«Πού χάθηκαν οι Δημοκρατικοί;» – Με τους αντιπάλους του σε «εμφύλιο», ο Ντόναλντ Τραμπ «παίζει μπάλα» μόνος

Αν και η εαρινή διακοπή των εργασιών του Κογκρέσου αποτελεί ευκαιρία για τα δύο κυρίαρχα πολιτικά κόμμα στις ΗΠΑ να βρεθούν κοντά στην εκλογική βάση τους, οι Δημοκρατικοί παραμένουν σε μετεκλογικό «βέρτιγκο». Και όχι μόνο…

Στο παρά ένα της έναρξής της και σε μια δραματική εσωκομματική ρήξη, δέκα Δημοκρατικοί γερουσιαστές -συμπεριλαμβανομένου του ηγέτη της μειοψηφίας τους στο σώμα, Τσακ Σούμερ- συντάχθηκαν με τους Ρεπουμπλικάνους στην ψήφιση νομοσχεδίου εξάμηνης χρηματοδότησης της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, αποτρέποντας το «λουκέτο» στην απαρχή της εποχής Τραμπ 2.0.

Αψήφησαν έτσι τους Δημοκρατικούς στη Βουλή των Αντιπροσώπων, που αντιτάχθηκαν σχεδόν ομόφωνα στο μέτρο, σε μια κίνηση που υπογραμμίζει τις βαθιές διαφωνίες ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης του προέδρου Τραμπ και του ελεγχόμενου από τους Ρεπουμπλικανούς Κογκρέσου.

Και δη την ώρα που ο τεχνο-ολιχάργης και πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, Έλον Μασκ, «ξηλώνει» την ομοσπονδιακή κυβέρνηση μέσω περικοπών δαπανών και μαζικών απολύσεων, υπό το πρόσταγμα του «θολού» Τμήματος Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας (DOGE), το οποίο διευθύνει.

Το αποτέλεσμα;

Έχει ξεσπάσει ένας οιονεί «εμφύλιος» στους κόλπους των ακόμη σαστισμένων από την εκλογική ήττα Δημοκρατικών, εν μέσω δημοσκοπικής κατάρρευσης και απογοήτευσης στην εκλογική τους βάση.

Προσώρας τα «φίλια πυρά» στρέφονται κυρίως κατά του Τσακ Σούμερ.

Το πολιτικό νεύμα του υπέρ του να ανοίξει ο δρόμος για την αποφυγή ενός shutdown -ήτοι για συνέχιση της χρηματοδότησης της ομοσπονδιακής κυβέρνησης- έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων.

Πολιτικές ομάδες βάσης των Δημοκρατικών αξιώνουν πλέον ανοιχτά την παραίτηση και αντικατάσταση του Σούμερ από τη θέση του επικεφαλής της μειοψηφίας στη Γερουσία.

Τον κατηγορούν ότι σήκωσε «λευκή σημαία παράδοσης» του κόμματος στην παντοκρατορία του Ντόναλντ Τραμπ.

Ο Τσακ Σούμερ, ηγέτης της μειοψηφίας των Δημοκρατικών στη Γερουσία και πλέον «κόκκινο πανί» στο διχασμένο κόμμα (REUTERS/Nathan Howard/File Photo)

Δημοκρατικοί «μαλλιά κουβάρια»

«Ήξερα ότι θα υπάρξουν πολλές διαμαρτυρίες, όμως έπρεπε να το κάνω για το μέλλον όχι μόνο του Δημοκρατικού Κόμματος, αλλά και της χώρας», αντιτείνει ο 74χρονος Τσακ Σούμερ, που εν μέσω ανάπαυλας του Κογκρέσου κάνει απτόητος περιοδεία προώθησης του βιβλίου του «Αντισημιτισμός στην Αμερική».

Ένα «λουκέτο» στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα ήταν «δέκα φορές χειρότερο», δίνοντας το ελεύθερο στην προεδρία Τραμπ και στο DOGE να καθορίσουν τι θα παρέμενε ανοιχτό και τι κλειστό, υποστηρίζει.

«Μέσα σε δύο εβδομάδες, όλοι θα ούρλιαζαν», δήλωσε στο δίκτυο CBS.

Αν και «έχουμε πολλά καλά στελέχη, είμαι ο καλύτερος», επέμεινε, «στο να κερδίσω έδρες στη Γερουσία» στις ενδιάμεσες εκλογές του 2026.

