Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών συμμετέχει στο επετειακό έτος για τα 50 χρόνια από τον θάνατο του Ντμίτρι Σοστακόβιτς παρουσιάζοντας μια σειρά από έργα τού μεγάλου Ρώσου συνθέτη. Σε αυτήν τη συναυλία θα ακουστεί το Πρώτο Κοντσέρτο του για βιολί και ορχήστρα με σολίστ τον Βαντίμ Ρέπιν, έναν από τους σημαντικότερους Ρώσους βιολονίστες της γενιάς του που ο Γεχούντι Μενουχίν χαρακτήρισε ως «τον τελειότερο βιολονίστα που άκουσε ποτέ». Το έργο γράφτηκε το 1948, αλλά η πρεμιέρα του πραγματοποιήθηκε το 1955, καθώς κατά την περίοδο που μεσολάβησε ο συνθέτης βρισκόταν σε δυσμένεια από το καθεστώς. Στο δεύτερο μέρος της συναυλίας η ΚΟΑ ερμηνεύει τη Συμφωνία αρ. 2 σε μι ελάσσονα του Σεργκέι Ραχμάνινοφ, ένα έργο μεγάλης δραματικότητας που ο συνθέτης επεξεργάστηκε πολλές φορές μέχρι να φτάσει στη μορφή που γνωρίζουμε σήμερα. Τη συναυλία διευθύνει ο Πολωνός αρχιμουσικός Μιχάλ Νεστερόβιτς.
Το πρόγραμμα με μια ματιά
ΝΤΜΙΤΡΙ ΣΟΣΤΑΚΟΒΙΤΣ (1906 – 1975)
Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα αρ. 1 σε λα ελάσσονα, έργο 77/99
ΣΕΡΓΚΕΪ ΡΑΧΜΑΝΙΝΟΦ (1873 – 1943)
Συμφωνία αρ. 2 σε μι ελάσσονα, έργο 27
ΣΟΛΙΣΤ: Βαντίμ Ρέπιν | βιολί
ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Μιχάλ Νεστερόβιτς
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Τιμές εισιτηρίων: 60€, 45€, 35€, 25€ και 15€ (εκπτωτικό)
Περισσότερα: εδώ
Online αγορά: εδώ
Για την Ιστορία…
ΝΤΜΙΤΡΙ ΣΟΣΤΑΚΟΒΙΤΣ (1906 – 1975)
Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα αρ.1 σε λα ελάσσονα, έργο 77/99
- Νυχτερινό: Moderato
- Σκέρτσο: Allegro
- Passacaglia: Andante –
- Burlesque: Allegro con brio – Presto
Τον Φεβρουάριο του 1948 αρκετοί σοβιετικοί συνθέτες, ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγονταν ο Σοστακόβιτς και ο Προκόφιεφ, κατηγορήθηκαν έντονα από τις επίσημες σοβιετικές Αρχές για «φορμαλιστικές διαστροφές» και «αντιδημοκρατικές τάσεις» (διάταγμα Ζντάνοφ). Για τον Σοστακόβιτς αυτή ήταν η δεύτερη (και τελευταία) φορά που έπεφτε σε δυσμένεια από τη σταλινική ηγεσία (η πρώτη ήταν τον Ιανουάριο του 1936, όταν η εφημερίδα Πράβντα σε άρθρο της κατακεραύνωνε με ακραίους χαρακτηρισμούς την όπερά του Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ). Ο συνθέτης είχε πλήρη επίγνωση ότι η κατηγορία αυτή δεν απείχε πολύ από το να θέσει σε κίνδυνο ακόμα και την ίδια του τη ζωή. Έτσι, αναγκάστηκε για τα επόμενα πέντε χρόνια να συνθέτει κυρίως «εύπεπτη» μουσική για τον κινηματογράφο και να κρατά μακριά από το φως της δημοσιότητας κάποια έργα που ο ίδιος εκτιμούσε. Ανάμεσα σε αυτά τα έργα ήταν και το Πρώτο Κοντσέρτο για βιολί, που είχε αρχίσει να γράφεται πριν τη διατύπωση των ανωτέρω κατηγοριών και ολοκληρώθηκε (ανεπηρέαστα από αυτές) λίγο αργότερα. Μετά τον θάνατο του Στάλιν (1953), ο Σοστακόβιτς δεν είχε πλέον λόγους να κρατά το Κοντσέρτο στο συρτάρι του· ο μεγάλος βιολιστής Ντάβιντ Όιστραχ, φίλος και συνεργάτης του συνθέτη, αλλά και ο καλλιτέχνης του οποίου η Τέχνη αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία του έργου, ήταν ο σολίστ στη θριαμβευτικά επιτυχημένη πρεμιέρα του Κοντσέρτου, στις 29 Οκτωβρίου 1955 στο Λένινγκραντ (σημερινή Αγ. Πετρούπολη) με την Φιλαρμονική Ορχήστρα της πόλης υπό τη διεύθυνση του Γεβγκένι Μραβίνσκυ.
