Το άγχος είναι μια νευρική ανησυχία για το αβέβαιο μέλλον.
Οι ειδικοί εξηγούν ότι λέγοντας διαρκώς «έχω άγχος» το κάνεις μέρος της ταυτότητάς σου και του δίνεις μεγαλύτερη ισχύ από όση χρειάζεται.
Αυτό που στην πραγματικότητα κάνει το άγχος είναι να δημιουργεί μια κρίση στην πίστη που έχεις για τον εαυτό σου. Κάθε στιγμή αβεβαιότητας στη ζωή σου, είτε δηλώνεις ενδιαφέρον για μια θέση εργασίας, είτε ζητάς από κάποιον να βγείτε, θα νιώσεις αυτόν τον εσωτερικό συναγερμό που καλεί το σώμα σου να δώσει προσοχή σε κάτι, να κάνει κάτι. Αυτός είναι ο σκοπός του άγχους.
Όταν, όμως, λες νιώθω άγχος για κάτι συγκεκριμένο, μπορείς πλέον να δώσεις έμφαση στο πραγματικό ζήτημα, το οποίο είναι ότι αμφισβητείς την ικανότητά σου να το αντιμετωπίσεις. Ωστόσο, μπορείς να αντιμετωπίσεις οτιδήποτε στη ζωή σου μέσω αυτών που επιλέγεις να σκεφτείς και αυτών που κάνεις ή δεν κάνεις στη συνέχεια. Εκεί βρίσκεται η δύναμή σου.
Όταν κάνεις το άγχος απόλυτα δικό σου, όταν λες π.χ. δεν μπαίνω σε ασανσέρ γιατί το άγχος μου διογκώνεται, είναι σαν να του δίνεις ισχύ. Όταν του δίνεις ισχύ, του δίνεις ουσιαστικά χώρο για να μείνει.
Χώρο μέσα σου, όπου το άγχος όχι μόνο βρίσκει καταφύγιο, αλλά θέλει και να επεκταθεί: σύντομα δεν θα είναι μόνο τα ασανσέρ που σε αγχώνουν, αλλά και τα πούλμαν, τα θέατρα, ίσως και τα εμπορικά κέντρα.
Και όταν το άγχος καταλάβει όλο αυτό τον χώρο, όταν φτάσει να σε επηρεάζει όλο και περισσότερο, τότε δεν θα του είναι δύσκολο να καλέσει και παρέα, π.χ. την ξαδέρφη του, την κατάθλιψη, για να έρθει να μείνει μαζί του.
Δίνοντας ισχύ στο άγχος παραμορφώνεις την αντίληψη που έχεις για τον εαυτό σου. Χάνεις τον έλεγχο, την πίστη στις δυνάμεις σου, δυσκολεύεσαι να αντιδράσεις στα ερεθίσματα – στις πληροφορίες.
Πηγή: govastileto.gr
