ΝΥΤ: Ο μυστικός πόλεμος των ΗΠΑ σε Ουκρανία και Ρωσία

Ο πόλεμος στην Ουκρανία βρίσκεται σε σημείο καμπής, με τον πρόεδρο Τραμπ να επιδιώκει προσέγγιση με τον Ρώσο ηγέτη, Βλαντιμίρ Β. Πούτιν και να πιέζει για τον τερματισμό των μαχών. Μια έρευνα των ΝΥΤ του ίδιου δημοσιογράφου που χωρίστηκε σε δύο άρθρα, δείχνει την σχέση των ΗΠΑ στην υπόδειξη των ευάλωτων σημείων της ρωσικής άμυνας και των logistics.

Για σχεδόν τρία χρόνια πριν από την επιστροφή του κ. Τραμπ στην εξουσία, οι ΗΠΑ και η Ουκρανία ήταν ενωμένες σε μια εξαιρετική συνεργασία πληροφοριών, στρατηγικής, σχεδιασμού και τεχνολογίας, της οποίας η εξέλιξη και οι εσωτερικές λειτουργίες ήταν γνωστές μόνο σε έναν μικρό κύκλο Αμερικανών και αξιωματούχων των συμμάχων.

Με αξιοσημείωτη διαφάνεια, το Πεντάγωνο έχει αναγνωρίσει δημόσια περίπου 66,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε όπλα που έχει προμηθεύσει την Ουκρανία. Αλλά μια έρευνα των New York Times αποκαλύπτει ότι η εμπλοκή της Αμερικής στον πόλεμο ήταν πολύ βαθύτερη από ό,τι είχε γίνει προηγουμένως κατανοητό.

Η μυστική σύμπραξη καθοδηγούσε τη στρατηγική της μάχης σε μεγάλη κλίμακα, αλλά ταυτόχρονα διοχέτευε ακριβείς πληροφορίες στόχευσης στους Ουκρανούς στρατιώτες στο πεδίο της μάχης.

Η ανεκτίμητη βοήθεια των ΗΠΑ στην ουκρανική πλευρά φαίνεται μέσα από πέντε σημεία κλειδιά και μια ηχηρή επίθεση σε ρωσικές αποθήκες οπλισμού.

1) Αμερικανική βάση στο Βισμπάντεν της Γερμανίας παρείχε ακριβείς συντεταγμένες στόχων

Η ιδέα πίσω από τη συνεργασία ήταν ότι η στενή συνεργασία της Αμερικής με την Ουκρανία θα αντιστάθμιζε τα τεράστια πλεονεκτήματα της Ρωσίας σε ανθρώπινο δυναμικό και οπλισμό. Για να καθοδηγήσουν τους Ουκρανούς καθώς ανέπτυσσαν το ολοένα και πιο εξελιγμένο οπλοστάσιό τους, οι Αμερικανοί δημιούργησαν μια επιχείρηση με την ονομασία Task Force Dragon.

Το μυστικό κέντρο της συνεργασίας βρισκόταν στο φρουραρχείο του αμερικανικού στρατού στο Βισμπάντεν της Γερμανίας. Κάθε πρωί, Αμερικανοί και Ουκρανοί στρατιωτικοί αξιωματικοί καθόριζαν προτεραιότητες στοχοποίησης – ρωσικές μονάδες, κομμάτια εξοπλισμού ή υποδομές. Οι αξιωματικοί των αμερικανικών και συμμαχικών μυστικών υπηρεσιών έψαχναν δορυφορικές εικόνες, ραδιοεκπομπές και υποκλαπείσες επικοινωνίες για να βρουν τις ρωσικές θέσεις.

Στη συνέχεια, η Task Force Dragon έδινε στους Ουκρανούς τις συντεταγμένες ώστε να μπορούν να τους χτυπήσουν.

