Στη θεωρία, όλες οι πτέρυγες του ΠΑΣΟΚ συμφωνούν: η περίοδος των εσωκομματικών εκλογών έχει τελειώσει και είχε καθαρό νικητή τον Νίκο Ανδρουλάκη. Από την πρώτη στιγμή, ωστόσο, φάνηκε πως αυτή η θητεία του δεν μοιάζει με την προηγούμενη – και όχι γιατί κάποιος εμφανώς προωθεί την πρόωρη ανατροπή του ή τη διεξαγωγή νέας διαδικασίας. Τα στρατόπεδα που διαμορφώθηκαν παρακολουθούν (στην καλύτερη) με καχυποψία τους υπόλοιπους, η Χαριλάου Τρικούπη «βλέπει» τρικλοποδιές από στελέχη που δημιουργούν φασαρία, η διαχείριση του κομματικού μηχανισμού θεωρείται από πολλούς εντός του ΠΑΣΟΚ προβληματική και επιλογή απομόνωσης της ηγεσίας, ενώ όσο η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ δεν επιβραβεύεται στις δημοσκοπήσεις τόσο τα βλέμματα όλων στρέφονται στην επόμενη μέρα. Στον τρόπο, δηλαδή, που θα επηρεάσει την παράταξη ένα εκλογικό αποτέλεσμα που ενδεχομένως δεν είναι το αναμενόμενο.
Σε πολλά μέτωπα
Στο πασοκικό σύμπαν τις τελευταίες ημέρες μοιάζει λες και οι εσωκομματικές εκλογές δεν έγιναν ποτέ. Η υπόθεση της Κατερίνας Μπατζελή, λίγες ημέρες μετά τον καβγά στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας μεταξύ Ανδρουλάκη και Ευαγγελίας Λιακούλη, λειτούργησε ως καταλύτης που επιβεβαίωσε τις χειρότερες σκέψεις που έχει κάθε πλευρά για τις υπόλοιπες: στην εσωκομματική αντιπολίτευση, ο Χάρης Δούκας άσκησε κριτική για «δύο μέτρα και δύο σταθμά» στις προεδρικές αντιδράσεις που αφορούν διαφοροποιήσεις στελεχών (που δεν είναι λίγες) βάζοντας στο κάδρο συγκεκριμένα δύο εκ των συνυποψηφίων του. Την ίδια ώρα, ο Παύλος Γερουλάνος επέλεξε να απαντήσει μόνο στο επιχείρημα Δούκα που τον αφορούσε (χωρίς να σχολιάσει την υπόθεση της πρώην υπουργού που αύριο θα βρεθεί απολογούμενη στην Επιτροπή Δεοντολογίας), ενώ η Αννα Διαμαντοπούλου μίλησε για «κλεφτοπόλεμο» που πρέπει να σταματήσει, δείχνοντας πως το μέτωπο δεν είναι ένα ή δύο, αλλά περισσότερα.
Ακόμα μια ένδειξη του κακού κλίματος είναι πως από τους επίσημους διαύλους του ΠΑΣΟΚ υπήρξε προτροπή στους αντιδρώντες «να κάνουν καμιά δουλειά» για να ξαναγίνει το κόμμα κυβερνητικό, υπονοώντας ξεκάθαρα πως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. «Οντως, όλοι πρέπει να κάνουν σωστά τη δουλειά τους» απάντησε η πλευρά της Κοτζιά. Πατώντας εξίσου καθαρά σε αιχμές που αφήνονται, δημόσια ή ιδιωτικά, για υποσχέσεις (που αφορούσαν και την εσωκομματική λειτουργία) «πως όλα θα αλλάξουν», οι οποίες δεν τηρήθηκαν. Ανεξαρτήτως του τι πραγματικά συμβαίνει –για την κατάσταση, άλλωστε, η κάθε πλευρά έχει μια διαφορετική εκδοχή –, η εικόνα που εκπέμπεται είναι αυτή ενός κόμματος που για τον έναν ή τον άλλο λόγο δεν έχει αποκτήσει συνοχή. Και, με τον ίδιο τρόπο, επιβεβαιώνει και τον λόγο που πολλές φορές η εικόνα του «έβγαινε θολή» όταν οι θέσεις του εκφράζονταν δημόσια, ακόμα και μεταξύ προσώπων που βρίσκονται στο ίδιο εσωκομματικό στρατόπεδο – της ηγεσίας ή οποιοδήποτε άλλο.
Το Πολιτικό Συμβούλιο
Οι βασικοί παίκτες κάθονται γύρω από το ίδιο τραπέζι κάθε φορά που συνεδριάζει το Πολιτικό Συμβούλιο – ένα σχήμα που δημιουργήθηκε για να έχουν τρόπο έκφρασης οι υποψήφιοι που κέρδισαν διψήφιο ποσοστό στην εσωκομματική κάλπη. Η ομφαλοσκόπηση που γινόταν στο παρασκήνιο, όταν κινήσεις και επαφές στελεχών έμπαιναν από όλους σε μεγαλύτερο μικροσκόπιο απ’ ό,τι η άσκηση αντιπολίτευσης, ήρθε στο προσκήνιο και κινδυνεύει να καταστήσει και αυτό το συντονιστικό όργανο μια τυπικότητα, με συνεδριάσεις στις οποίες κανένας ουσιαστικά δεν θα λέει αυτό που πιστεύει. Κυρίως, δυσκολεύει την προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να αναδειχθεί ως η βασική αντιπολιτευτική πολιτική δύναμη, σε μια συγκυρία που έτσι κι αλλιώς δεν είναι υπέρ του.
Πηγή: tanea.gr
