Η πρωινή κουβέντα με τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Γεώργιο κυλάει ευχάριστα. Με καλοψημένο καφέ και την προθυμία του να απαντήσει σε ό,τι τον ρωτάει κανείς αλλά και να αφηγηθεί τη… σχέση του με «ΤΑ ΝΕΑ» και τις αναμνήσεις του από τα φοιτητικά του χρόνια στα πέτρινα χρόνια της χούντας.
Μακαριότατε, είπατε πρόσφατα ότι η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού. Θεωρείτε ότι η ύπαρξή της αυτή τη στιγμή που μιλάμε απειλείται; Και αυτό είναι περισσότερο από πριν;
Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι το τελευταίο προπύργιο. Αυτό μάς απέμεινε για να σταθούμε και να πολεμήσουμε για την επιβίωσή μας σε αυτόν τον τόπο στον οποίο ζούμε τόσους αιώνες. Δεν είναι τυχαίο ότι η Τουρκία, όποτε συγκατανεύσει να ξεκινήσει συνομιλίες, θέτει ως προϋπόθεση την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη δημιουργία ενός νέου μορφώματος. Το ότι στεκόμαστε σήμερα όμως και μπορούμε να αγωνιστούμε ακόμη είναι ακριβώς γιατί μας κατοχυρώνουν τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και οι θέσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης που στηρίζουν την Κυπριακή Δημοκρατία. Αν καταργήσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία και δημιουργήσουμε ένα νέο κράτος, τότε αυτό το κράτος θα είναι ξεκρέμαστο. Θα αποτελείται, όπως ζητά η Τουρκία, από ένα συνιστών ελληνοκυπριακό κρατίδιο και ένα τουρκοκυπριακό.
Αυτό γιατί θα δυσκολέψει τη θέση μας;
Αν γίνει κάτι – και η Τουρκία μόλις υπογραφεί μια λύση θα δημιουργήσει ένα πρόβλημα – με την Κυπριακή Δημοκρατία μπορούμε να συγκαλέσουμε το Συμβούλιο Ασφαλείας, τη Γενική Συνέλευση, να απευθυνθούμε στην Ευρώπη. Γιατί είμαστε κράτος. Οταν θα δημιουργήσουμε νέο κράτος όμως, δεν θα μπορούμε αν δεν έχουμε τη συγκατάθεση και του τουρκοκυπριακού κρατιδίου. Επομένως, θα μείνουμε στο έλεος της Τουρκίας. Και δεν θα αργήσει να έρθει η τουρκοποίηση. Γι’ αυτό και πρέπει ως κόρη οφθαλμού να κρατήσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία και να μπορούμε να στηριζόμαστε σε αυτήν.
Με δεδομένο όμως ότι έχουμε αποδεχθεί μια μορφή λύσης, για την Εκκλησία της Κύπρου μπορούσε να είναι αυτή; Μιλάμε πάντα για το εφικτό, όχι το ευκταίο.
Βεβαίως. Σήμερα ζούμε σε έναν κόσμο που γίνεται πολύς λόγος για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Επομένως, βάσει του καταστατικού χάρτη των Ηνωμένων Εθνών αλλά και των αρχών της Ευρώπης, όλος ο κόσμος σήμερα μιλά για ελεύθερη διακίνηση, ελεύθερη εγκατάσταση στις χώρες της Ευρώπης, παντού, ελεύθερη απόκτηση περιουσίας, παντού. Αν κάθε Ευρωπαίος μπορεί να αποκτήσει περιουσία σε μια χώρα της Ευρώπης, να κατοικεί, να κινηθεί ελεύθερα, γιατί εμείς να μην το έχουμε στην τόπο μας; Επομένως, ζητούμε ελεύθερη διακίνηση στην τόπο μας, απόκτηση περιουσίας ή την περιουσία μας να την απολαμβάνουμε και να κατοικήσουμε στα σπίτια τα δικά μας. Δεν είναι κάτι παράλογο. Κατοχύρωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων ζητούμε. Και νομίζω δεν θα υπάρχει κανένας που να αντιτάξει κάτι σε αυτό.
…στην Ευρωπαϊκή Ενωση εννοείτε.
