Το (όχι και τόσο) μακρινό 1980, ο τότε πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μεναχέμ Μπεγκίν, ηγέτης του ίδιου κόμματος του οποίου ηγείται σήμερα ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, του Λικούντ, είχε υπογράψει, κόντρα στη συνείδησή του, παρότι απεχθανόταν αυτό το μέτρο και πίστευε στο δικαίωμα του κάθε πολίτη σε μία δίκαιη δίκη, μία εντολή διοικητικής κράτησης για τον Μέιρ Καχάνε: οι ισραηλινές υπηρεσίες πληροφοριών είχαν μάθει πως αυτός ο υπερεθνικιστής ραβίνος που κήρυττε την εκδίωξη εκατομμυρίων Παλαιστινίων από το Ισραήλ, τη Γάζα και τη Δυτική Οχθη σχεδίαζε μια τρομοκρατική επίθεση εναντίον των Αράβων. «Θα μπορούσε να είχε προκαλέσει μια καταστροφή, όχι για τον λαό μας, αλλά για τους Αραβες. Είναι ένας τρελός. Ενας επικίνδυνος άνθρωπος», είχε δικαιολογηθεί ο Μπεγκίν. Τέσσερα χρόνια αργότερα, όταν το κόμμα του Καχάνε, το Καχ, κατάφερε να εξασφαλίσει μια έδρα στην Κνεσέτ, και ο ίδιος ετοιμαζόταν να πάρει για πρώτη φορά το βήμα της, οι βουλευτές του Λικούντ εγκατέλειψαν την αίθουσα. Τελικά, το Καχ χαρακτηρίστηκε τρομοκρατική οργάνωση και τέθηκε εκτός νόμου. Ακόμα και όταν εισήλθε στην κυβέρνηση, το 1991, ο Ρεχαβάμ Ζεεβί, ένας άλλος ακροδεξιός ισραηλινός πολιτικός που υποστήριζε την εκδίωξη όλων των Παλαιστινίων, ο τότε πρωθυπουργός, ο Ισαάκ Σαμίρ, επίσης από το Λικούντ, κατέστησε σαφή την εναντίωσή του σε αυτό που είναι γνωστό στα εβραϊκά ως μεταφορά. Αυτή η τελευταία, άλλωστε, δεν ήταν παρά όνειρο του πλέον ακραίου, και πλέον περιθωριακού τμήματος της ισραηλινής κοινωνίας…
Σκηνή 1η O 87χρονος Ούζι Μπάραμ, πρώην βουλευτής και υπουργός του ισραηλινού Εργατικού Κόμματος, καθόταν στο καφέ της γειτονιάς του όταν άκουσε άθελά του μια συζήτηση από το διπλανό τραπέζι: μία ομάδα μεγαλύτερων σε ηλικία ανδρών, που σύμφωνα με τον Μπάραμ έδειχναν και ακούγονταν σαν να ψήφιζαν κάποιον κεντρώο, όπως ο Γιαΐρ Λαπίντ ή ο Μπένι Γκαντς, και σίγουρα όχι τον «ψεύτη» και «υποκριτή», όπως τον χαρακτήρισαν, Μπενιαμίν Νετανιάχου, μοιράζονταν τις εντυπώσεις τους από μια πρόσφατη συνάντησή τους με έναν μη-δεξιό, έχει σημασία, καθηγητή. Εμοιαζαν ευχαριστημένοι με την επιστροφή ισραηλινών ομήρων και ήταν υπέρ της συμφωνίας εκεχειρίας, όπως και ο καθηγητής. Τους είχε μιλήσει όμως για τις επιφυλάξεις του, και τις συμμερίζονταν απόλυτα: «Ολοι στη Γάζα πρέπει να σκοτωθούν. Ολοι τους, αδιακρίτως: τα μέλη της Χαμάς και εκείνοι που θα τους μοιάσουν στο μέλλον». Μόνο μια μικρή παραχώρηση είχε φανεί διατεθειμένος να κάνει αυτός ο «σημαντικός άνθρωπος»: «Αν οι κάτοικοι της Γάζας δεν μπορούν να εξοντωθούν, πρέπει να απελαθούν». Γράφοντας στη «Haaretz», ο Ούζι Μπάραμ ένιωσε την ανάγκη να επαναλάβει πως οι άνδρες στο διπλανό τραπέζι δεν έμοιαζαν καθόλου με θρησκευόμενους σιωνιστές – και εντούτοις, οι απόψεις εξτρεμιστών όπως ο Μπεζαλέλ Σμότριτς και ο Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ ουδόλως τους έκαναν να φρίττουν. «Φαίνεται», σημείωσε, «ότι το μόνο που εμποδίζει τους Ισραηλινούς οι οποίοι δεν ανήκουν στην Ακροδεξιά να προσφέρουν επίσημη νομιμοποίηση στον φασισμό είναι η ιστορική του σύνδεση με τον διωγμό των Εβραίων. Ωστόσο, ενώ μπορεί να αποφεύγουν ακόμη την ετικέτα, δεν διστάζουν να υιοθετήσουν την ιδεολογία που αντιπροσωπεύει και να διατυπώσουν ανοιχτά απόψεις που κάποτε δίσταζαν να εκφράσουν».
