Στο μυαλό του Ντόναλντ Τραμπ, τα πάντα φαίνεται να είναι business.
Και μάλιστα χωρίς κανόνες και όρια στην επιδίωξη του κέρδους.
Αν και 47ος πρόεδρος των ΗΠΑ -της μεγαλύτερης οικονομικής και πυρηνικής δύναμης του πλανήτη- χειρίζεται τις διεθνείς σχέσεις με όρους επιχειρηματικής συναλλαγής.
Δείχνουν να είναι βγαλμένοι από το βιβλίο του «Η τέχνη της συμφωνίας».
Σε αυτό περιγράφει την τακτική του σε επιχειρηματικά ντιλ.
Εμφανίζεται διατεθειμένος για ολοκληρωτική ρήξη, εξωθώντας σε παραχωρήσεις τον εκάστοτε ανταγωνιστή του.
Την έχει ήδη εφαρμόσει επιτυχώς στις σχεδόν τρεις εβδομάδες που μετρά η δεύτερη θητεία του «Πρώτα η Αμερική» στον Λευκό Οίκο.
Οι ωμοί εκβιασμοί του στον Παναμά, το Μεξικό και τον Καναδά οδήγησαν τις ηγεσίες των τριών αυτών χωρών στις πρώτες υποχωρήσεις.
Δεν συνέβη ωστόσο το ίδιο με την Κίνα -αν και τα περιθώρια διαπραγμάτευσης για την αποφυγή ενός ολομέτωπου εμπορικού πολέμου παραμένουν προσώρας ανοιχτά.
Μένει να φανεί εν τω μεταξύ πώς θα διαχειριστεί ο Ντόναλντ Τραμπ την επικείμενη διαπραγμάτευση με τη Ρωσία του Βλαντίμιρ Πούτιν, την ώρα που αξιώνει από το εμπόλεμο Κίεβο να δώσει στις ΗΠΑ, ως «εγγυήσεις» για τη συνέχιση της αμερικανικής βοήθειας, τις σπάνιες γαίες στα ουκρανικά εδάφη.
Η τελευταία «ιδέα» του για κατάληψη της Λωρίδας της Γάζας από τις ΗΠΑ, με εκτοπισμό των δύο εκατομμυρίων Παλαιστινίων από τη γη τους -πρακτικά μια εθνοκάθαρση, ένα έγκλημα πολέμου- και τη μετατροπή της σε «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής», είναι τόσο εξωφρενική και ξεδιάντροπα παράνομη, που πολλοί μιλούν ακόμη και για μπλόφα.
Ως διακύβευμα βλέπουν ευρύτερες διαπραγματεύσεις για την αναμόρφωση του (ήδη μεταβαλλόμενου) χάρτη της Μέσης Ανατολής.
Δεν είναι ωστόσο καν η πρώτη φορά που ο Τραμπ μιλά ειδικά για τον μαρτυρικό παλαιστινιακό θύλακα όχι ως Αμερικανός πρόεδρος, αλλά ως μεγιστάνας των ακινήτων.
Μόλις πέντε ημέρες μετά την ορκωμοσία του, στις 25 Ιανουαρίου, είχε χαρακτηρίσει τη Γάζα «τόπο κατεδάφισης», σε «μια εκπληκτική τοποθεσία πάνω στη θάλασσα», με τον «καλύτερο καιρό», όπου «μπορούν να γίνουν όμορφα πράγματα».
Ανέφερε από τότε ότι ήθελε η Αίγυπτος και η Ιορδανία να πάρουν Παλαιστίνιους πρόσφυγες στα εδάφη τους…
Τέσσερις ημέρες μετά έστειλε στη Γάζα τον Στιβ Γουίτκοφ, ειδικό απεσταλμένο του για τη Μέση Ανατολή και επενδυτή ακινήτων.
Επιστρέφοντας στην Ουάσιγκτον, ενημέρωσε σχετικά τον Αμερικανό πρόεδρο.
Απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων, ο Γουίτκοφ δήλωσε ότι η Γάζα δεν είναι πλέον μέρος για να ζει κανείς.
Εκτίμησε ότι θα χρειαστούν 10 με 15 χρόνια για την ανοικοδόμησή της.
Παρά την (αναφερόμενη από αμερικανικά ΜΜΕ) κατάπληξη ακόμη και του Αμερικανού ΥΠΕΞ, Μάρκο Ρούμπιο από τη θέση Τραμπ για τη Γάζα -που δεν συνιστά απλά πλήρη ανατροπή της αμερικανικής πολιτικής στο μεσανατολικό, αλλά παραβίαση κάθε έννοιας του διεθνούς δικαίου- οι δηλώσεις του Αμερικανού προέδρου δίπλα στον Ισραηλινό πρωθυπουργό, στον Λευκό Οίκο, ήταν γραμμένες σε χαρτί και όχι ειρήσθω εν παρόδω.
