα Τίρανα και στην έδρα της Αρχιεπισκοπής.
«Είχαμε μάθει ότι η Εκκλησία είχε δημιουργήσει ένα κέντρο υγείας στα Τίρανα. Πρόκειται για το Ορθόδοξο Διαγνωστικό Κέντρο “Ευαγγελισμός”, το οποίο ιδρύθηκε το 1994. Το επισκέφθηκε τελικώς, μαζί με κάποιους συνεργάτες μου, όταν πλέον ήμουν στην Ιατρική Σχολή της Λάρισας. Αυτό που αντικρύσαμε ήταν εντυπωσιακό. Μια σύγχρονη πρωτοβάθμια ιατρική μονάδα, στο κέντρο των Τιράνων με διαγνωστικά εργαστήρια, ιατρεία, τμήμα επειγόντων και δυνατότητα βραχείας νοσηλείας. Μείναμε άφωνοι όταν πληροφορηθήκαμε ό,τι στα λίγα χρόνια λειτουργία τους, είχε υποδεχθεί 70.000 ανθρώπους, ανεξαρτήτως εθνικότητας και θρησκεύματος»
Επιστρέφοντας στη Λάρισα, ο κ. Μαλίζος και οι συνεργάτες τους, ενημερώνουν τους συναδέλφους του καθηγητές ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας για τη σημαντική δουλειά του Αρχιεπισκόπου στα Τίρανα. Και μετά από συζητήσεις η Ιατρική Σχολή της Λάρισας, αποφασίζει να ανακηρύξει τον Αναστάσιο, Επίτιμο Διδάκτορα.
Η τελετή πραγματοποιήθηκε το 2005 στη Λάρισα. Αλλά και από εκείνη την παρουσία του Αρχιεπισκόπου έχει να θυμάται πολλά που καταδεικνύουν το μέγεθος της προσωπικότητας και της προσήλωσης του Αναστασίου στον Άνθρωπό. «Μετά την τελετή της αναγόρευσης, είχε προγραμματιστεί ένα δείπνο με προσκεκλημένους τους εκπροσώπους των τοπικών αρχών. Ο Αναστάσιος, όμως είχε άλλα στο μυαλό του. Ζήτησε να επισκεφθεί, εκτός προγράμματος, το θεραπευτικό πρόγραμμα ΚΕΘΕΑ «ΕΞΟΔΟΣ». «Ήταν αργά το βράδυ, Βρεθήκαμε σε ένα χώρο που είχε δημιουργήσει ο Χρήστος Παπανικολάου, τον «κρυφό Ναό». Ο Αρχιεπίσκοπος εντυπωσιάζεται από το έργο του Χρήστου και αρχίζει να ψέλνει…»
«…Η ώρα περνούσε και ήδη είχαμε καθυστερήσει. Ο Αναστάσιος, όμως ήθελε να μιλήσει και με τους ανθρώπους που παρακολουθούσαν το πρόγραμμα απεξάρτησης. Τους μίλησε και συζήτησε μαζί τους για μία ώρα… Τελικώς, βρεθήκαμε στο χώρο του δείπνου, μετά τις 11 το βράδυ. Όλοι οι προσκεκλημένοι περίμεναν υπομονετικά…»
Αυτός ήταν ο Αναστάσιος. Μια Παγκόσμια προσωπικότητα. Ένας Οικουμενικός Διανοούμενος, ένα φωτεινός Ιεράρχης», λέει κλείνοντας ο κ. Μαλίζος.
Και ο πρόσφυγας πατέρας της μικρής Ρουσίν, μαθαίνοντας την είδηση για την απώλεια του Αναστασίου και για να εκφράσει την συγκίνησή του και τη βαθιά ευγνωμοσύνη, έβαλε τη φωτογραφία του Αρχιεπισκόπου στο φωτογραφία εξωφύλλου του λογαριασμού του στο Facebook. Ηταν το ελάχιστο και ίσως το μοναδικό που μπορούσε να κάνει για να εκφράσει τα αισθήματά του.
www.ertnews.gr
Πηγή: ertnews.gr
