Η ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ με την οποία ανήγγειλε μια τεράστια αύξηση δασμών στους αμερικανούς εμπορικούς εταίρους ήταν γεμάτη ψέματα και παραπλανητικές δηλώσεις, γράφει ο Γκλεν Κέσλερ στην «Washington Post». Και ενδεικτικά αναφέρει κάποια από αυτά.
Η ομιλία του Τραμπ ήταν «γεμάτη ψέματα και παραπλανητικές δηλώσεις» – Τα πιο χαρακητριστικά
«Επί χρόνια, σκληρά εργαζόμενοι Αμερικανοί αναγκάζονταν να κάθονται στο περιθώριο καθώς άλλα έθνη γίνονταν πλούσια και ισχυρά, σε μεγάλο βαθμό εις βάρος μας».
Εντελώς υπερβολικό. Σύμφωνα με τον Τραμπ, οι ΗΠΑ είναι σχεδόν μια φτωχή χώρα, έρμαιο ξένων δυνάμεων. Οχι μόνο οι ΗΠΑ έχουν το μεγαλύτερο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν στον κόσμο (90.000 δολάρια κατά κεφαλήν), αλλά το κατά κεφαλήν ΑΕΠ τους είναι πολύ υψηλότερο από οποιαδήποτε μεγάλη χώρα – π.χ. 58.000 δολάρια για τη Γερμανία και 36.000 για την Ιαπωνία. Οι δασμοί στην πραγματικότητα είναι ενός είδους φορολογική αύξηση, που πέφτει σε μεγάλο βαθμό στους ώμους εργαζομένων με χαμηλότερο εισόδημα.
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν δασμούς μόνο 2,4% στις μοτοσικλέτες από το εξωτερικό. Η Ινδία όμως και το Βιετνάμ μάς έχουν επιβάλει δασμούς 70%. Ομοίως μέχρι σήμερα είχαμε δασμούς 2,5% στα ξένα αυτοκίνητα, ενώ η ΕΕ έχει δασμούς άνω του 10%».
Η Ινδία είχε δασμούς 50% στις αμερικανικές μοτοσικλέτες και πρόσφατα ανακοίνωσε μείωση στο 40%. Ενώ ο Τραμπ υπογραμμίζει τους χαμηλούς δασμούς που ίσχυαν στη χώρα του για τα ξένα αυτοκίνητα, δεν αναφέρει ότι για περισσότερα από 50 χρόνια οι ΗΠΑ έχουν επιβάλει δασμούς 25% στα φορτηγά – ποσοστό πολύ υψηλότερο από τον αντίστοιχο ευρωπαϊκό δασμό στα αυτοκίνητα.
Επιπλέον, ο Τραμπ αγνοεί ότι το εμπόριο είναι συχνά αμοιβαία επωφελές. Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι η μεγαλύτερη εξαγωγική αγορά για τις ΗΠΑ, και αν οι Ευρωπαίοι αντεπιτεθούν θα είναι μεγάλη η απώλεια για τους αμερικανούς κατασκευαστές.
«Το 1913, για λόγους άγνωστους στην ανθρωπότητα, καθιέρωσαν τον φόρο εισοδήματος ώστε οι πολίτες, και όχι οι ξένες χώρες, να αρχίσουν να πληρώνουν τα χρήματα που ήταν απαραίτητα για την κυβέρνηση. Στη συνέχεια, το 1929, όλα έληξαν πολύ απότομα με τη Μεγάλη Υφεση η οποία δεν θα είχε συμβεί ποτέ αν είχαν μείνει στην πολιτική των δασμών».
Αυτά είναι ανοησίες, γράφει η «Washington Post». Ο φόρος εισοδήματος είχε σκοπό να μετατοπίσει το βάρος στους πλουσιότερους Αμερικανούς, καθώς το κόστος των δασμών πέφτει κυρίως σε άτομα με χαμηλότερο εισόδημα.
Τα φορολογικά έσοδα θεωρήθηκαν επίσης πιο σταθερή πηγή κεφαλαίων. Mεγάλος υπέρμαχος του φόρου εισοδήματος ήταν ο Ρεπουμπλικανός πρόεδρος Θίοντορ Ρούζβελτ.
Οσον αφορά τη Μεγάλη Υφεση, πολλοί ιστορικοί την αποδίδουν τον Δασμολογικό Νόμο Smoot-Hawley του 1930, ως επιδείνωση της οικονομικής επιβράδυνσης επειδή πυροδότησε παγκόσμιο εμπορικό πόλεμο.
«Ποτέ η Κίνα δεν πλήρωσε 10 σεντς σε κανέναν άλλο πρόεδρο, και όμως σε μένα πληρώνουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια».
Εντελώς ψευδές. Οι δασμοί στα κινεζικά προϊόντα εισπράττονται από τις πρώτες ημέρες της ίδρυσης των ΗΠΑ.
Ο πρόεδρος Τζορτζ Ουάσιγκτον υπέγραψε τον Δασμολογικό Νόμο του 1789, όταν το εμπόριο μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ είχε ήδη καθιερωθεί. Οι δασμοί στην Κίνα αποφέρουν τουλάχιστον 8 δισ. δολάρια κάθε χρόνο από το 2009.
Πηγή: tanea.gr