Οι στρατιωτικοί αξιωματούχοι ανησυχούσαν ότι μπορεί να ήταν αδικαιολόγητα προκλητικό να αποκαλούν τους στόχους  ως…«στόχους». Αντ’ αυτού αναφέρθηκαν ως «σημεία ενδιαφέροντος».

Η αμερικανική βάση του Βισμπάντεν είναι το επίκεντρο της βοήθειας των ΗΠΑ στην Ουκρανία σε επίπεδο πληροφοριών.

2) Οι αμερικανικές πληροφορίες και το πυροβολικό βοήθησαν την Ουκρανία

Την άνοιξη του 2022, η κυβέρνηση Μπάιντεν συμφώνησε να στείλει συστήματα πυροβολικού υψηλής κινητικότητας ή HIMARS, τα οποία χρησιμοποιούσαν δορυφορικά καθοδηγούμενους πυραύλους για πλήγματα σε απόσταση έως και 80 μιλίων.

Κατά τον πρώτο χρόνο του πολέμου, οι Ουκρανοί εξαρτήθηκαν εξαιρετικά από τους Αμερικανούς για πληροφορίες, και η Task Force Dragon εξέταζε και επέβλεπε σχεδόν κάθε επίθεση HIMARS.

Τα πλήγματα προκάλεσαν την εκτόξευση των ρωσικών απωλειών και η αντεπίθεση της Ουκρανίας το 2022 ήταν σε μεγάλο βαθμό επιτυχής: Μέχρι τον Δεκέμβριο, οι Ουκρανοί είχαν ένα απίθανο, επιπέδου Δαυίδ εναντίον Γολιάθ, πλεονέκτημα έναντι του Ρώσου εχθρού τους.

3) Η κυβέρνηση Μπάιντεν συνέχισε να μετακινεί τις κόκκινες γραμμές της

Από την πρώτη στιγμή, οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης προσπάθησαν να θέσουν μια κόκκινη γραμμή: Η Αμερική δεν πολεμούσε τη Ρωσία,, αλλά βοηθούσε την Ουκρανία. Παρόλα αυτά, ανησυχούσαν ότι τα βήματα που έγιναν για να επιτευχθεί αυτό θα μπορούσαν να προκαλέσουν τον κ. Πούτιν να επιτεθεί σε στόχους της N.A.T.O. ή ίσως να κάνει πράξη τις πυρηνικές του απειλές.

Καθώς όμως η κυβέρνηση ανέπτυσσε μια ολοένα και μεγαλύτερη ανοχή στο ρίσκο για να βοηθήσει την Ουκρανία να αντιμετωπίσει την εξελισσόμενη απειλή, πολλά από τα δυνητικά πιο προκλητικά βήματα γίνονταν εν κρυπτώ.

Οι «ειδικοί επί του θέματος» Αμερικανοί σε ουκρανικό έδαφος

Χαλαρώνοντας την απαγόρευση για αμερικανικές μπότες στο ουκρανικό έδαφος, επετράπη στο Βισμπάντεν να τοποθετήσει περίπου δώδεκα στρατιωτικούς συμβούλους στο Κίεβο.

Για να αποφύγει να τραβήξει την προσοχή του κοινού στην παρουσία τους, το Πεντάγωνο αρχικά τους ονόμασε «ειδικούς επί του θέματος». Αργότερα η ομάδα διευρύνθηκε, σε περίπου τρεις δωδεκάδες, και οι στρατιωτικοί σύμβουλοι είχαν τελικά την άδεια να ταξιδεύουν σε ουκρανικά διοικητήρια πιο κοντά στις μάχες.

Το 2022, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ εξουσιοδοτήθηκε να μοιράζεται πληροφορίες στόχευσης για τις ουκρανικές επιθέσεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών σε πολεμικά πλοία ακριβώς πέρα από τα χωρικά ύδατα της προσαρτημένης στη Ρωσία Κριμαίας.