ΣΕΡΓΚΕΪ ΡΑΧΜΑΝΙΝΟΦ (1873 – 1943)
Συμφωνία αρ. 2 σε μι ελάσσονα, έργο 27
- Largo — Allegro moderato
- Allegro molto
- Adagio
- Allegro vivace
Και μόνο το γεγονός ότι ο Ραχμάνινοφ έγραψε μία Δεύτερη Συμφωνία, είναι από μόνο του κάτι το αξιοθαύμαστο. Η οικτρή αποτυχία της Πρώτης του Συμφωνίας στην πρεμιέρα της το 1897 τον έκανε να απωλέσει για μεγάλο χρονικό διάστημα την ψυχική του ισορροπία και να αμφισβητήσει εκ βάθρων την ικανότητά του να γράφει αξιόλογη μουσική. Χάρη στην ψυχοθεραπεία του ψυχιάτρου Νικολάι Νταλ, τον οποίο εμπιστεύτηκε κατόπιν παραινέσεων φίλων του, ο Ραχμάνινοφ κατόρθωσε να επανακάμψει και μάλιστα θριαμβευτικά, γράφοντας και παρουσιάζοντας με επιτυχία το περιβόητο Δεύτερο Κοντσέρτο για πιάνο.
Η εξέγερση του 1905 κατά του τσάρου δημιούργησε μία ευρύτερη πολιτική αλλά και πολιτιστική αναταραχή στη χώρα και ο Ραχμάνινοφ, ως γόνος εύπορης και αριστοκρατικής οικογένειας, αποφάσισε στα τέλη του 1906 να εγκατασταθεί μαζί με την γυναίκα και την τρίχρονη κόρη του στη Δρέσδη. Σχεδόν αμέσως καταπιάστηκε με τη σύνθεση μίας νέας συμφωνίας, υπό άκρα πάντως μυστικότητα. Μόνο τον Φεβρουάριο του επόμενου χρόνου παραδέχτηκε τα σχέδιά του σε έναν φίλο του, εξηγώντας πως δίσταζε να μιλήσει ανοιχτά για το νέο έργο, πριν αυτό ολοκληρωθεί. Η ενορχήστρωση της συμφωνίας ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1907, κατά τη διάρκεια των διακοπών του συνθέτη στη Ρωσία, για να ολοκληρωθεί λίγο πριν την πρεμιέρα της, στις 26 Ιανουαρίου 1908 στην Αγ. Πετρούπολη υπό τη διεύθυνση του ίδιου του συνθέτη. Η επιτυχία της εντός –και πολύ σύντομα και εκτός- Ρωσίας ήταν ομολογουμένως μία απερίφραστη δικαίωση για τον Ραχμάνινοφ. Η Δεύτερη Συμφωνία αποτελεί ένα από τα πιο λυρικά έργα του ρώσικου συμφωνικού ρεπερτορίου, στο οποίο το υπερεκχειλίζον πάθος και ο αστείρευτος μελωδικός οίστρος συναντά μία αριστοτεχνική δόμηση του πλούσιου υλικού και μία ενορχήστρωση δυναμική και απαστράπτουσα.
Κείμενα «για την Ιστορία»: Τίτος Γουβέλης
www.ertnews.gr
Πηγή: ertnews.gr
