Της Νίκης Ζορμπά
Εξόχως επιθετικός ήταν ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του , κατά την ημερίδα που διοργάνωσε το Ινστιτούτο του, με θέμα “Κράτος Δικαίου: Δημοκρατία και Δικαιοσύνη”.
Ολομετωπη η επίθεση στην Κυβέρνηση, με αιχμή τις υποκλοπές και την τραγωδία στα Τέμπη αλλά εμφανής και η δυσαρέσκειά του για το πώς (δεν) συντονίζεται η προοδευτική αντιπολίτευση , για την οποία είπε ότι με τον τρόπο που λειτουργούν οι ηγεσίες της, υπάρχει ο κίνδυνος να γίνουν “μέρος του προβλήματος, και εκείνοι που εκ των πραγμάτων οφείλουν να είναι μέρος της λύσης”. Και το “καρφί” δεν αφορά μόνον τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.
Το δίκαιο του Ισχυρού
Στο ίδιο πλαίσιο, ο κ. Τσίπρας, αναφερόμενος στη νέα εποχή Τραμπ, ανέφερε ότι:
*Βλέπουμε με την επανεκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ, πόσο αμφισβητείται πλέον η χρησιμότητα του Διεθνούς δικαίου, ως κανονιστικού πλαισίου επίλυσης διεθνών διαφορών. Και πώς τη θέση του παίρνει ένας και μόνο κανόνας : Το δίκιο του ισχυρού.
Όταν με πολύ ξεκάθαρο τρόπο, η νέα αμερικανική ηγεσία δηλώνει ότι είναι διατεθειμένη να παραβιάσει τα σύνορα άλλων χωρών και να εμπλακεί στα εσωτερικά και στις εκλογές τους. Υπονομεύοντας εκλεγμένες κυβερνήσεις και στηρίζοντας ακροδεξιά κόμματα.
-Και έχει σημασία αυτή τη δυστοπική πραγματικότητα να μην την αγνοήσουμε.
Να μας προβληματίσει και να μας διεγείρει. Γιατί αν αποδεχθούμε το δίκαιο του ισχυρού στις διεθνείς σχέσεις, θα το αποδεχτούμε και στις χώρες μας, στις κοινωνίες μας, στη ζωή μας. Θα αποδεχθούμε η δημοκρατία και η δικαιοσύνη να καταληφθούν από ολιγάρχες και μεγάλα συμφέροντα.
Θα αποδεχθούμε οι κυβερνήσεις να ελέγχουν την ενημέρωση, τη δικαιοσύνη, τις ζωές μας. Και αυτός είναι ένας επιπρόσθετος λόγος να αγωνιούμε, τόσο για το διεθνές δίκαιο, όσο και για το κράτος δικαίου σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο.
Υποκλοπές
-Υπάρχουν δικαστές που σέβονται το λειτούργημά τους και προσπαθούν για το καλύτερο. Το απόστημα αφορά δυστυχώς ένα τμήμα της ηγεσίας της.
Τον Οκτώβρη του 23 όταν οι εισαγγελείς πρωτοδικών έχοντας κάνει μια πολύ ουσιαστική και ποιοτική δουλειά, ήταν έτοιμοι να διασταυρώσουν τη λίστα των θυμάτων του Pretador με τις λίστες των ατόμων που είχε παρακολουθήσει η ΕΥΠ, και να επιβεβαιώσουν την προφανή συνάφεια, παρενέβη η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και τους πήρε την υπόθεση από τα χέρια. Έπρεπε βλέπετε, η υπόθεση αυτή να πάει σε ασφαλέστερα χέρια. Και πήγε. Τώρα ίσως μπορεί κανείς να καταλάβει και να εξηγήσει τον υπερβάλλοντα ζήλο που επέδειξε η κυρία Εισαγγελέας κατά τη διάρκεια της ημερίδας για το κράτος δικαίου, υπό την αιγίδα της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Όταν στην αίθουσα της Γερουσίας διέπραξα το ατόπημα να ασκήσω κριτική στη δικαιοσύνη για τη συγκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών.
-Από ό,τι φαίνεται η μόνη ισχυρή παρέμβαση της δικαιοσύνης στην υπόθεση των υποκλοπών, ήταν αυτή απέναντι στην, από το Σύνταγμα αρμόδια, ανεξάρτητη αρχή, την ΑΔΑΕ, και τον κο Ράμμο, προκειμένου να μην ολοκληρώσει το έργο της και να μην αποκαλύψει τα πειστήρια του εγκλήματος.
Ενορχήστρωση της συγκάλυψης
Για τα Τέμπη, ο πρώην πρωθυπουργός έβαλε ευθέως εναντίον του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Κυβέρνησης:
” Οργάνωσε τις παρακολουθήσεις προκειμένου να διευρύνει την εξουσία του. Ενορχήστρωσε το μπάζωμα και τη συγκάλυψη, προκειμένου να διατηρήσει την εξουσία του. Γιατί, ας μη ξεχνάμε μια κρίσιμη παράμετρο : Μόλις ενάμισι μήνα μετά το έγκλημα των Τεμπών, είχαμε εκλογές.
