Αμα μιλάς πολύ για τον λύκο…
Λένε πως ο πλουσιότερος ανήρ της Γαλλίας, ο Μπερνάρ Αρνό, γνωρίζει τον Ντόναλντ Τραμπ από τη δεκαετία του 1980, τότε που ασχολούνταν κι αυτός με ακίνητα στη Νέα Υόρκη, έχοντας εγκαταλείψει τη Γαλλία μετά την εκλογή του Φρανσουά Μιτεράν. Σε κάθε περίπτωση, ο ιδρυτής του ομίλου LMVH έκανε σαφή τη στήριξή του στον Τραμπ από νωρίς. Στις 9 Ιανουαρίου του 2017, έντεκα μέρες πριν από την πρώτη ορκωμοσία του, ο Αρνό έγινε δεκτός από τον εκλεγμένο πρόεδρο στα γραφεία του στον Πύργο Τραμπ. Δύο χρόνια αργότερα, ο Τραμπ πήγε μαζί με τον Μπερνάρ Αρνό και τον γιο του Αλεξάντρ, με το Air Force One, στα εγκαίνια ενός ατελιέ της Louis Vuitton στο Τέξας. «Καλλιτέχνη» και «οραματιστή» τον χαρακτήρισε μπροστά στις κάμερες.
Μόλις λίγες μέρες μετά ο Αρνό έκανε δημόσια προσφορά εξαγοράς της Tiffany & Co. Ο αμερικανός πρόεδρος δεν του εναντιώθηκε, κι ας ήταν η μάρκα αυτή ένα αμερικανικό σύμβολο πολυτέλειας, κι ας είχε εκλεγεί εκείνος με σημαία το «Make America Great Again». Ομοίως, ο όμιλος LVMH απέφυγε τον φόρο του 25% που επέβαλε ο Λευκός Οίκος αρχές του 2020 στους γάλλους αμπελοκαλλιεργητές σε αντίποινα για την ευρωπαϊκή στήριξη προς την Airbus, εις βάρος της Boeing – δεν είναι και αμελητέο, αν αναλογιστεί κανείς πως κατέχει και τη Moët & Chandon και τη Veuve Clicquot και πως οι ΗΠΑ είναι η κύρια εξαγωγική αγορά για τους αμπελουργούς της Καμπανίας.
Λογικό λοιπόν, κι ας εξεπλάγησαν πολλοί, να παραστεί ο Μπερνάρ Αρνό, μετά της συζύγου και δύο από τα πέντε τέκνα του, στην πρόσφατη τελετή ορκωμοσίας του Ντόναλντ Τραμπ στη Ροτόντα του Καπιτωλίου, καθήμενοι μάλιστα μόλις δύο σειρές πίσω από τους πρώην προέδρους των ΗΠΑ. Επιστρέφοντας στη Γαλλία, ο γάλλος κροίσος, η περιουσία του οποίου αποτιμάται από το «Forbes»στα 164 δισεκατομμύρια ευρώ, πληροφορήθηκε πως στο νέο σχέδιο προϋπολογισμού για το 2025 προβλέπεται ένας έκτακτος φόρος που μπορεί να φτάσει ακόμα και το 40% για τις επιχειρήσεις με τζίρο άνω των τριών δισ., όπως είναι προφανώς ο LVMH. «Επιστρέφω από τις ΗΠΑ και μπόρεσα να δω τον άνεμο αισιοδοξίας που κυριαρχεί σε αυτή τη χώρα. Και όταν γυρίζεις στη Γαλλία, είναι λίγο ψυχρολουσία» δήλωσε, απειλώντας, εμμέσως πλην σαφώς, πως θα πάρει τις επιχειρήσεις του και θα φύγει. «Καταλαβαίνουμε τον θυμό του» του διεμήνυσαν από την κυβέρνηση, αλλά είναι σε δύσκολη κατάσταση δημοσιονομικά η Γαλλία και «πρέπει όλοι να συμμετάσχουν στην προσπάθεια».
…στο τέλος το μαθαίνει*.
