Τον Μπάνον τον γνωρίζουμε. Είναι ένας συνωμοσιολόγος που επιδίδεται στην παραπληροφόρηση, πιστεύει ότι τα μέσα ενημέρωσης προσπαθούν να καταστρέψουν τους συντηρητικούς, έχει καταδικαστεί και φυλακιστεί για περιφρόνηση του Κογκρέσου και τα τελευταία χρόνια υποστηρίζει με πάθος την αμερικανική και ευρωπαϊκή Ακροδεξιά. Απεχθάνεται τον Ιλον Μασκ, τον οποίο έχει χαρακτηρίσει «παρείσακτο», «παρασιτικό παράνομο μετανάστη» και «πραγματικά κακό άνθρωπο». Ο Μασκ, με τη σειρά του, λέει για τον Μπάνον ότι είναι όλο λόγια – κι από έργα, μηδέν.
Οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από τα δύο άλλα ρεύματα είναι λιγότερο γνωστοί στο ευρύτερο κοινό. Ο θεωρητικός του τεχνο-αυταρχισμού λέγεται Κέρτις Γιάρβιν. Είναι ένας 52χρονος μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών και μπλόγκερ, που πιστεύει ότι οι θεσμοί στην καρδιά της αμερικανικής πνευματικής ζωής πρέπει να διαλυθούν, ότι η κρατική γραφειοκρατία πρέπει να αναδιαρθρωθεί εκ βάθρων και ότι η αμερικανική δημοκρατία πρέπει να αντικατασταθεί από μια μοναρχία με επικεφαλής έναν «CEO» – ευφημισμός για έναν δικτάτορα.
«Δεν είναι πως η δημοκρατία είναι κακή», έλεγε πριν από λίγους μήνες σε μια μακρά συνέντευξή του στους New York Times.«Απλώς είναι πολύ αδύναμη. Απόδειξη, ότι η μαζική μετανάστευση συνεχίζεται παρά την αντίθεση ισχυρών πλειοψηφιών». Ο ίδιος δεν ψηφίζει ούτε πιστεύει στην ψήφο, που απλώς «σε κάνει να πιστεύεις ότι έχεις ένα στάτους, ότι μετράς». Ο στόχος δεν είναι να ψηφίζεις, ούτε να έχεις δημοκρατία, αλλά να έχεις μια αποτελεσματική κυβέρνηση. «Οταν ζητάω από τους ανθρώπους να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα, τους λέω να κοιτάξουν γύρω τους στο δωμάτιο και να ξεχωρίσουν όλα τα πράγματα που είναι φτιαγμένα από μια μοναρχία, γιατί αυτό που αποκαλούμε εταιρείες είναι στην πραγματικότητα μικρές μοναρχίες. Κοιτάς γύρω σου και βλέπεις, για παράδειγμα, ένα λάπτοπ, κι αυτό το λάπτοπ κατασκευάστηκε από την Apple, που είναι μια μοναρχία».
Ο αμερικανός δημοσιογράφος δεν πιστεύει αυτά που ακούει. Ακόμη κι αν αφήσουμε έξω τον Χίτλερ και πιάσουμε τον Μάο, τον Στάλιν, τον Πολ Ποτ, τον Πινοτσέτ ή τον Αμίν – λέει στον συνομιλητή του –, μιλάμε για ανθρώπους που ευθύνονται για τον θάνατο 75 ως 100 εκατομμυρίων ανθρώπων. Σοβαρά τώρα θέλουμε να δοκιμάσουμε στην Αμερική μια δικτατορία; «Aυτό που έχει σημασία είναι να κατανοήσουμε γιατί ο Χίτλερ ή ο Στάλιν ήταν τόσο κακός. Και στο κάτω-κάτω, αν πιάσουμε τον ευρωπαϊκό πολιτισμό από την αρχή του, δεν βλέπουμε μόνο χάος και βία».
