Καθώς η δημοτικότητα των ιδιαίτερα αποτελεσματικών φαρμάκων κατά της παχυσαρκίας, των αγωνιστών του υποδοχέα του πεπτιδίου 1 τύπου γλυκαγόνης (GLP-1), έχει αυξηθεί και τα ποσοστά βαριατρικής χειρουργικής έχουν μειωθεί, έχει προκύψει ενδιαφέρον σχετικά με το όφελος της συνδυασμένης χρήσης τους για τη διατήρηση της απώλειας βάρους. Ενα από τα βασικά ερωτήματα έγκειται στην επιλογή της βέλτιστης χρονικής στιγμής για τη χρήση των φαρμάκων – πριν ή μετά τη χειρουργική επέμβαση, ή και τα δύο. Μία πρόσφατη μελέτη πρότεινε ότι η ακολουθία και ο χρόνος χορήγησης της σεμαγλουτίδης και της μεταβολικής βαριατρικής χειρουργικής επηρεάζουν τα αποτελέσματα, αμφισβητώντας την άποψη ότι οποιοσδήποτε συνδυασμός φαρμάκου και χειρουργικής επέμβασης έχει αθροιστική αποτελεσματικότητα. Μία άλλη μελέτη 98 ασθενών έδειξε σημαντικές βελτιώσεις στην απώλεια βάρους όταν χρησιμοποιήθηκαν τόσο προεγχειρητικά όσο και μετεγχειρητικά φάρμακα κατά της παχυσαρκίας, σε σύγκριση με τη βαριατρική χειρουργική μόνο. Ενας συγχυτικός παράγων στις ανωτέρω μελέτες σχετιζόταν με τις χορηγούμενες δόσεις της σεμαγλουτίδης και της τιρζεπατίδης. Η σεμαγλουτίδη είχε εγκριθεί μόνο για τον διαβήτη σε μικρότερη δοσολογία σε σχέση με τις υψηλότερες δόσεις που χρησιμοποιούνται συνήθως για την απώλεια βάρους. Επιπλέον, η απώλεια βάρους πριν από τη χειρουργική επέμβαση στην ομάδα της σεμαγλουτίδης, που έφτασε μόλις το 4% σε 24 εβδομάδες, ήταν δραματικά χαμηλότερη από αυτή που περιγράφηκε στις κλινικές δοκιμές STEP όπου έφθανε περίπου το 10% στους συμμετέχοντες στις δοκιμές.
Ωστόσο, οι ειδικοί πιστεύουν ότι υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι ο συνδυασμός χειρουργικής επέμβασης και συνεχιζόμενης θεραπείας με GLP-1 οδηγεί σε καλύτερη απώλεια βάρους και με το προφίλ των ανεπιθύμητων ενεργειών να είναι ακόμα καλύτερο μετεγχειρητικά. Σήμερα προτείνεται το ακόλουθο σχήμα για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας με βάση τον δείκτη μάζας σώματος. Σε περιπτώσεις με δείκτη μάζας σώματος κάτω από 35 τα GLP-1s συνήθως επαρκούν από μόνα τους. Σε δείκτη μάζας σώματος μεταξύ 35 και 55 η χειρουργική επέμβαση συνήθως προσφέρει εξαιρετικά αποτελέσματα από μόνη της, με τα GLP-1s ή άλλα φάρμακα να εισάγονται αργότερα εάν τα αποτελέσματα δεν είναι ικανοποιητικά. Σε πολύ σοβαρή παχυσαρκία, με δείκτη μάζας σώματος μεγαλύτερο του 55, η πρακτική είναι να χρησιμοποιείται φαρμακευτική αγωγή πριν από τη χειρουργική επέμβαση, να ακολουθεί η χειρουργική επέμβαση και να προστίθενται ξανά τα φάρμακα 3 μήνες μετά τη επέμβαση. Για όσους επιλέξουν να χρησιµοποιήσουν GLP-1s προεγχειρητικά, ο προγραμματισμός της συνέχισης της θεραπείας μετά τη χειρουργική επέμβαση είναι το κλειδί για τη μεγιστοποίηση των αποτελεσμάτων.
Ο Κώστας Τσιούφης είναι καθηγητής Καρδιολογίας ΕΚΠΑ – Α’ Πανεπιστημιακή Καρδιολογική Κλινική στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Αθηνών
Πηγή: tanea.gr