Όμως αυτός ο χρονικός ορίζοντας φαντάζει πολύ μακρινός, έπειτα από μόλις δύο μήνες της ταραχώδους δεύτερης προεδρικής θητείας του «οδοστρωτήρα» Ντόναλντ Τραμπ.

«Εξακολουθώ να υποστηρίζω τον Σούμερ», δήλωσε ο Δημοκρατικός γερουσιαστής από το Κονέκτικατ, Κρις Μέρφι -ένας εκ των πολλών που έσπευσαν προς υπεράσπιση του επικεφαλής τους στο νομοθετικό σώμα.

«Όμως πιστεύω ότι ο μόνος τρόπος για να είμαστε αποτελεσματικοί ως κοινοβουλευτική ομάδα είναι να αλλάξουμε την τακτική μας», τόνισε στο δίκτυο NBC.

«Πρέπει να το συζητήσουμε εσωκομματικά και να βεβαιωθούμε ότι θα το κάνουμε»…

Πότε όμως;

Σχεδόν πέντε μήνες μετά το εκλογικό στραπάτσο του Νοεμβρίου, οι Δημοκρατικοί δείχνουν ακόμη να κινούνται σαν να μην έχουν πυξίδα.

Δεν έχουν ακόμη συνέλθει από την επέλαση της εποχής Τραμπ 2.0, όπου οι Ρεπουμπλικανοί -και δη οι τραμπικοί MAGA (*)- έχουν τον έλεγχο του Λευκού Οίκου, της Βουλής των Αντιπροσώπων και της Γερουσίας, καθώς και του υπό υπερσυντηρητική πλειοψηφία Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ.

Προς επίρρωση, δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Κουίνιπιακ έδειξε ότι μόλις το 21% των Αμερικανών εγκρίνει το έργο της αντιπολίτευσης των Δημοκρατικών στο Κογκρέσο.

Έτερη, του δικτύου CNN, δείχνει ότι μόλις το 29% του κοινού βλέπει θετικά τους Δημοκρατικούς.

Ακόμη ένα ιστορικό χαμηλό.

Ο αριστερός γερουσιαστής του Βερμόντ, Μπέρνι Σάντερς (REUTERS/Jim Vondruska)

Ο παράγοντας Μπέρνι Σάντερς

Στις συναντήσεις με την εκλογική βάση τους, οι περιοδεύοντες ανά τις εκλογικές τους περιφέρειες Δημοκρατικοί νομοθέτες πήραν γραμμή από τα κεντρικά του διχασμένου κόμματος να δώσουν έμφαση στην επίθεση της κυβέρνησης Τραμπ κατά του κράτους πρόνοιας στις ΗΠΑ.

Το γεγονός ωστόσο ότι οι περικοπές σε κοινωνικά προγράμματα έγιναν με τις «ευλογίες» του Τσακ Σούμερ και την ψήφο άλλων εννέα Δημοκρατικών γερουσιαστών δεν άφησε και πολλά περιθώρια για φιλιππικούς.

Αντίθετα, εκεί που γινόταν πανζουρλισμός από πλευράς συμμετοχής και παλμού ήταν στους σταθμούς της περιοδείας του -ανεξάρτητου, αλλά επί της ουσίας ηγέτη της αριστερής πτέρυγας των Δημοκρατικών- γερουσιαστή από το Βερμόντ, Μπέρνι Σάντερς.

Με κεντρικό σύνθημα «Πολεμήστε την Ολιγαρχία» («Fighting Oligarchy»), ο 83χρονος Μπέρνι μαγνητίζει τα πλήθη των απογοητευμένων ψηφοφόρων των Δημοκρατικών.

Οι συγκεντρώσεις του θυμίζουν προεκλογική περίοδο, με την αυξημένη προσέλευση να πιάνει εξ απήνης ακόμη και στενούς συνεργάτες του.

Δεν είναι μόνο ο πύρινος λόγος του κατά του Τραμπ και του Μασκ που προσελκύει το κοινό.

Ο Σάντερς αποτελεί μια αντανάκλαση της απογοήτευσης της βάσης των Δημοκρατικών και της ανησυχίας τους για την επόμενη ημέρα.

Ανοίγει επίσης το δρόμο για τα μέλη της αριστερής πτέρυγας των Δημοκρατικών, οι οποίοι τώρα αναζητούν κατεύθυνση και ηγεσία.

Η συγκυρία αποτελεί για το κόμμα κρίσιμη καμπή.