Λένε πως ήταν μία από τις έμμονες ιδέες του Πατρίκ Μπουισόν (1949-2023), γνωστού γάλλου θεωρητικού της Ακροδεξιάς και συμβούλου πολιτικών της: να επιβάλει τα λόγια του στρατοπέδου του στη δημόσια συζήτηση προκειμένου να επηρεάσει «ευαισθησίες και διαθέσεις». Ενας από τους μαθητές του, ο πολλάκις καταδικασμένος για υποκίνηση φυλετικού μίσους Ερίκ Ζεμούρ, αρέσκεται να παραθέτει μία ρήση που αποδίδεται στον Λένιν προκειμένου να υπογραμμίσει τη σημασία των λέξεων στην πολιτική μάχη: «Κάνε τους να καταπιούν τη λέξη, θα τους κάνεις να καταπιούν το πράγμα». Οι λέξεις έχουν, λοιπόν, σημασία. Και αυτό σίγουρα το γνώριζε ο Φρανσουά Μπαϊρού, ο νυν πρωθυπουργός του Εμανουέλ Μακρόν, όταν χρησιμοποίησε προ ημερών, σε συνέντευξή του στο LCI, μια έκφραση –submersion migratoire, μεταναστευτικός κατακλυσμός ή πλημμύρα – την οποία πρώτος εγκαθίδρυσε στη γαλλική δημόσια συζήτηση ο πατήρ Λεπέν.
«Οι ξένες συνεισφορές είναι θετικές για έναν λαό, υπό την προϋπόθεση ότι δεν υπερβαίνουν ένα ορισμένο ποσοστό» εξήγησε ο κεντρώος θεωρητικά Μπαϊρού στον παρουσιαστή Νταριούς Ροσεμπέν. «Από τη στιγμή που έχεις την αίσθηση του κατακλυσμού, την αίσθηση ότι δεν αναγνωρίζεις πια τη χώρα σου, ότι δεν αναγνωρίζεις πια τον τρόπο ζωής ή τον πολιτισμό, από εκείνη τη στιγμή και μετά υπάρχει απόρριψη. Σε αυτή την κατάσταση βρισκόμαστε» πρόσθεσε. Πρόσφερε έτσι μια ωραιότατη σημειολογική νίκη στην Ακροδεξιά, κι ας είναι αυτή μια διαστρεβλωμένη εικόνα της πραγματικότητας, αφού η Γαλλία κατατάσσεται μόλις 77η στον κόσμο όσον αφορά τον αριθμό των μεταναστών. Δικαιολογία φυσικά δεν υπάρχει, εξήγηση όμως υπάρχει: χωρίς κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ούτε ξεκάθαρο πρόγραμμα, αν θέλει να παραμείνει πρωθυπουργός περισσότερο από τους τρεις μήνες του προκατόχου του, ο Μπαϊρού δεν χρειάζεται μόνο τους Σοσιαλιστές, τους οποίους επιχειρεί να κερδίσει με τον υπερ-φόρο στους πάμπλουτους, χρειάζεται και τους (ακρο)δεξιούς.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως ο Αρνό, ο επιχειρηματίας που βάζει πάνω από όλα το κέρδος, και ο Μπαϊρού, ο πολιτικός που βάζει πάνω από όλα την επιβίωσή του, είναι δύο όψεις του ίδιου προβλήματος ή και τροφοδότες του ίδιου τέρατος. Θα μπορούσε επίσης να πει πως στον ίδιο δρόμο με τον Μπαϊρού βαδίζουν απενοχοποιημένα, ελέω Τραμπ, όλο και περισσότεροι, από τον Πρωθυπουργό που βλέπει τώρα «μόνο δύο φύλα» μέχρι τον υποψήφιο καγκελάριο που δέχεται, για πρώτη φορά, τις ψήφους των εξτρεμιστών. Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά, αλλά τι νόημα έχει όταν όλα μοιάζουν τόσο προδιαγεγραμμένα;
* ρήση που αποδίδεται στον Αμπροουζ Μπιρς
Πηγή: tanea.gr
