Η στήλη απεχθάνεται τις θεωρίες συνωμοσίας. Οταν όμως
η πραγματικότητα ξεπερνάει με τόσο σοκαριστικό τρόπο
τη φαντασία, ο πειρασμός παραγίνεται γλυκός.
Είναι 1984, ένας άνεμος αλλαγής πνέει στη Μόσχα. Σύντομα θα αφιχθεί στο Κρεμλίνο ένας νέος ηγέτης, ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Ο στρατηγός Βλαντίμιρ Αλεξάντροβιτς Κριούτσκοφ είναι επικεφαλής της Πρώτης Κεντρικής Διεύθυνσης της KGB, τομέα υπεύθυνου για τη συλλογή ξένων πληροφοριών. Η Διεύθυνσή του είναι μεγαλύτερη από ποτέ, αριθμεί 12.000 αξιωματούχους. Ο Κριούτσκοφ έχει, όμως, ένα πρόβλημα. Στις ΗΠΑ επαναξελέγη ο Ρόναλντ Ρίγκαν, ο πλέον αντικομμουνιστής των αμερικανών προέδρων, και η KGB δεν έχει αρκετές πηγές εκεί. Ο Κριούτσκοφ στέλνει λοιπόν στους σταθμάρχες της μια σειρά από απόρρητα υπομνήματα καλώντας τους να γίνουν περισσότερο «δημιουργικοί» στη στρατολόγηση αμερικανών πολιτών. Παλαιότερα, βασίζονταν στον εντοπισμό υποψηφίων που έδειχναν κάποια ιδεολογική συμπάθεια προς την ΕΣΣΔ: αριστεροί, συνδικαλιστές κ.ο.κ. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, όμως, αυτοί δεν ήταν πια και τόσοι. Ετσι, οι αξιωματικοί της KGB θα έπρεπε να «κάνουν πιο τολμηρή χρήση των υλικών κινήτρων»: του χρήματος. Και να χρησιμοποιούν την κολακεία, ένα σημαντικό εργαλείο.
Κάθε στρατολόγηση περιλάμβανε, φυσικά, διάφορα στάδια. Συνήθως, ο γητευτής προσκαλούσε τον στόχο σε γεύμα. Εάν αυτός έδειχνε να ανταποκρίνεται, προαγόταν από «επίσημη επαφή» σε «αντικείμενο βαθιάς μελέτης». Ο αξιωματικός έφτιαχνε έναν φάκελο, ο οποίος συμπληρωνόταν από επίσημο και μυστικό υλικό – συμπεριλαμβανομένων και συνομιλιών που είχαν αποκτηθεί μέσω υποκλοπών.
Η KGB διένειμε επίσης στους πράκτορές της ένα μυστικό ερωτηματολόγιο προσωπικότητας: τον Απρίλιο του 1985, αυτό επικαιροποιήθηκε για «εξέχουσες προσωπικότητες στη Δύση». Στόχος της Πρώτης Κεντρικής Διεύθυνσης ήταν να παρασύρεται ο στόχος «σε κάποια μορφή συνεργασίας μαζί μας» – θα μπορούσε να είναι «ως πράκτορας ή εμπιστευτική ή ειδική ή ανεπίσημη επαφή».
Πέρα από τα βασικά στοιχεία που ζητούσε – όνομα, επάγγελμα, οικογενειακή και περιουσιακή κατάσταση – το έντυπο περιλάμβανε και άλλες ερωτήσεις: πόσο πιθανό ήταν το «υποκείμενο να ανέλθει στην εξουσία (να αναλάβει θέση προέδρου ή πρωθυπουργού)»; Και μια αξιολόγηση της προσωπικότητας. Για παράδειγμα: «Είναι η υπερηφάνεια, η αλαζονεία, ο εγωισμός, η φιλοδοξία ή η ματαιοδοξία μεταξύ των φυσικών χαρακτηριστικών του;». Το πιο αποκαλυπτικό τμήμα, όμως, αφορούσε το kompromat. Το έγγραφο ζητούσε «επιβαρυντικές πληροφορίες για το υποκείμενο, όπως παράνομες πράξεις σε οικονομικές και εμπορικές υποθέσεις, ίντριγκες, κερδοσκοπία, δωροδοκίες, δωροληψίες…». Συν «οποιαδήποτε άλλη πληροφορία» που θα το εξέθετε ενώπιον «των Αρχών της χώρας και του κοινού». Τέλος, «ενδιαφέρον παρουσιάζει και η στάση του απέναντι στις γυναίκες». Το έγγραφο ζητούσε να μάθει: «Συνηθίζει να έχει παράλληλες σχέσεις με γυναίκες;».
