Ο χώρος του ανεξάρτητου κινηματογράφου χρωστάει πολλά για τους σωστούς και λάθος λόγους στον Σον Μπέικερ. Με την απρόσμενη νίκη του στα φετινά Όσκαρ επανέφερε ισορροπίες σε όσα καταλογίζε ο κόσμος στην Ακαδημία: ότι δεν υποστηρίζει τον ανεξάρτητο κινηματογράφο, πως σνομπάρει τις κωμωδίες, ότι υποκινείται από τη woke ατζέντα (σ.σ. αυτό θέλει μεγάλη συζήτηση) και ότι όλα είναι μαγειρεμένα.
Ο καταλογισμός ευθυνών στην Κάρλα Σοφία Γκασκον για την παταγώδη ήττα του «Εμιλια Πέρεζ» που είχε μαζέψει 13 υποψηφιότητες και έφυγε με μόλις 2 Όσκαρ, ενίσχυσε το αφήγημα που μόλις περιγράψαμε. Όμως η «Ανόρα», όπως και όλες οι ταινίες του Μπέικερ, και δεν συνταγογραφούνται και δεν ακολουθούν συνταγή, για αυτό και είναι υπεράνω και υπερδώθε κριτικής.
Η ταινία των πέντε Όσκαρ καταπιάνεται με την θεοπάλαβη εβδομάδα μιας σεξεργάτριας που από μια πληρωμένη βραδιά καταλήγει σύζυγος ενός Ρώσου μεγιστάνα μόνο και όλο για να διαζευχθεί κάποια είκοσιτετράωρα αργότερα, μετά από καταδρομική παρέμβαση των γονιών του.
Στις σχεδόν 2 ώρες έχουμε κοινωνικό ρεαλισμό ποτισμένο με χιούμορ, σπαρταριστή κωμωδία καταστάσεων και βαρύ δράμα για τους κατατρεγμένους της κοινωνίας. Ως συστατικά διαλεγμένα ένα ένα από τα καφάσια της λαϊκής αγοράς, παράγουν διάφορα πιάτα που έχουν μια ευχάριστη γεύση, αλλά δεύτερη φορά ίδιο πιάτο δεν σερβίρεις.
Η Ανόρα είχε τη μαγική της στιγμή, μαζί της και ο Μπέικερ. Με αφορμή την επανακυκλοφορία της στους κινηματογράφους λόγω των βραβεύσεων, ας θυμηθούμε μια διαδικτυακή συνάντηση που είχαμε με τον σκηνοθέτη, λίγο καιρό προτού η ζωή του αλλάξει μια για πάντα, με οσκαρικό τρόπο.
Συνέντευξη στον Α.Ρ. Λιζάρδο
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ ΛΙΖΑΡΔΟΣ:
Είδα την ταινία για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπαστιάν, λίγο πριν από τις Αμερικανικές εκλογές, και την ξαναείδα λίγο μετά τις εκλογές. Τότε συνειδητοποίησα ότι μια φράση της ταινίας έχει εντελώς διαφορετικό νόημα, κάτι που αλλάζει και την ουσία της (ταινίας). Η φράση είναι: «Σ’ ευχαριστώ που έκανες το τελευταίο μου ταξίδι στις ΗΠΑ τόσο διασκεδαστικό», και διατυπώνεται (σ.σ. από νεαρό Ρώσο κροίσο) με έναν αρκετά ειρωνικό τρόπο. Θα ήθελα τη γνώμη σου πάνω σε αυτό. Πώς μια ταινία μπορεί να αποκτήσει εντελώς διαφορετικό νόημα καθώς περνάει ο χρόνος;
ΣΟΝ ΜΠΕΪΚΕΡ:
Ναι, είναι πολύ περίεργο, σωστά; Αυτό συμβαίνει αυτή τη στιγμή, ακόμα περισσότερο με την προηγούμενη ταινία μου, το Red Rocket. Και είναι αλήθεια. Το γεγονός ότι ο ήρωας επιστρέφει, όπως και ο Τραμπ επέστρεψε, -και συνεχίζει να επιστρέφει ξανά και ξανά-, είναι κάτι που έχει επηρεαστεί βαθιά από τον χρόνο.