Η C.I.A. είχε τη δυνατότητα να υποστηρίζει τις ουκρανικές επιχειρήσεις εντός των υδάτων της Κριμαίας, εκείνο το φθινόπωρο, η κατασκοπευτική υπηρεσία βοήθησε κρυφά ουκρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη να πλήξουν ρωσικά πολεμικά πλοία στο λιμάνι της Σεβαστούπολης.

Η επίθεση στην Κριμαία

Τον Ιανουάριο του 2024, Αμερικανοί και Ουκρανοί στρατιωτικοί αξιωματικοί στο Βισμπάντεν σχεδίασαν από κοινού μια εκστρατεία – χρησιμοποιώντας πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς που προμήθευσε ο συνασπισμός, μαζί με ουκρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη – για να επιτεθούν σε περίπου 100 ρωσικούς στρατιωτικούς στόχους σε όλη την Κριμαία.

Η εκστρατεία, η οποία ονομάστηκε Επιχείρηση Lunar Hail, πέτυχε σε μεγάλο βαθμό να αναγκάσει τους Ρώσους να αποσύρουν εξοπλισμό, εγκαταστάσεις και δυνάμεις στην Κριμαία πίσω στη ρωσική ενδοχώρα.

Σκηνή στον απόηχο του βομβαρδισμού της πόλης Τόροπετς.

4) Χτυπήματα εντός της Ρωσίας με βοήθεια από τον αμερικανικό στρατό και τη C.I.A.

Η πιο σκληρή κόκκινη γραμμή ήταν τα ρωσικά σύνορα. Αλλά την άνοιξη του 2024, για την προστασία της βόρειας πόλης Χάρκοβο από μια ρωσική επίθεση, η διοίκηση ενέκρινε τη δημιουργία ενός «κουτιού επιχειρήσεων» (ops box), μια ζώνη ρωσικού εδάφους εντός της οποίας οι αξιωματικοί των ΗΠΑ στο Βισμπάντεν θα μπορούσαν να παρέχουν στους Ουκρανούς ακριβείς συντεταγμένες.

Η δεύτερη χρήση του «κουτιού επιχειρήσεων» εκτεινόταν σε μια ευρεία έκταση των βόρειων συνόρων της Ουκρανίας.

Το κουτί επεκτάθηκε αφού η Βόρεια Κορέα έστειλε στρατεύματα για να βοηθήσει στην καταπολέμηση της εισβολής των Ουκρανών στην περιοχή Κουρσκ της Ρωσίας. Αργότερα επετράπη στον αμερικανικό στρατό να επιτρέψει πυραυλικές επιδρομές σε μια περιοχή της νότιας Ρωσίας όπου οι Ρώσοι παρέταξαν δυνάμεις και εξοπλισμό για την επίθεσή τους στην ανατολική Ουκρανία.

Η νόρμα και οι αποκλίσεις από το δόγμα ενάντια στις επιθέσεις σε ρωσικό έδαφος

Η μακροχρόνια πολιτική απαγόρευε στη C.I.A. να παρέχει πληροφορίες για στόχους στο ρωσικό έδαφος. Έτσι, η κυβέρνηση επέτρεψε στην C.I.A. να ζητήσει «αποκλίσεις», δηλαδή εξαιρέσεις που θα επέτρεπαν στην κατασκοπευτική υπηρεσία να υποστηρίξει χτυπήματα στο εσωτερικό της Ρωσίας για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων.

Οι μυστικές υπηρεσίες είχαν εντοπίσει μια τεράστια αποθήκη πυρομαχικών στην παραλίμνια πόλη Τόροπετς, περίπου 290 μίλια (466 χιλιόμετρα) βόρεια των ουκρανικών συνόρων, η οποία προμήθευε με όπλα τις ρωσικές δυνάμεις στο Χάρκοβο και το Κουρσκ. Η διοίκηση ενέκρινε την παρέκκλιση. Το Τόροπετς θα ήταν η δοκιμή της ιδέας.