Και εκεί αλλά και σε ολόκληρο τον ελεύθερο κόσμο. Δεν νομίζω κανείς να μας πει «ναι, είναι δικαίωμα των άλλων αλλά όχι δικό σας». Οταν όμως εμείς ξεκινούμε να διαπραγματευόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματά μας και έτσι κάνουμε εκπτώσεις σε αυτά τα δικαιώματά μας, τότε τους δίνουμε το τέλειο άλλοθι να μην ανακατεύονται. Λένε «βρείτε τα και ό,τι βρείτε εμείς θα το επικυρώσουμε». Και ύστερα, δίνουμε το δικαίωμα στην Τουρκία κάθε λίγο όταν της εκπληρώσουμε μια επιθυμία της, έναν στόχο της, να βάζει άλλον, άλλον, άλλον, χωρίς να φτάνουμε ποτέ σε λύση.
Η ένσταση της άλλης άποψης στην ελληνοκυπριακή κοινότητα έχει να κάνει με το θέμα των περιθωρίων. Λέει αυτή η άποψη ότι δεδομένου πως κάθε μέρα που περνά με άλυτο το Κυπριακό τα δεδομένα γίνονται πιο αρνητικά, δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε.
Αν μας δοθεί ευκαιρία ώστε να παρακάμψουμε τον χρόνο, ναι. Αλλά όταν δεν υπάρχει ευκαιρία, τι θα κάνουμε; Δεν θα θυσιάσουμε για το ζήτημα του χρόνου τα δικαιώματά μας; Δεν θα το κάνουμε;
Η ενημέρωση που έχετε από τις πολιτικές ηγεσίες Ελλάδας και Κύπρου ποια είναι; Τηρείται επαρκώς ενήμερη για το Κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά η Εκκλησία;
Από την κυβέρνηση της Κύπρου όποτε το ζητήσουμε μπορούμε να ενημερωθούμε. Και το ζητούμε πολλές φορές, το έχουμε συζητήσει και με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και με διάφορους υπουργούς στις αρμοδιότητες των οποίων εμπίπτει κατά καιρούς κάποιο πρόβλημα, κάποιο θέμα. Για την Ελλάδα δεν ζητήσαμε και να μας αρνηθούν ποτέ. Το παίρνουμε όμως μέσω της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ας πάμε σε κάτι άλλο. Ενα ζήτημα το οποίο συζητείται και στην Ελλάδα πολύ είναι η εκμετάλλευση των πιστών με τα κατ’ ισχυρισμό θαύματα που προβάλλονται από διάφορους. Εσείς εδώ και καιρό έχετε τοποθετηθεί για το θέμα αυτό, όπως και για εκείνο της άνευ ορίων έλευσης λειψάνων. Πού τραβά η Εκκλησία της Κύπρου τη γραμμή;
Νομίζω ότι είμαστε ξεκάθαροι. Το θαύμα υπάρχει στην Εκκλησία. Αλλά εξ ορισμού είναι κάτι έκτακτο. Δεν είναι κάτι συνηθισμένο, δεν είναι κάτι που γίνεται κάθε μέρα. Και γίνεται για κάποιους συγκεκριμένους σκοπούς που διαλαμβάνονται στην Αγία Γραφή. Δεν γίνεται θαύμα για να θεραπευτεί κάποιος από ευσπλαχνία. Αν ήταν έτσι, έπρεπε να μην υπάρχει αρρώστια πάνω στη γη. Παντοδύναμος ο Θεός, εύσπλαχνος ο Θεός, θα έπρεπε να θεραπεύσει τους πάντες. Να εξαλείψει τις αρρώστιες. Δεν είναι αυτός ο σκοπός.
Ποιος είναι;
Ο σκοπός του θαύματος, όπως και ο σκοπός της επίγειας παρουσίας μας, είναι με τέτοιον τρόπο να πορευτούμε ώστε να κερδίσουμε την αιώνια βασιλεία του Θεού. Αν ο Θεός βλέπει για κάποιους ότι αυτός ο δρόμος γίνεται ευκολότερος με τον πόνο, με τη θλίψη, με την ταλαιπωρία παρά με την ευμάρεια, το επιτρέπει. Αλλού πρέπει να αποδοθεί το θαύμα. Και βλέπουμε από την Αγία Γραφή ότι τα θαύματα είναι αυξημένα σε κάποιες συγκεκριμένες περιόδους.
Δώστε μου ένα παράδειγμα.