Με αυτή την ταινία, είναι ενδιαφέρον γιατί υπάρχει μια γενικότερη αλλαγή στο πώς αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα. Και, επίσης, ζούμε μια πολύ τρομακτική περίοδο τις τελευταίες […] ώρες. Δεν ξέρω αν παρακολουθείς τις ειδήσεις, αλλά η κατάσταση του πολέμου έχει κλιμακωθεί, και αυτό επηρεάζει, νομίζω, ακόμα και την πρόσληψη της ταινίας.
Αλλά αυτό είναι και το υπέροχο πράγμα με την τέχνη: γίνεται αντιληπτή με διαφορετικούς τρόπους καθώς περνάει ο χρόνος και καθώς η ζωή μας επιφυλάσσει απρόβλεπτες καταστάσεις. Οι ταινίες μου, εξάλλου, είναι σχεδιασμένες ώστε να αφήνουν περιθώριο ερμηνείας. Αν λοιπόν εσύ και άλλοι βλέπετε κάτι διαφορετικό σε αυτήν, αυτό είναι υπέροχο. Απλώς δεν θέλω να επιβάλλω τη δική μου άποψη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ ΛΙΖΑΡΔΟΣ:
Οι συζητήσεις για τα Όσκαρ ξεκίνησαν ακόμη και πριν από το Φεστιβάλ των Καννών (σ.σ. και τη βράβευση με το Χρυσό Φοίνικα). Τώρα, η Μάικι είναι σχεδόν στην πρώτη γραμμή των υποψηφιοτήτων. Πώς νιώθεις γνωρίζοντας ότι διάλεξες ένα πρόσωπο στο οποίο εμπιστεύτηκες απόλυτα τον ρόλο, και αυτός (ο ρόλος) μπορεί να της χαρίσει μια δεύτερη ευκαιρία στην καριέρα της;
ΣΟΝ ΜΠΕΪΚΕΡ:
Το λατρεύω! Αρχικά, με δικαιώνει ως σκηνοθέτη όσον αφορά στο κάστινγκ. Έκανα τη σωστή επιλογή. Αλλά, ταυτόχρονα, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν της είχε δοθεί νωρίτερα ένας πρωταγωνιστικός ρόλος. Νομίζω ότι απλώς στάθηκα τυχερός που ήμουν ο πρώτος που της το πρότεινε. Είδα όμως τεράστιο δυναμικό στις προηγούμενες ερμηνείες της και το θεώρησα αυτονόητο. Ήξερα ότι αν δεν της έδινα εγώ αυτή την ευκαιρία, θα το έκανε κάποιος άλλος μέσα σε ένα ή δύο χρόνια. Την πρώτη φορά που τη συνάντησα, της προσέφερα αμέσως τον ρόλο, απλώς και μόνο από αυτά που είχα δει στο Once Upon a Time in Hollywood (Κάποτε στο Χόλυγουντ), και στο Scream (2022). Αυτό ήταν αρκετό για να καταλάβω ότι έχει κάτι ξεχωριστό.
Όταν βλέπω έναν ηθοποιό που έχει αυτή τη μοναδικότητα, το νιώθω αμέσως. Είναι ένας συνδυασμός φυσικής παρουσίας και προσωπικότητας που μου υπογραμμίζει ότι αυτός ο άνθρωπος πρέπει να είναι στη μεγάλη οθόνη. Είμαι τόσο χαρούμενος για εκείνη! Και αν μπορούσα να διαλέξω ένα βραβείο που θα κέρδιζε η ταινία, θα ήθελα να είναι η δική της υποψηφιότητα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ ΛΙΖΑΡΔΟΣ:
Η ταινία προβλήθηκε ξανά στην Ελλάδα την περίοδο των Χριστουγέννων, εξαιτίας της έντονης συζήτησης για τα Όσκαρ. Θα ήθελα να μου πεις μια προσωπική χριστουγεννιάτικη ιστορία που να εκφράζει το πνεύμα των γιορτών με έναν διαφορετικό τρόπο.