Αραγε πότε πρωτοέφτιαξε η KGB φάκελο για τον Ντόναλντ Τραμπ; Αγνωστο. Αρχεία ανατολικοευρωπαϊκών μυστικών υπηρεσιών αφήνουν να εννοηθεί ότι αυτό μπορεί να έγινε ακόμα και το 1977, όταν ο Τραμπ παντρεύτηκε την Ιβάνα Ζελνίκοβα, ένα 28χρονο μοντέλο από την Τσεχοσλοβακία, πολίτη κομμουνιστικής χώρας – και άρα άτομο ενδιαφέροντος τόσο για τις τσεχικές υπηρεσίες πληροφοριών όσο και για το FBI και τη CIA. Το βέβαιο είναι πως το φθινόπωρο του 1986, στη διάρκεια γεύματος που παρέθεσε ο γιος της Estée Lauder, ο Τραμπ βρέθηκε καθισμένος δίπλα στον σοβιετικό πρεσβευτή, τον Γιούρι Ντουμπίνιν. Η κόρη του Ντουμπίνιν, η Νατάλια, «είχε διαβάσει για τον Trump Tower και ήξερε τα πάντα για αυτόν» έγραψε ο ίδιος στο αυτοβιογραφικό «The Art of the Deal» που κυκλοφόρησε το 1987. «Το ένα πράγμα έφερε το άλλο και ξαφνικά συζητάω για την κατασκευή ενός μεγάλου πολυτελούς ξενοδοχείου απέναντι από το Κρεμλίνο, σε συνεργασία με τη σοβιετική κυβέρνηση» συνέχισε.
Στις 4 Ιουλίου του 1987, ο Ντόναλντ και η Ιβάνα Τραμπ ταξίδεψαν για πρώτη φορά στη Μόσχα. Οπως θα εξηγούσε δεκαετίες αργότερα ο Βίκτορ Σουβόροφ, ένας πρώην πράκτορας της GRU, σε αυτού του είδους τα ταξίδια η φιλοξενία ήταν πλουσιοπάροχη και «όλα ήταν δωρεάν. Υπήρχαν καλά πάρτι με ωραία κορίτσια. Μπορούσε να είναι μια σάουνα και κορίτσια και ποιος ξέρει τι άλλο». Τα δωμάτια του ξενοδοχείου ή της βίλας τελούσαν υπό «24ωρο έλεγχο», με «κάμερες ασφαλείας κ.ο.κ. Το ζητούμενο είναι μόνο ένα. Να συλλεχθούν κάποιες πληροφορίες και να κρατηθούν για το μέλλον». Ντόναλντ και Ιβάνα Τραμπ έμειναν στη σουίτα «Λένιν» του National Hotel, κοντά στην Κόκκινη Πλατεία. H Μόσχα, έγραψε ο Τραμπ, «ήταν μια εξαιρετική εμπειρία». Ο ίδιος περιηγήθηκε σε «μισή ντουζίνα πιθανές τοποθεσίες για ένα ξενοδοχείο, συμπεριλαμβανομένων αρκετών κοντά στην Κόκκινη Πλατεία. Εντυπωσιάστηκα από τη δίψα των σοβιετικών αξιωματούχων για ένα ντιλ» διαβεβαίωσε. Το συγκεκριμένο ντιλ δεν έγινε, τελικά, ποτέ. Επιστρέφοντας ωστόσο στις ΗΠΑ, ο Ντόναλντ Τραμπ, που δεν είχε ενδιαφερθεί ποτέ μέχρι τότε για τη διεθνή πολιτική, επιτέθηκε στο ΝΑΤΟ μέσω CNN: «Η Αμερική δεν πρέπει πλέον να πληρώνει για την υπεράσπιση χωρών που μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους».
Η στήλη, επαναλαμβάνουμε, απεχθάνεται τις θεωρίες συνωμοσίας. Από την άλλη, δεν μπορεί παρά να θυμίσει εκείνη την αμερικανική έκφραση που λέει: «Αν μοιάζει με πάπια, περπατάει σαν πάπια και κρώζει σαν πάπια, τότε μπορεί και να είναι πάπια».
Πηγή: tanea.gr
