Για την προοδευτική αντιπολίτευση ο Φεβρουάριος είναι μήνας αναζήτησης: η νέα πραγματικότητα μετά τις πλατείες των Τεμπών, η διαχείριση της υπόθεσης σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, αλλά και οι συμβολισμοί που αποπνέει η παράλληλη διαδικασία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας δημιουργούν ένα ρευστό σκηνικό τόσο για το ΠΑΣΟΚ όσο και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Και αν για το πρώτο το βασικό ερώτημα της κατεύθυνσης φαίνεται να έχει απαντηθεί σε επίπεδο ηγεσίας, στον δεύτερο πολλά θα εξαρτηθούν από τις συνθήκες με τις οποίες θα φτάσει στο συνέδριο της άνοιξης: υπάρχουν πιθανότητες σύνθεσης των αριστερών δυνάμεων; Και, αν ναι, υπό ποιες προϋποθέσεις;
Στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά και με αφορμή τα Τέμπη, στην Κουμουνδούρου είδαν να ανοίγει μια ευκαιρία συνεννόησης με τη Νέα Αριστερά. Οι πρώην σύντροφοί τους τάχθηκαν υπέρ της υποψηφιότητας της δικής τους πρότασης, δηλαδή της Λούκας Κατσέλη, ενώ παράλληλα μια σειρά στελεχών, με πρώτο τον ίδιο τον Αλέξη Χαρίτση, έκαναν λόγο για την ανάγκη δημιουργίας ενός «Λαϊκού Μετώπου», στο πρότυπο της γαλλικής συμμαχίας απέναντι στην Ακροδεξιά – αυτά τα δύο είναι τα πιο σημαντικά βήματα που έχουν γίνει μεταξύ δύο αντιπολιτευόμενων δυνάμεων από τις εκλογές και μετά. Ωστόσο, πέραν του ότι στην Πατησίων αποσυνέδεσαν την επιλογή Κατσέλη από τη δυναμική της σχέσης τους με τον ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται πως δίνουν νέο σήμα: η εισήγηση που έγινε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα ήταν στην αυριανή τέταρτη ψηφοφορία για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας η Νέα Αριστερά να απέχει από την ψηφοφορία. Αν αυτό τελικά αποφασιστεί στη σημερινή συνεδρίαση, τότε η αίσθηση δημιουργίας ενός μετώπου θα έχει σπάσει. Θυμίζοντας ότι τα εμπόδια σ’ αυτή τη σχέση κρύβονται στις λεπτομέρειες: στην πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ η μοναδική προϋπόθεση στο προσκλητήριο είναι η υιοθέτηση της κομματικής ταυτότητας, ενώ στη Νέα Αριστερά η λογική του «Λαϊκού Μετώπου» βασίζεται στην οργανωτική διατήρηση της κομματικής δομής. Δεν μπορούν αυτά να αλλάξουν; Προφανώς ναι – και αυτό ισχύει και για τις δύο πλευρές. Ολα δείχνουν πως, τουλάχιστον για την ώρα, βρίσκονται σε μια διαδικασία άτυπης διαπραγμάτευσης, που αφορά και τη λογική της αριστερής αντιπροσώπευσης στις επόμενες εκλογές. Πρόκειται για μια ιστορία σε εξέλιξη, που βρίσκεται ακόμα στην αρχή της – κι ας κρέμεται από την κατάληξή της ακόμα και η θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Στο μεταξύ, στο ΠΑΣΟΚ η πρόκληση παραμένει μεγάλη: το κόμμα βρίσκεται μπροστά στην πιο περίπλοκη αλλά παράλληλα μεγάλη ευκαιρία που είχε την τελευταία δεκαπενταετία για την ολική του επαναφορά. Το ύφος και το κλίμα της συζήτησης που έγινε στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής επιβεβαιώνουν πως όλες οι πλευρές το αντιλαμβάνονται – παρότι τουλάχιστον μία συντεταγμένη εσωκομματική ομάδα στελεχών που στήριξαν τον Χάρη Δούκα έκανε την εμφάνισή της στη συνεδρίαση, θέτοντας καθαρά τον στόχο του πρώτου κόμματος, περιγράφοντας μια πολιτική κατεύθυνση που δεν θα κάνει το ΠΑΣΟΚ μια «εξευγενισμένη» εκδοχή της ΝΔ και ανοίγοντας το κεφάλαιο του εσωκομματικού μετώπου για τον Νίκο Ανδρουλάκη.
Στα βασικά της στρατηγικής για τα Τέμπη και της επιλογής για αίτημα Προανακριτικής Επιτροπής για τον Χρήστο Τριαντόπουλο, ωστόσο, καμία διαφωνία δεν υπήρξε. Επιβεβαιώνοντας πως οι αιχμές στα όργανα δεν θα μεταφραστούν σε εσωκομματικό δράμα, τουλάχιστον όσον αφορά τις κρίσιμες πολιτικές επιλογές του επόμενου διαστήματος, δίνοντας την ευχέρεια των κινήσεων στον πρόεδρο του κόμματος. Ως αξιωματική αντιπολίτευση, η Χαριλάου Τρικούπη δέχεται τα κύρια κυβερνητικά πυρά ακόμα και για το ζήτημα της συμπληρωματικής δικογραφίας. «Ο κ. Μαρινάκης στην προσπάθειά του να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από τις αυταπόδεικτες πλέον ευθύνες της κυβέρνησης για τη συγκάλυψη στην τραγωδία των Τεμπών αλλά και από την ουσία της υπόθεσης επιλέγει την τοξικότητα και τις χυδαίες επιθέσεις απέναντι στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ», ανέφερε ο Κώστας Τσουκαλάς, μετά τις αναφορές του Παύλου Μαρινάκη πως ο Ανδρουλάκης «πέφτει στην παγίδα της εργαλειοποίησης».
Πηγή: tanea.gr