Πολλώ μάλλον όταν επίδοξοι διεκδικητές του χρίσματος των Δημοκρατικών για τις επόμενες προεδρικές εκλογές, το 2028, κάνουν άσταλες πολιτικές αμφιταλαντεύσεις προς τα δεξιά, με στόχο την αλίευση ψήφων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα θεωρείται ο Δημοκρατικός κυβερνήτης της Καλιφόρνια, Γκάβιν Νιούσομ.

«Καμμένος» από τις πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές στο Λος Άντζελες, επιχείρει τώρα πολιτικό επαναλανσάρισμα, ξεκινώντας το δικό του podcast.

Δεν απευθύνεται ωστόσο μόνο στις νέες γενιές.

Ξένισε πολύ το γεγονός ότι σε ένα από τα τελευταία επεισόδια είχε καλεσμένο τον γνωστό και μη εξαιρετέο Στιβ Μπάνον, πρώην  σύμβουλο του Τραμπ και γνωστό ακροδεξιό συνωμοσιολόγο….

Στιγμιότυπο από τις διαμαρτυρίες Δημοκρατικών κατά την πρόσφατη ομιλία του Ρεπουμπλικανού προέδρου Τραμπ στο Κογκρέσο (Win McNamee/Pool via REUTERS)

Τραμπ κατά πάντων

Παρεκκλίσεις όπως αυτή του Νιούσομ χαρακτηρίζεται από πολλούς ψηφοφόρους και αναλυτές ως «συνταγή υποταγής» των Δημοκρατικών στην εποχή Τραμπ 2.0.

Συμβαίνει ήδη κατά κόρον στις τάξεις των Ρεπουμπλικανών -ακόμη και αυτών που δεν ανήκουν στο τραμπικό κίνημα MAGA- και σε παραδοσιακά ΜΜΕ.

Όπως στην ιστορική εφημερίδα The Washington Post, που πλέον ανήκει στον τεχνολογικό μεγιστάνα -και όψιμο υποστηρικτή του Τραμπ- Τζεφ Μπέζος.

Ο μοναδικός θεσμικός πυλώνας που φαίνεται προσώρας να τηρεί στάση αντίστασης στην τραμπική επέλαση είναι το δικαστικό σώμα.

Με σειρά αποφάσεων, περιφερειακοί και ομοσπονδιακοί δικαστές έχουν ήδη βάλει φρένο σε αποφάσεις της σημερινής κυβέρνησης των ΗΠΑ, κατόπιν πλείστων όσων προσφυγών πολιτών και οργανώσεων.

Αφορούν από την περικοπή δαπανών και τις μαζικές απολύσεις ομοσπονδιακών υπαλλήλων, έως το «πάγωμα» της εξωτερικής μη στρατιωτικής και αναπτυξιακής βοήθειας των ΗΠΑ.

Προς έκπληξη του Τραμπ, ακόμη και το ελεγχόμενο από τους υπερσυντηρητικούς Ανώτατο Δικαστήριο έχει ταχθεί κατά αποφάσεών του, διαλύοντας έτσι την ψευδαίσθηση του 47ου προέδρου ότι μπορεί να λειτουργεί ως οιονεί αυτοκράτορας σε μια σύγχρονη Δημοκρατία.

Ο ίδιος και οι στενοί συνεργάτες του απαντούν με επιθέσεις κατά δικαστών, αξιώνοντας ακόμη και την απομάκρυνσή τους.

«Δύο μήνες από την έναρξη της δεύτερης θητείας του, ο Τραμπ προσπαθεί να εδραιώσει τον έλεγχο των δικαστηρίων, του Κογκρέσου και, κατά κάποιο τρόπο, της αμερικανικής κοινωνίας και κουλτούρας», σχολιάζουν δηκτικά οι New York Times.

«Η επεκτατική ερμηνεία της προεδρικής εξουσίας έχει γίνει το καθοριστικό χαρακτηριστικό της δεύτερης θητείας του», σχολιάζει η αμερικανική εφημερίδα, «μια επιθετική προσπάθεια σε πολλαπλά μέτωπα να διεκδικήσει την εκτελεστική εξουσία για να αναμορφώσει την κυβέρνηση, να οδηγήσει την πολιτική σε νέες κατευθύνσεις και να ξεριζώσει αυτό που ο ίδιος και οι υποστηρικτές του βλέπουν ως μια βαθιά ριζωμένη φιλελεύθερη προκατάληψη».

Κατά τα λοιπά, οι Δημοκρατικοί ακόμη αναζητούν κατεύθυνση…

(*) «Make America Great Again» («Κάντε την Αμερική Ξανά Σπουδαία»)