Οι αξιωματικοί της C.I.A. μοιράστηκαν πληροφορίες σχετικά με τα πυρομαχικά και τα τρωτά σημεία της αποθήκης, καθώς και με τα ρωσικά αμυντικά συστήματα στο δρόμο προς το Τόροπετς. Υπολόγισαν πόσα μη επανδρωμένα αεροσκάφη θα χρειαζόταν η επιχείρηση και σχεδίασαν τις κυκλικές διαδρομές πτήσης τους.

Το χτύπημα

Στις 18 Σεπτεμβρίου 2024, ένα σμήνος μη επανδρωμένων αεροσκαφών έπεσε πάνω στην αποθήκη πυρομαχικών. Η έκρηξη, τόσο ισχυρή όσο ένας μικρός σεισμός, άνοιξε έναν κρατήρα πλάτους όσο ένα γήπεδο ποδοσφαίρου.  Βίντεο έδειξαν τεράστιες μπάλες φλόγας και σύννεφα καπνού να υψώνονται πάνω από τη λίμνη.

Αργότερα, η C.I.A. είχε τη δυνατότητα να επιτρέψει τις ουκρανικές επιδρομές μη επανδρωμένων αεροσκαφών στη νότια Ρωσία για να προσπαθήσει να επιβραδύνει την προέλαση στην ανατολική Ουκρανία.

Ωστόσο, όπως και με την επιχείρηση στη γέφυρα του Κερτς, η συνεργασία με τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη έδειχνε μια στρατηγική ασυμφωνία.

Οι Αμερικανοί επιχειρηματολόγησαν για την επικέντρωση των χτυπημάτων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε στρατηγικά σημαντικούς στρατιωτικούς στόχους – το ίδιο είδος επιχειρήματος που είχαν προβάλει, άκαρπα, για την επικέντρωση στη Μελιτόπολη κατά την αντεπίθεση του 2023.

Αλλά οι Ουκρανοί επέμεναν να επιτεθούν σε ένα ευρύτερο μενού στόχων, συμπεριλαμβανομένων των εγκαταστάσεων πετρελαίου και φυσικού αερίου και των πολιτικά ευαίσθητων χώρων μέσα και γύρω από τη Μόσχα (αν και θα το έκαναν χωρίς τη βοήθεια της C.I.A.).

5) Οι πολιτικές διαφωνίες στην Ουκρανία συνέβαλαν στην κατάρρευση της αντεπίθεσης του 2023

Η αντεπίθεση του 2023 είχε ως στόχο να αναπτύξει δυναμική μετά τους θριάμβους του πρώτου έτους.Αλλά αφού οι εταίροι πραγματοποίησαν πολεμικά παιχνίδια στο Βισμπάντεν και συμφώνησαν σε μια στρατηγική, το σχέδιο έπεσε με τα μούτρα στην ουκρανική πολιτική.

Ο επικεφαλής των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, στρατηγός Βάλερι Ζαλούζνι, αγκάλιασε το σχέδιο, κεντρικό σημείο του οποίου ήταν μια επίθεση προς την κατεύθυνση της νότιας πόλης της Μελιτόπολης που θα απέκοπτε τις ρωσικές γραμμές ανεφοδιασμού. Αλλά ο αντίπαλος και υφιστάμενός του, ο συνταγματάρχης Αλεξάντρ Σίρσκι, είχε το δικό του σχέδιο: να καθηλώσει τις ρωσικές δυνάμεις στην κατεχόμενη ανατολική πόλη Μπαχμούτ.

Ο Ουκρανός πρόεδρος, Volodymyr Zelensky, πήρε το μέρος του και μοίρασε τα πυρομαχικά και τις δυνάμεις σε δύο κύρια μέτωπα αντί για ένα. Οι Ουκρανοί δεν ανακατέλαβαν ποτέ το Μπαχμούτ και μέσα σε λίγους μήνες η αντεπίθεση κατέληξε σε αποτυχία. Η Ρωσία είχε πλέον το πάνω χέρι.