Στους πιο προσεκτικούς, δε, θύμισαν ανάλογες δηλώσεις που είχε κάνει πέρυσι τον Μάρτιο ο προεδρικός γαμπρός και πρώην σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής στην πρώτη προεδρία Τραμπ -επιφορτισμένος τότε με την προετοιμασία ενός ειρηνευτικού σχεδίου για τη Μέση Ανατολή- Τζάρεντ Κούσνερ.
Μετά την αποχώρησή του από τον Λευκό Οίκο, το 2021, ο Κούσνερ -γόνος πλούσιας εβραϊκής οικογένειας από τη Νέα Υόρκη, με επιχειρηματική δραστηριότητα στην αγορά ακινήτων- ίδρυσε την Affinity Partners.
Μια εταιρεία ιδιωτικών κεφαλαίων, κυρίως από το κρατικό επενδυτικό ταμείο της Σαουδικής Αραβίας, που κάνει big bussines στα Δυτικά Βαλκάνια αλλά, σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, φιλοδοξεί κυρίως να λειτουργήσει ως «επενδυτικός διάδρομος» μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ισραήλ.
Το εάν όλα αυτά αποτελούν μέρος κάποιου παράλογα έκνομου σχεδίου ή ενός εξαιρετικά επικίνδυνου μοτίβου άσκησης ισχύος είναι κάτι που μένει να φανεί.
Προσώρας, πάντως, ο πρόεδρος των ΗΠΑ -μετεκλογικά παντοδύναμος στο εσωτερικό της χώρας του και φαινομενικά ανεξέλεγκτος εκτός των αμερικανικών συνόρων- δείχνει να αντιμετωπίζει πράγματι όλο τον κόσμο σαν… real estate.
Είτε όταν μιλά για εξαγορά ή προσάρτηση της Γροιλανδίας και έλεγχο της Διώρυγας του Παναμά, απειλώντας ακόμη και με τη χρήση βίας.
Είτε όταν λέει ότι θέλει να γίνει 51η πολιτεία των ΗΠΑ ο Καναδάς: μια κυρίαρχη χώρα μέλος του ΝΑΤΟ και των G7.
Παραμένει ακόμη θολό εάν και σε ποιό βαθμό μπλοφάρει ή σοβαρολογεί.
Όμως όλες αυτές οι αβάσιμες εδαφικές αξιώσεις, η συστηματική υπονόμευση του διεθνούς και ανθρωπιστικού δικαίου, η αυθαίρετη επιβολή δασμών, η παραβίαση των διπλωματικών κανόνων και η επιβολή του νόμου του ισχυρού κάποια στιγμή θα γυρίσουν, μοιραία, μπούμερανγκ στις ΗΠΑ της εποχής Τραμπ 2.0.
Κι όχι μόνο επειδή με τον νεο-ιμπεριαλισμό του νομιμοποιεί και άλλους ανά τον κόσμο αναθεωρητές.
Το εξηγεί απλά και ξεκάθαρα ο Πιέρ Χάσκι, Γάλλος δημοσιογράφος, συγγραφέας και γεωπολιτικός αναλυτής.
«Ο διπολικός κόσμος του Ψυχρού Πολέμου μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ, έδωσε τη θέση του τη δεκαετία του 1990 σε έναν μονοπολικό κόσμο, με την Αμερική ως μοναδική υπερδύναμη», εξηγεί στο podcast του στο France Inter. »Σήμερα αυτός ο κόσμος αμφισβητείται και απειλείται και ο Τραμπ στοχεύει να αποκαταστήσει την κυριαρχία των ΗΠΑ όχι τόσο μέσω της στρατιωτικής δύναμης, αλλά μέσω της οικονομικής και τεχνολογικής ισχύος.
»Ο κίνδυνος είναι ότι μπορεί να είναι ήδη πολύ αργά και ότι η Κίνα, ήδη ο κορυφαίος εμπορικός εταίρος της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής και της Ασίας, θα μπορούσε να αποκομίσει τα οφέλη της επιθετικότητας του Τραμπ.
»Η αποκρουστική εικόνα της αυτοκρατορικής Αμερικής που αναδύεται θα μπορούσε να αρχίσει να επισκιάζει την αναδυόμενη φήμη της Κίνας ως απειλής για τους άλλους.
»Μέχρι να ξυπνήσει η Αμερική, μπορεί να είναι πολύ αργά»…
Πηγή: in.gr