Παραδείγματος χάριν, τον καιρό του Μωυσή. Γιατί; Διότι τότε ήθελε ο Θεός να δείξει την άμεση παρουσία του ανάμεσα στον λαό του. Τότε έπαιρνε σάρκα κι οστά η έξοδος των Εβραίων από την Αίγυπτο για να ετοιμαστούν για την έλευση του Μεσσία. Δεν ήξερε κανένας τον δρόμο, το πώς θα πήγαιναν πίσω στη χώρα τους, δεν ήξεραν τι θα συναντήσουν. Και έπρεπε με θαύματα ο Θεός να δείξει ότι είναι πάντα παρών. Ή και σε καιρούς λοιπόν αποστασίας από τον Θεό, με ένα θαύμα, δηλώνεται η άμεση παρουσία του Θεού. Γι’ αυτό και είναι έκτακτα τα θαύματα. Στην Καινή Διαθήκη τα θαύματα έχουν σκοπό να αποδείξουν ότι ο Χριστός είναι ο Μεσσίας που περίμεναν. Επομένως, έχει κάποιον σκοπό το θαύμα. Δεν πρέπει τον κόσμο να τον παραμυθιάζουμε για το πως θα γίνει θαύμα κ.λπ. Αλλά να του λέμε ότι πράγματι υπάρχει το θαύμα αλλά άλλος είναι ο προσανατολισμός των ανθρώπων προς την άνω βασιλεία και όχι η ελάττωση του πόνου ή η καλοπέρασή μας στη γη. Γι’ αυτό και η Εκκλησία κι εγώ προσωπικά αντισταθήκαμε σε προσπάθειες κάποιων να εκμεταλλευθούν την ευπιστία άλλων ανθρώπων, να πουν ότι υπάρχουν θαύματα είτε για να πλουτίσουν είτε για να αποκτήσουν οπαδούς.
Εσείς είχατε ξεσκεπάσει και την υπόθεση στο Τραχώνι (σ.σ.: χωριό της επαρχίας Λεμεσού) με τις σκιές στους τοίχους, τότε…
Και σκιές και ζωγραφιές που παρουσιάζονταν. Την ώρα που ήταν οι άνθρωποι μέσα στην αίθουσα, άρχιζαν να παρουσιάζονται. Επειδή είχα και επιστημονική προπαίδεια, η Ιερά Σύνοδος με έστειλε να δω τι γινόταν. Αμέσως αντιλήφθηκα ότι υπάρχουν άχρωμες ουσίες οι οποίες με το φως αποκτούν κάποιο χρώμα. Τη νύχτα λοιπόν, όταν τα πάντα ήταν σκοτεινά, πήγαιναν και ζωγράφιζαν αυτοί οι τσαρλατάνοι και όταν άνοιγαν τα παράθυρα και έμπαινε το φως αποκτούσαν σχήμα. Είχα πάρει ένα κομματάκι από εκείνο τον τοίχο για ανάλυση. Ομολόγησαν τα πάντα. Επομένως πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Και τα λείψανα. Είναι χαριτόβρυτα τα λείψανα. Ομως αυτό δεν πρέπει να πάρει τη μορφή εκμετάλλευσης των πιστών. Φέρε σήμερα το ένα λείψανο, να έρθει να προσκυνήσει, να βάλει τον οβολό του. Αύριο το ίδιο και άλλο, άλλο. Υπάρχουν τα λείψανα στον χώρο που υπάρχουν. Να πάει να τα προσκυνήσει ο κόσμος.
Σπουδάσατε χημεία, μετά θεολογία, μεταπτυχιακά και στη χημεία και στη θεολογία, υπήρξατε καθηγητής χημείας στη Μέση Εκπαίδευση. Πώς παντρεύονται αυτά τα δύο: ο επιστημονικός πραγματισμός και τα δεδομένα και από την άλλη πράγματα που ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να εξηγήσει;
Νομίζω ότι δεν έρχονται σε αντίθεση. Διαφορετικά λειτουργεί το ένα, διαφορετικά λειτουργεί το άλλο. Η επιστήμη αναφέρεται σε απαντήσεις σε συγκεκριμένα ερωτήματα: ποια είναι η σύσταση του κόσμου, πότε έγινε ο κόσμος, ποια είναι η σύσταση ενός αντικειμένου. Η θρησκεία αναφέρεται σε κάτι άλλο: ποιος δημιούργησε τον κόσμο και για ποιον σκοπό. Εχουν και κοινά τα δύο ξέρετε: κατηγορείται η θρησκεία ότι δεν μπορεί να αποδείξει την ύπαρξη Θεού. Μα και η επιστήμη έχει αναπόδεικτες αρχές. Το Big Bang, η Μεγάλη Εκρηξη, είναι μια θέση της επιστήμης για την προέλευση του κόσμου. Δεν το απέδειξε όμως η επιστήμη.
Πηγή: tanea.gr