Αν γίνονταν τότε γνωστά, όσα έχουν αποκαλυφθεί σήμερα, δεν θα τολμούσε κανείς να χαρακτηρίσει το έγκλημα των Τεμπών, απλώς δυστύχημα.
Και η αναζήτηση ευθυνών δε θα διαχέονταν στις διαχρονικές ανεπάρκειες του κράτους και του πολιτικού συστήματος, αλλά στις πολύ συγκεκριμένες ευθύνες της παρούσας κυβέρνησης. Και αναγκαστικά αυτή η συζήτηση δε θα τελείωνε τις επόμενες ημέρες, αλλά θα έφτανε ως και τη μέρα των εκλογών.
Έπρεπε λοιπόν πάση θυσία να ξεχαστεί. Για αυτό και οι μπουλντόζες έλαβαν εντολή να μπαζώσουν, το επόμενο κιόλας πρωί. Για να θάψουν το έγκλημα”.
Νόμος περί ευθύνης υπουργών
“Μου κάνει τρομακτική εντύπωση ότι πεντέμισι χρόνια τώρα η κυβέρνηση, ενώ έχει φέρει στη Βουλή εκατοντάδες αλλαγές στη ποινική νομοθεσία, ενώ έχει ψηφίσει άλλους εκτελεστικούς νόμους, δεν έχει τροποποιήσει το νόμο περί ευθύνης υπουργών. Και αναρωτιέμαι γιατί ;
Μήπως το ξεχάσανε ; Μήπως τους διέφυγε ; Ή μήπως μετά τις υποκλοπές και τα Τέμπη, υπάρχει σκοπιμότητα ;” διερωτήθηκε ο Α. Τσίπρας , καταλήγοντας:
“δεν έχει ( σ.σ ο Κ. Μητσοτάκης) παρά να φέρει άμεσα στη Βουλή προς κύρωση τον εκτελεστικό νόμο περί ευθύνης υπουργών. Αλλιώς θα είναι σα να επιβεβαιώνει, όχι μόνο σκοπιμότητα συγκάλυψης αλλά και την ίδια την ενοχή του για τις συγκλονιστικές αυτές υποθέσεις.
Η αντιπολίτευση μέρος του προβλήματος
Προειδοποίηση απηύθυνε στις ηγεσίες των προοδευτικών κομμάτων:
1. Όταν σε μια τέτοια δύσκολη και πρωτόγνωρη κατάσταση ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ, επιβάλλεται απ’ όλους, κατά τη γνώμη μου, και κυρίως από το προοδευτικό φάσμα του πολιτικού μας συστήματος, από κάθε δημοκρατικό άνθρωπο, κάθε συλλογικότητα, μια νέα περίσκεψη. Και μια νέα ανάγνωση και στάση, χωρίς τα χτεσινά στερεότυπα και τους κομματικούς, μικροκομματικούς, ή και προσωπικούς εγωισμούς. Η πρωτοφανής στον όγκο, αλλά και στην ώριμη και δημοκρατική αποφασιστικότητα, πρόσφατη κινητοποίηση, με το αίτημα για δικαιοσύνη, φως, οξυγόνο, αποτελεί κατά τη γνώμη μου μια απάντηση ελπίδας. Γιατί συνένωσε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, με διαφορετικές πολιτικές ή και κομματικές προτιμήσεις, διαφορετικά ιδεολογικά πιστεύω, από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, σε μια μαχητική ομοφωνία δημοκρατίας και δικαιοσύνης.
2. Κι εδώ προκύπτουν από την πραγματικότητα κρίσιμα ερωτήματα για το πολιτικό σύστημα, ιδιαίτερα για τις πολιτικές δυνάμεις που διακηρύσσουν ότι παραμένουν πιστές, κάθε μια με το δικό της τρόπο φυσικά, στις δημοκρατικές και προοδευτικές αξίες. Μπορούν να επαναφέρουν την εμπιστοσύνη ; Μπορούν να συμφωνήσουν σε ένα μίνιμουμ σχέδιο αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που θα επουλώσει τις πληγές της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης,
όταν δε μπορούν να συμφωνήσουν ακόμη και για έναν κοινό βηματισμό μέσα στο κοινοβούλιο ; Ας μη κρυβόμαστε, η εικόνα εκεί έξω δεν είναι καλή, ούτε για την αντιπολίτευση. Ανεξάρτητα ποιος έχει το δίκιο και ποιος το άδικο. Και αυτό μας αφορά όλους, τον καθένα από εμάς μας. Μας αφορά, αλλά και μας υπερβαίνει ταυτόχρονα, με την έννοια ότι είναι ευθύνη πρωτίστως των ηγεσιών της προοδευτικής αντιπολίτευσης, να δώσουν απαντήσεις.
3.Σε κάθε περίπτωση, τα Τέμπη, η Πύλος, οι υποκλοπές, οι μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις, αποτελούν και μια προειδοποίηση προς όλους. Αν δεν υπάρξει έγκαιρη και πειστική απάντηση, που θα λάβει υπόψη τις διεργασίες και τις αντιδράσεις της κοινωνίας, υπάρχει ο κίνδυνος να γίνουν μέρος του προβλήματος, και εκείνοι που εκ των πραγμάτων οφείλουν να είναι μέρος της λύσης.
Πηγή: capital.gr
