Η προηγούμενη φορά που είχε συγκροτηθεί μια «συμμαχία των προθύμων» ήταν το 2003, όταν οι ΗΠΑ και σύμμαχοί τους εισέβαλαν στο Ιράκ, χωρίς την έγκριση του ΟΗΕ και με την τότε κυβέρνηση Μπους να διαχωρίσει σε «παλιά» και «νέα» την Ευρώπη, απαξιώνοντας την αντίθεση του γαλλογερμανικού άξονα. Δύο και πλέον δεκαετίες μετά και σε εντελώς διαφορετικό πλαίσιο στην εποχή Τραμπ 2.0 – εν μέσω κρίσης στις ευρωατλαντικές σχέσεις και του πολέμου στην Ουκρανία –, η Βρετανία και η Γαλλία, ήτοι οι δύο πυρηνικές δυνάμεις στην Ευρώπη, ηγούνται σήμερα των προσπαθειών για τη συγκρότηση μιας νέας «συμμαχίας των προθύμων».
Ζητούμενο είναι η παροχή εγγυήσεων ασφαλείας στο Κίεβο σε περίπτωση κατάπαυσης του πυρός με την εισβολέα Ρωσία. Ο βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ περιέγραψε τον συνασπισμό ως μια ομάδα χωρών «έτοιμων να υποστηρίξουν την Ουκρανία με στρατεύματα στο έδαφος και αεροσκάφη στον αέρα, σε συνεργασία με άλλους».
«Σχέδιο εκεχειρίας»
Μαζί με τον γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν ετοιμάζουν «σχέδιο εκεχειρίας» που θα παρουσιάσουν στον αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ. Επιδιώκουν την παροχή εγγυήσεων ασφαλείας των ΗΠΑ με τυχόν μελλοντική ειρηνευτική δύναμη στα ουκρανικά εδάφη, που – λόγω Μόσχας, αλλά και του αναμενόμενου βέτο από φιλορωσικές ηγεσίες χωρών, όπως της Ουγγαρίας και της Σλοβακίας – δεν θα είναι υπό την «ομπρέλα» του ΝΑΤΟ ή της ΕΕ. Προσώρας το Παρίσι και το Λονδίνο, που έχουν δηλώσει αμφότερα έτοιμα να συνδράμουν μια τέτοια δύναμη με στρατιώτες, πασχίζουν να πείσουν κομβικές χώρες της ΕΕ να ενταχθούν στη «συμμαχία των προθύμων».
Υποστήριξη
Ανοιχτοί στην ιδέα αποστολής στρατιωτών έχουν δηλώσει οι ηγεσίες της Σουηδίας και της Δανίας, του Καναδά, της Ιρλανδίας (μέλους της ΕΕ, αλλά όχι του ΝΑΤΟ), αλλά και της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας, ως χωρών – μελών της Κοινοπολιτείας. Η Νορβηγία, η Φινλανδία, καθώς και η Τουρκία – ο «επιτήδειος ουδέτερος», με τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ – φέρονται επίσης να εξετάζουν το ενδεχόμενο συνεισφοράς σε ειρηνευτικές δυνάμεις. Υποστήριξη στο σχέδιο έχουν εκφράσει η Πορτογαλία και η Ολλανδία, χωρίς όμως δεσμεύσεις για στρατιώτες. Διστακτικά εμφανίζονται τα κράτη της Βαλτικής, η Ισπανία και για πλείστους όσους δικούς της λόγους – συμπεριλαμβανομένων ιστορικών – η υπό αλλαγή πολιτικής ηγεσίας Γερμανία.
Οι αντίθετοι
Η Πολωνία και η Ιταλία αντίθετα από τις μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις στην ΕΕ – με έντονα ατλαντικές και φιλοαμερικανικές θέσεις – έχουν ήδη αποκλείσει τη συμμετοχή τους. Για την παροχή μόνο «υλικοτεχνικής και πολιτικής υποστήριξης» έκανε λόγο ο πολωνός πρωθυπουργός Ντόναλντ Τουσκ, η χώρα του οποίου ασκεί την εκ περιτροπής εξάμηνη προεδρία των «27», συνορεύει με την Ουκρανία και τη Λευκορωσία και στοχεύει να δαπανήσει φέτος το 4,7% του ΑΕΠ για την άμυνα – πολύ πάνω από τον στόχο του ΝΑΤΟ. «Δεν είμαι σίγουρη για την αποτελεσματικότητα» μιας ειρηνευτικής δύναμης, τόνισε από την πλευρά της η ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι, «γι’ αυτό και ανακοινώσαμε ότι δεν θα στείλουμε ιταλούς στρατιώτες στην Ουκρανία».
Η Ρωσία εν τω μεταξύ δηλώνει κάθετα αντίθετη στην ανάπτυξη οποιασδήποτε νατοϊκής ή ευρωπαϊκής ειρηνευτικής δύναμης στα ουκρανικά εδάφη. «Γελοία και ανεφάρμοστα» χαρακτήρισε χθες τα σχέδια Στάρμερ και Μακρόν ο πρώην πρόεδρος, νυν αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ. Ο δε Ντόναλντ Τραμπ συνεχίζει να εμφανίζεται απρόθυμος να προσφέρει εγγυήσεις ασφαλείας πέραν μιας συμφωνίας Ουάσιγκτον – Κιέβου για συνεκμετάλλευση των ουκρανικών ορυκτών και υποδομών.
Πηγή: tanea.gr
