Ο Ρόμπερτ Ράιχ δεν είναι γάλλος ερευνητής στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Ερευνας (CNRS) της Γαλλίας. Θεωρητικά, λοιπόν, δεν μπορεί να ταυτιστεί με τον ερευνητή του CNRS που επρόκειτο να συμμετάσχει σε ένα επιστημονικό συνέδριο με θέμα το Διάστημα στο Χιούστον του Τέξας, αλλά τέθηκε υπό κράτηση με το που έφτασε και παρέμεινε για περισσότερο από ένα 24ωρο στο αεροδρόμιο πριν απελαθεί με συνοπτικές διαδικασίες πίσω στη Γαλλία, αφήνοντας πίσω το επαγγελματικό του λάπτοπ και το κινητό του τηλέφωνο, επειδή αμερικανοί μεθοριοφύλακες εντόπισαν ψάχνοντας σε αυτό το τελευταίο μια συζήτησή του στο WhatsApp με αμερικανό συνάδελφό του, όπου εξέφραζε την προσωπική του άποψη για τις επιθέσεις της κυβέρνησης Τραμπ εναντίον της επιστήμης.
Ο Ρόμπερτ Ράιχ δεν είναι τουρκάλα υποψήφια διδακτόρισσα στο Πανεπιστήμιο Ταφτς της Βοστώνης. Θεωρητικά, λοιπόν, δεν μπορεί να ταυτιστεί με τη Ρουμέισα Οζτούρκ, την 30χρονη που σπούδαζε με υποτροφία του Ιδρύματος Φουλμπράιτ, και παρακολουθούσε στο Ταφτς το διδακτορικό πρόγραμμα Μελέτης Παιδιού και Ανθρώπινης Ανάπτυξης, και ήταν, σύμφωνα με μια καθηγήτριά της, «ένας άνθρωπος που δεν θα πείραζε ούτε μυρμήγκι», αλλά συνελήφθη («έμοιαζε με απαγωγή», είπαν πολλοί) μέσα στον δρόμο, ενώ πήγαινε να συναντήσει φίλους, από μασκοφόρους πράκτορες του υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας και κρατείται κάπου στη Λουιζιάνα με προοπτική την απέλασή της, επειδή, λέει, είχε συνυπογράψει μαζί με άλλους τρεις τον περασμένο Μάρτιο άρθρο γνώμης στη φοιτητική εφημερίδα του Ταφτς που επέκρινε την ηγεσία του πανεπιστημίου για την αντίδρασή της στις εκκλήσεις να «αναγνωρίσει την παλαιστινιακή γενοκτονία» και να διακόψει τους πανεπιστημιακούς δεσμούς με εταιρείες που συνδέονται με το Ισραήλ.
Ο Ρόμπερτ Ράιχ δεν είναι λιβανέζα ειδικός στη μεταμόσχευση νεφρών. Θεωρητικά, λοιπόν, δεν μπορεί να ταυτιστεί με την 34χρονη δρα Ρασά Αλαβιέχ, καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Μπράουν, στο Ρόουντ Αϊλαντ, που ταξίδεψε τον περασμένο μήνα στον Λίβανο για να δει συγγενείς της και όταν επιχείρησε να επιστρέψει στις ΗΠΑ κρατήθηκε από πράκτορες της υπηρεσίας μετανάστευσης και απελάθηκε, χωρίς εξήγηση, παρότι δικαστής είχε διατάξει να μην απελαθεί, επειδή, λέει, οι Αρχές βρήκαν στο κινητό της «φωτογραφίες και βίντεο γνωστών στελεχών της Χεζμπολάχ» και επειδή, λέει, είχε παραστεί στην κηδεία του ηγέτη της Χεζμπολάχ τον Φεβρουάριο, αν και κανένα δικαστήριο δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να ελέγξει αυτά τα υποτιθέμενα πειστήρια.
