H περιγεννητική καρδιομυοπάθεια (Peripartum Cardiomyopathy) εμφανίζεται περίπου σε 1 ανά 1.000 γεννήσεις στις ΗΠΑ, αν και το National Heart, Lung, and Blood Institute αναφέρει ένα εύρος μεταξύ 1 ανά 1.000 και 1 ανά 4.000 γεννήσεις.
Ωστόσο, η περιγεννητική καρδιομυοπάθεια που εμφανίζεται είτε στα τέλη της εγκυμοσύνης είτε στην πρώιμη περίοδο μετά τον τοκετό, συχνά διαγιγνώσκεται λανθασμένα είτε από τους μαιευτήρες είτε από τους γιατρούς της πρωτοβάθμιας φροντίδας.
Οι πιο συχνές εκδηλώσεις της, όπως η δύσπνοια και το οίδημα των ποδιών, μιμούνται τα συμπτώματα της όψιμης περιόδου της εγκυμοσύνης.
Πολλές φορές οι γυναίκες που βρίσκονται στη λοχεία και παρουσιάζουν εύκολη κόπωση, που είναι ένα ακόμη κοινό σύμπτωμα της περιγεννητικής μυοκαρδιοπάθειας, θεωρείται ότι αυτό οφείλεται στην έλλειψη ύπνου, που είναι πολύ συνηθισμένο σε μια νέα μητέρα που έχει τη φροντίδα του μωρού της.
Σήμερα, η διάγνωση της περιγεννητικής καρδιομυοπάθειας γίνεται συχνότερα γιατί έχουμε καλύτερη κατανόηση της παθοφυσιολογίας της και γιατί βελτιώνεται η ενημέρωση των γενικών γιατρών και των μαιευτήρων για αυτή την οντότητα.
Η επικρατούσα θεωρία είναι ότι η ορμόνη του θηλασμού, η προλακτίνη, μεταβάλλεται και γίνεται τοξική για το καρδιακό μυοκύτταρο, προκαλώντας απόπτωση που οδηγεί στην καρδιακή ανεπάρκεια.
Για να υποψιαστεί ένας κλινικός γιατρός την περιγεννητική καρδιομυοπάθεια σε μία έγκυο συνδυάζει το στάδιο της κύησης (συμβαίνει συνήθως στο τελευταίο τρίμηνο, ενώ σε μια λεχώνα συμβαίνει εντός των τελευταίων 5 μηνών) με την παρουσία τυπικών σημαδιών και συμπτωμάτων καρδιακής ανεπάρκειας.
Επιπλέον, πρέπει να έχει στους υπερήχους κλάσμα εξώθησης της αριστερής κοιλίας < 45% και χωρίς να υπάρχει άλλο προφανές αίτιο για αυτή την κατάσταση.
Ο προσδιορισμός των νατριουρητικών πεπτιδίων και η μαγνητική τομογραφία καρδιάς συμβάλλουν στη διαφοροδιάγνωση σε δύσκολες περιπτώσεις.
Οι παράγοντες κινδύνου για περιγεννητική καρδιομυοπάθειας περιλαμβάνουν το ιστορικό προεκλαμψίας, την προχωρημένη μητρική ηλικία και την πολύδυμη κύηση.
Η θεραπεία της είναι παρόμοια με αυτή της καρδιακής ανεπάρκειας.
Περίπου το 90% των ασθενών με περιγεννητική καρδιομυοπάθεια βελτιώνονται μέσα σε 6-12 μήνες και μπορεί να διακόψουν τη φαρμακευτική αγωγή, ακόμη και να αποκτήσουν και άλλο παιδί με ασφάλεια.
Ο Κώστας Τσιούφης είναι καθηγητής Καρδιολογίας ΕΚΠΑ – Α’ Πανεπιστημιακή Καρδιολογική Κλινική στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Αθηνών
Πηγή: tanea.gr