ΣΟΝ ΜΠΕΪΚΕΡ:
Ω, θεέ μου… Μια προσωπική ιστορία από τα Χριστούγεννα; Θυμάμαι ότι κάποτε έπρεπε να δουλέψω ως οδηγός ταξί την παραμονή των Χριστουγέννων. Ήμουν νέος, μόλις είχα ξεκινήσει, και η εταιρεία ταξί μού ζήτησε να αναλάβω βάρδια εκείνο το βράδυ. Οι γονείς μου ήταν πολύ στεναχωρημένοι που έπρεπε να φύγω από το οικογενειακό δείπνο για να δουλέψω. Αλλά όταν το σκέφτομαι τώρα, το ότι δούλεψα ως οδηγός ταξί μού έμαθε πάρα πολλά. Γνώρισα απίστευτους ανθρώπους και αυτές οι εμπειρίες επηρέασαν τη γραφή μου.
Εκείνη τη νύχτα, οδηγούσα μόνος μου στους δρόμους, βλέποντας τα στολισμένα σπίτια και ακούγοντας χριστουγεννιάτικες μελωδίες στο ραδιόφωνο. Οι επιβάτες μου ήταν χαρούμενοι, μεταφέροντας δώρα από το ένα σπίτι στο άλλο, συναντώντας τις οικογένειές τους.
Και, μεταξύ μας, πήρα και πολλά φιλοδωρήματα εκείνο το βράδυ!
Ήταν ένα από τα πιο ξεχωριστά Χριστούγεννα της ζωής μου.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ ΛΙΖΑΡΔΟΣ:
Σχετικά με το τέλος της ταινίας… Πολλοί αναρωτιούνται για την ηρωίδα (και τις επιλογές της). Τι πραγματικά θέλει στη ζωή της; Ήταν πραγματικά ερωτευμένη; Νομίζεις ότι ένας σκηνοθέτης πρέπει να έχει τις απαντήσεις ή να αφήνει το κοινό να ερμηνεύσει μόνο του;
ΣΟΝ ΜΠΕΪΚΕΡ:
Έχω σχεδιάσει αυτό το τέλος ώστε να επιδέχεται πολλαπλές ερμηνείες. Νομίζω πως θα ήταν άδικο για το κοινό να του δώσω μια οριστική απάντηση. Αλλά με ρώτησες αν η ηρωίδα είναι ερωτευμένη, αυτό είναι κάτι που μπορώ να απαντήσω. Πολλοί με ρωτούν αν αγαπάει τον Ιβάν όταν τον παντρεύεται στο Λας Βέγκας και αν χάνει αυτόν τον έρωτα καθώς όλα αρχίζουν να διαλύονται. Και η απάντησή μου είναι: Όχι, φυσικά και όχι! Δεν μπορεί να είναι ερωτευμένη. Ήταν μαζί μόλις δύο εβδομάδες. Ξέρουμε όλοι πως ο έρωτας δεν λειτουργεί έτσι. Αλλά νομίζω ότι είναι αρκετά ώριμη ώστε να βλέπει τη δυνατότητα του έρωτα. Για εκείνη, λοιπόν, είναι αληθινό. Και αυτό είναι που κάνει την ιστορία της ακόμα πιο τραγική.
Πολλοί μπορεί να αμφισβητούν τις προθέσεις της, αλλά εγώ δεν την κατηγορώ. Είναι μια νέα γυναίκα, μόλις 23 ετών. Είναι λογικό να εντυπωσιάζεται από τις προοπτικές αυτού του δεσμού. Υπάρχει έλξη, υπάρχει σύνδεση. Όλα μοιάζουν να οδηγούν σε μια δυνατή σχέση. Ακόμα κι αν εξελίχθηκε πολύ γρήγορα, για εκείνη ήταν αληθινό. Και αυτό έχει σημασία.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ ΛΙΖΑΡΔΟΣ:
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτή την ειλικρινή συζήτηση και την πολύ όμορφη ταινία. Χαίρομαι που σε γνώρισα καλύτερα και -πλέον- βλέπω τις ταινίες σου από μια διαφορετική οπτική.
www.ertnews.gr
Πηγή: ertnews.gr