Ο Ρόμπερτ Ράιχ δεν είναι συροαλγερινός ακτιβιστής παλαιστινιακής καταγωγής. Θεωρητικά, λοιπόν, δεν μπορεί να ταυτιστεί με τον Μαχμούτ Χαλίλ, τον προσφάτως αποφοιτήσαντα από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια, που συνελήφθη μια ωραία πρωία από την αμερικανική υπηρεσία μετανάστευσης στο σπίτι που μοιράζεται με την (έγκυο στον όγδοο μήνα) αμερικανίδα σύζυγό του στη Νέα Υόρκη και από εκεί μεταφέρθηκε σε κέντρο κράτησης στη Λουιζιάνα (στη Λουιζιάνα και αυτός, ίσως γιατί η συγκεκριμένη πολιτεία έχει πολλούς φιλοτραμπικούς δικαστές) και κινδυνεύει τώρα να απελαθεί, παρότι διαθέτει πράσινη κάρτα, παρότι δεν φαίνεται να έχει παραβιάσει κανέναν νόμο, επειδή είχε διαδηλώσει, πέρυσι, κατά το κύμα διαδηλώσεων που συντάραξε τα αμερικανικά πανεπιστήμια, κατά του Ισραήλ, αλλά πιο συγκεκριμένα επειδή, λέει, «τάσσεται στο πλευρό των τρομοκρατών», κι ας μη φαίνεται να υπάρχει καμία απόδειξη ότι διατηρεί δεσμούς με τη Χαμάς.
Ο Ρόμπερτ Ράιχ είναι ένας 79χρονος Αμερικανοεβραίος, καθηγητής, δικηγόρος και πολιτικός σχολιαστής, υπουργός Εργασίας (1993-1997) επί προεδρίας Μπιλ Κλίντον, μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής οικονομικής μετάβασης επί προεδρίας Μπαράκ Ομπάμα, καθηγητής στο Μπέρκλεϊ εδώ και κάπου δύο δεκαετίες, τακτικός αρθρογράφος σε αμερικανικές και μη εφημερίδες και περιοδικά, συγγραφέας πολλών βιβλίων και ιδιαίτερα δραστήριος στο Facebook, όπου για καιρό προσπαθούσε να εμφανίζεται αισιόδοξος και να δίνει και στους απανταχού φίλους του λόγους να αισιοδοξούν, αλλά τελευταία δεν βρίσκει και τόσους. Δεν τον αφορά, θεωρητικά, καμία από τις περιπτώσεις που προαναφέραμε, κι όμως ανησυχεί, αγανακτεί, φοβάται, εξεγείρεται. Γιατί ο Ράιχ «βλέπει» εύκολα, στο όχι και πολύ μακρινό μέλλον, την κυβέρνηση Τραμπ να ποινικοποιεί κάθε άποψη που δεν της αρέσει, με πρώτη και καλύτερη την επικριτική προς την ίδια άποψη, αυτή που τόσο κόπτεται για την ιερή Πρώτη Τροπολογία του αμερικανικού Συντάγματος και μέμφεται την Ευρώπη για τους περιορισμούς που επιβάλλει στην ελευθερία της έκφρασης. Γιατί ο Ράιχ πάσχει από κάτι που λέγεται πολλαπλή επιφυσιακή δυσπλασία, μια κατάσταση η οποία αφήνει όποιον την κληρονομεί με κοντό ανάστημα, ο ίδιος δεν είναι ούτε καν 1,5 μέτρο, μικρός λοιπόν γινόταν στόχος παλικαράδων, γι’ αυτό και επιζητούσε προστασία από μεγαλύτερα αγόρια, ένα από αυτά ήταν και ο Μάικλ Σβέρνερ, ένας από τους τρεις ακτιβιστές που βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν το 1964 από την Κου Κλουξ Κλαν εν μέσω του Freedom Summer, μιας τολμηρής προσπάθειας να εγγραφούν οι μαύροι κάτοικοι του Μισισίπι για να ψηφίσουν, και έκτοτε ο Ρόμπερτ Ράιχ ορκίστηκε πάντα στη ζωή του να «πολεμάει τους παλικαράδες, να προστατεύει τους ανίσχυρους, να φροντίζει ώστε οι άνθρωποι χωρίς φωνή να αποκτούν φωνή». Και τώρα ασφυκτιά, γι’ αυτό είναι τόσο ατελείωτες οι προτάσεις σήμερα, γιατί ασφυκτιούμε μαζί του.
Πηγή: tanea.gr