Μην εκπλήσσεστε, τέτοιοι άνθρωποι επηρεάζουν σήμερα το Ρεπουμπλικανικό κατεστημένο και απειλούν να διαλύσουν ένα οικοδόμημα τουλάχιστον 80 ετών. Εκπρόσωπος των «εθνικιστών χριστιανών» είναι ο 60χρονος Πάτρικ Ντενίν, που έγινε γνωστός το 2018 από το βιβλίο του Γιατί απέτυχε ο φιλελευθερισμός.Εκεί υποστηρίζει ότι αντί για ζωή, ελευθερία και ευτυχία, ο φιλελευθερισμός οδήγησε στη διεύρυνση των ανισοτήτων, στη διάλυση των τοπικών κοινοτήτων, στην καταστροφή του περιβάλλοντος και στην ανεξέλεγκτη επέκταση της κυβερνητικής και επιχειρηματικής εξουσίας. Η βασική διαχωριστική γραμμή στη σημερινή αμερικανική πολιτική, λέει, δεν είναι ανάμεσα στην προοδευτική Αριστερά και τη συντηρητική Δεξιά, αλλά ανάμεσα στο «Κόμμα της Προόδου» (μια ομάδα φιλελεύθερων και συντηρητικών ελίτ που υποστηρίζουν την κοινωνική και οικονομική «πρόοδο») και το «Κόμμα της Τάξης» (μια συμμαχία ανθρώπων που δεν ανήκουν στις ελίτ και θέλουν δραστικούς περιορισμούς στις αμβλώσεις, εξάλειψη της woke και έναν κυρίαρχο ρόλο της θρησκείας στη δημόσια ζωή).
Καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Νοτρ Νταμ, ο Ντενίν θαυμάζει τον Αριστοτέλη, τον Αλεξίς ντε Τοκβίλ, τον αμερικανό ακτιβιστή του περιβάλλοντος Γουέντελ Μπέρι και τον… Καρλ Μαρξ. Η διατριβή του είχε να κάνει με τις διάφορες ερμηνείες της Οδύσσειας από τους πολιτικούς φιλοσόφους. Και η απέχθειά του για τον φιλελευθερισμό τον οδήγησε το 2019 στην αγκαλιά του Ορμπαν. Εκεί, στο προεδρικό μέγαρο στις όχθες του Δούναβη, άκουσε εντυπωσιασμένος τον συνομιλητή του να του εκθέτει την πολιτική του για την οικογένεια, που περιλαμβάνει άτοκα δάνεια σε ετεροφυλόφιλα ζευγάρια που θέλουν παιδιά και τριετές επίδομα μητρότητας στις νέες μητέρες.
Στο τελευταίο κεφάλαιο του Γιατί απέτυχε ο φιλελευθερισμός, ο Ντενίν εκφράζει την απογοήτευσή του για το ότι ο φιλελευθερισμός, αν και ηττήθηκε, δεν έχει καταρρεύσει τελείως. Πριν από δύο χρόνια έγραψε έτσι ένα νέο βιβλίο με τίτλο Αλλαγή καθεστώτος, όπου καλεί τις αντιφιλελεύθερες ελίτ να ενώσουν τις δυνάμεις τους με το Κόμμα της Τάξης για να εγκαθιδρύσουν τη «μεταφιλελεύθερη τάξη». Οπως είχε πει τότε στο Politico, «δεν θέλω να ανατρέψω βιαίως την κυβέρνηση. Θέλω κάτι πολύ πιο επαναστατικό».
Τόσο ο Γιάρβιν όσο και ο Ντενίν αρέσκονται να μιλούν για τον «συντηρητισμό της κοινής λογικής». Αν ακούσατε και τον Τραμπ να χρησιμοποιεί αυτόν τον όρο, μη νομίζετε ότι είναι τυχαίο.
Ενας τόσο μικρός άνδρας
Ας επιστρέψουμε στην κανονικότητα. «Αυτό που βλέπουμε είναι ένας πρόεδρος που έθεσε υποψηφιότητα για να αποφύγει τις διώξεις και να εκδικηθεί όσους ψευδώς κατηγόρησε ότι έκλεψαν τις εκλογές του 2020», έγραψε αυτή την εβδομάδα η βεντέτα των New York Times. «Και όταν νίκησε, επανέφερε τις παλιές του εμμονές – με τους δασμούς και τον Πούτιν και τον Ζελένσκι και τον Καναδά – και γέμισε την κυβέρνησή του με ιδεολόγους του περιθωρίου, με αποκλειστικό κριτήριο τη νομιμοφροσύνη τους στον ίδιο και τα καπρίτσια του, που είναι πάνω και πέρα από το Σύνταγμα, τις παραδοσιακές αξίες της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής ή τους βασικούς νόμους της οικονομίας». Για τον Τραμπ, λέει ο Φρίντμαν, ισχύει εις διπλούν αυτό που είπε κάποτε ο αμερικανός κριτικός Λίον Ουίσελτιερ για τον Νετανιάχου: «Ενας τόσο μικρός άνδρας σε μια τόσο μεγάλη εποχή».
Πηγή: tanea.gr