Σκηνή 2η Το Channel 12 δεν συγκαταλέγεται στα δεξιότερα τηλεοπτικά κανάλια του Ισραήλ. Κι εντούτοις, με το που έκανε ο Ντόναλντ Τραμπ από τον Λευκό Οίκο τις δηλώσεις που έκανε, με το που πρότεινε να εκδιωχθούν δύο εκατομμύρια άνθρωποι από τη γη τους ώστε να κατασκευαστούν εκεί καζίνο και γήπεδα του γκολφ, οι δύο συμπαρουσιαστές, Αβρι Γκιλάντ και Γιαΐρ Τσέρκι, έκαναν κάτι παραπάνω από σαφή τον ενθουσιασμό τους. «Ιστορικές δηλώσεις, ένα σημείο καμπής για τους Παλαιστίνιους», εκστασιάστηκε ο Γκιλάντ. «Πρέπει να δούμε τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά τους να μεταφράζονται σε πραγματικότητα», πρόσθεσε, ένα ίχνος πιο επιφυλακτικός, ο Τσέρκι. «Ο Τραμπ θέλει να απομακρύνει τους κατοίκους της Γάζας και αυτό δεν ταυτίζεται 100% με εκείνο που θέλει ο Νετανιάχου – ταυτίζεται 200%», διαβεβαίωσε ο πολιτικός σχολιαστής του καναλιού, Αμίτ Σεγκάλ. «Απλά καταπληκτική, εξαιρετική από πολλές απόψεις», χαρακτήρισε με τη σειρά του την ιδέα του αμερικανού προέδρου ο ανταποκριτής του Channel 12 στην Ουάσιγκτον, Γιαρόν Αβραάμ. Τι κι αν πρόκειται, από πρακτική άποψη, για όνειρο θερινής νυκτός; Τι κι αν πρόκειται, από ηθική άποψη, για εθνοκάθαρση; Σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιοποίησε την Τρίτη, πριν από τη συνάντηση του Τραμπ με τον Νετανιάχου αλλά αφού ο αμερικανός πρόεδρος είχε ήδη καταστήσει επανειλημμένως σαφή τη θέση του, η ισραηλινή δεξαμενή σκέψης Jewish People’s Policy Institute, ένα 82% των Ισραηλινών Εβραίων τάσσονται υπέρ της «μετεγκατάστασης» των κατοίκων της Γάζας σε άλλες χώρες, και μόλις ένα 3% πιστεύουν πως κάτι τέτοιο θα ήταν «ανήθικο».
Κακά τα ψέματα, το να φαντασιώνονται πολλοί Ισραηλινοί ένα θαύμα που με κάποιον τρόπο θα εξαφάνιζε τους κατοίκους της Γάζας μέσα σε μια νύχτα, μπορεί να το καταλάβει κανείς, ειδικά μετά τη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου. Ομως το να επικροτούν πολλοί έλληνες σχολιαστές, που επισήμως απεχθάνονται τον φασισμό, αυτή την «ιδέα», αδυνατεί να το συλλάβει δημοκρατικού ανθρώπου νους.
Πηγή: tanea.gr
