70% έως 175% ακριβότερο το ρεύμα της βιομηχανίας σε σχέση με την Ευρώπη -…

Του Χάρη Φλουδόπουλου

Αυτήν την περίοδο βρίσκονται σε εξέλιξη διαπραγματεύσεις μεταξύ των γαλλικών βιομηχανιών και της εταιρείας EDF για τη σύναψη νέων μακροχρόνιων συμβολαίων. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του γαλλικού τύπου, η γαλλική βιομηχανία μέχρι το τέλος του έτους έχει κλειδωμένη τιμή στα 40 ευρώ η μεγαβατώρα, ωστόσο ζητείται σημαντική αύξηση στα 70 ευρώ η μεγαβατώρα, γεγονός που έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων από την πλευρά των βιομηχάνων. Την ίδια στιγμή, οι πληροφορίες που έρχονται από τη γειτονική Ιταλία αναφέρουν ότι η ιταλική βιομηχανία, βάσει της πρόσφατης συμφωνίας που πέτυχε, έχει εξασφαλίσει ποσότητα 23TWh φορτίου βάσης (baseload) σε τιμή 65 ευρώ η μεγαβατώρα. 

Στον αντίποδα, στην Ελλάδα, οι ενεργοβόρες βιομηχανίες και ιδίως οι βιομηχανίες που έχουν μικρότερο μέγεθος και το κόστος ηλεκτρικής ενέργειας παραμένει σημαντική συνιστώσα του συνολικού κόστους παραγωγής, βρίσκεται εγκλωβισμένη σε πολύ υψηλότερο κόστος ρεύματος. Σύμφωνα με αρμόδιες πηγές της βιομηχανίας, τον περασμένο χειμώνα το κόστος ρεύματος για την ελληνική βιομηχανία είχε εκτιναχθεί στα 110 ευρώ η μεγαβατώρα, δημιουργώντας σοβαρό πρόβλημα στη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων, γεγονός που εξηγεί και τις αιχμηρές παρεμβάσεις στο δημόσιο διάλογο από την πλευρά της Ένωσης Βιομηχανικών Καταναλωτών Ενέργειας ΕΒΙΚΕΝ.

Με άλλα λόγια, η ελληνική βιομηχανία τους προηγούμενους μήνες είχε κόστος ηλεκτρικής ενέργειας 70% ακριβότερο από την Ιταλία και 175% ακριβότερο από τη Γαλλία. 

Και εάν για τη Γαλλία το χαμηλό κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας εξηγείται από το γεγονός ότι η χώρα διαθέτει άφθονη χαμηλού κόστους πυρηνική ενέργεια, στην Ιταλία, οι τιμές ρεύματος για τη βιομηχανία οφείλονται στην πρόσφατη συμφωνία που εξασφαλίζει στην ιταλική βιομηχανία φθηνή πράσινη ενέργεια. Συγκεκριμένα, οι ενεργοβόρες βιομηχανίες, οι οποίες συλλογικά συγκέντρωσαν την κατανάλωσή τους, υπέγραψαν σύμβαση CfD (contract for difference) με την κρατική εταιρεία GSE που είναι ο διαχειριστής των ΑΠΕ στη γειτονική χώρα με σταθερή τιμή 65 ευρώ η μεγαβατώρα για το 25% της κατανάλωσης για 3 έτη έναντι επιστροφής ισόποσης ποσότητας σε ίδια τιμή από ΑΠΕ εντός 20ετίας. 

Σημειώνεται ότι το μοντέλο που ακολουθείται στην Ιταλία, ουσιαστικά περιγράφεται ως η ιδανική λύση για το πρόβλημα του ενεργειακού κόστους στις προτάσεις της Κομισιόν για το “affordable energy” που παρουσιάστηκαν πρόσφατα και οι οποίες εισηγούνται το φθηνό κόστος των ΑΠΕ να περάσει κατευθείαν στον καταναλωτή. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα CfDs αποτελούν win – win λύση, με δεδομένο ότι οι διαχειριστές των ΑΠΕ (στην Ελλάδα ο ΔΑΠΕΕΠ) στις συμβάσεις που συνάπτουν, αναλαμβάνουν το ρίσκο για την τιμή που έχουν κλειδώσει στα συμβόλαια με τους παραγωγούς ως προς την τιμή της αγοράς. Εάν, λοιπόν, ο διαχειριστής βρει βιομηχανίες ή προμηθευτές κλειδώνοντας μια συγκεκριμένη τιμή, τότε επί της ουσίας μειώνει το ρίσκο έκθεσής του στη διακύμανση της αγοράς, σε περίπτωση που οι τιμές στο ενεργειακό χρηματιστήριο υποχωρήσουν σημαντικά, όπως είναι η μακροπρόθεσμη τάση. 

Αξίζει να αναφερθεί τέλος ότι το θέμα της υπογραφής CfD μεταξύ της βιομηχανίας και του ελληνικού διαχειριστή των ΑΠΕ ΔΑΠΕΕΠ έχει τεθεί από πλευράς ΕΒΙΚΕΝ στην πλευρά του υπουργείου Ενέργειας, χωρίς ωστόσο να υπάρχει ακόμη κάποια θετική εξέλιξη.