Μπορεί να μην τη βλέπουμε στις βιτρίνες των super markets, όμως η ουλόκερη αίγα είναι ένα από τα πιο πολύτιμα ζώα της ελληνικής υπαίθρου. Και όμως, κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Αν και φέρει ανθεκτικά γονίδια, είναι η πιο αντιπροσωπευτική περίπτωση εγχώριας φυλής που φθίνει ραγδαία. Σήμερα επιβιώνει μόνο σε 2-3 περιοχές της Στερεάς Ελλάδας και ο πληθυσμός της μειώνεται συνεχώς.
Η ουλόκερη αίγα δεν είναι απλώς μια «παλιά» ράτσα, αλλά ένα ζώο που άντεξε για αιώνες σε σκληρές συνθήκες, αξιοποιώντας ακόμα και τις πιο φτωχές, άνυδρες εκτάσεις. Προσφέρει γάλα και κρέας εξαιρετικής ποιότητας και έχει υψηλή αντοχή σε ασθένειες και παράσιτα. Όλα αυτά, σήμερα, είναι πιο επίκαιρα από ποτέ λόγω των προκλήσεων της κλιματικής αλλαγής.
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες λίγων εκτροφέων, η ουλόκερη αίγα έχει ήδη ενταχθεί στον κατάλογο των πιο απειλούμενων με εξαφάνιση ευρωπαϊκών κτηνοτροφικών ζώων. Μαζί της, σιωπηλά και αθόρυβα, σβήνουν και άλλες φυλές – πρόβατα, χοίροι, βοοειδή και σκύλοι εργασίας – που στήριξαν την αγροτική ταυτότητα του τόπου.
Η εξαφάνιση της ουλόκερης αίγας δεν είναι απλώς ένα ζήτημα κτηνοτροφίας. Είναι απώλεια πολιτισμικής κληρονομιάς, διατροφικής αυτάρκειας και βιολογικής ποικιλότητας. Είναι ακόμη ένα καμπανάκι για την κατάσταση της παραδοσιακής κτηνοτροφίας στην Ελλάδα, που όλο και περισσότερο παλεύει να σταθεί απέναντι σε ένα δυσμενές οικονομικό και περιβαλλοντικό τοπίο.
Η ιστορία της
Στο μυστήριο πίσω από το μύθο, η ουλόκερος αίγα «ταυτίζεται» με την ελληνική μυθολογία και την αρχαία Ελλάδα καθώς έλκει και την ονομασία της από τα αρχαία ελληνικά αφού «ούλος» σημαίνει συστρεφόμενος, γυριστός, περιελισσόμενος, όρος που εισήγαγε ο Ι.Ν.Δημητριάδης.
Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο ερευνητής του Δικτύου «Αμάλθεια», Βασίλης Λέκκας αποκαλύπτει κι έναν ακόμη λόγο που η ουλόκερος συνδέεται με την αρχαία Ελλάδα: «Υπάρχει στη Νότια Ιταλία μια φυλή που έχει κοινά χαρακτηριστικά και οι Ιταλοί πιστεύουν ότι κατάγεται από τις φυλές που είχαν φτάσει εκεί στις αποικίες της Μεγάλης Ελλάδας. Στην Ισπανία επίσης έχει εντοπιστεί πληθυσμός ,νότια της Βαρκελώνης, σε πρώην ελληνική αποικία(Εμπόριο) και υποψιάζονται ότι σχετίζεται με την ουλόκερο». Το σχήμα των κεράτων της πάντως παρουσιάζει μεγάλη παραλλακτικότητα: προς τα εξω σε σχήμα αγκάλης ή ελικοειδώς στρεφόμενα προς τα πάνω ή σε σχήμα στεφανιού περιστρεφόμενα πρόσθια του κεφαλιού.
Τα μεγαλύτερα ποσοστά ουλόκερων είχαν καταγραφεί στο παρελθόν στις περιοχές Βοιωτίας και Φθιώτιδας(επαρχία Λοκρίδας). Σύμφωνα με τον καθηγητή Ι.Ν.Δημητριάδη, οι αίγες αυτές υπήρχαν στη Μονή Σαγματά κοντά στη Θήβα από όπου διαδόθηκαν στην ευρύτερη περιοχή στις αρχές του 20ου αι.
Σήμερα ο αριθμός των ουλόκερων αιγών έχει μειωθεί δραματικά με το συνολικό αριθμό να υπολογίζεται περίπου στα 200 άτομα .Ο μεγαλύτερος αριθμός τους βόσκει στην ευρύτερη περιοχή της Βοιωτίας και Φθιώτιδας, που φημίζεται για την βιοποικιλότητα και την καθαρότητα του περιβάλλοντος. Σύμφωνα με στοιχεία που διέθεσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ Λέκκας το μεγαλύτερο κοπάδι αριθμεί 100 θηλυκές και 30 αρσενικά ενώ υπάρχουν κι αλλα δύο μικρότερα κοπάδια των 30 και 20 ζώων αντίστοιχα. Σημειωτέον οι μελετητές θεωρούν ως επαρκές για την διατήρηση- μελλοντική παρουσία μιας φυλής αιγοπροβάτων τον πληθυσμό των 2000 ατόμων.
Σχεδόν όλες οι προσπάθειες που έγιναν για την αναπαραγωγή της ουλόκερης σε άλλες περιοχές της χώρας π.χ. Αιτωλοακαρνανία, Πελοπόννησο κ.α., παρά την υποστήριξη που είχαν από την οργάνωση δεν απέδωσαν.
Παρόμοιο παράδειγμα αποτελεί μια φυλή βοοειδών που εντοπίστηκε στο Καστελλόριζο. Ομάδα Ιταλών ήταν αυτοί που πρώτοι την παρατήρησαν. Όπως διαπίστωσε η Αμάλθεια πρόκειται για μια σπάνια ελληνική φυλή και γι αυτό το λόγο, πριν χρόνια, ξεκίνησε διαδικασία μεταφοράς σε εγκαταστάσεις ενδιαφερόμενου κτηνοτρόφο στην Σαλαμίνα η οποία όμως δεν ευοδώθηκε. Ωστόσο μία ομάδα νέων κτηνοτρόφων από τη Ρόδο πήγε στο νησί και αγόρασε τα ζώα. Δημιούργησε κωδικό εκτροφής με δύο μικρούς πυρήνες των πέντε ζώων έκαστος έχοντας πλέον και την συμβουλευτική υποστήριξη της οργάνωσης.
Οι αυτόχθονες φυλές αγροτικών ζώων σε Ελλάδα, Ευρώπη και στον κόσμο
Σε όλο τον κόσμο οι αυτόχθονες φυλές αγροτικών ζώων θεωρούνται μια πολύτιμη κληρονομιά που πρέπει πάση θυσία να διασωθεί, να διατηρηθεί και να αξιοποιηθεί στο παρόν της εγχώριας παραγωγής, της αγροτικής οικονομίας, της διατροφής, της τουριστικής γαστρονομίας κα. Στην τελευταία εκτενή έκθεση για την παγκόσμια κατάσταση των ζωικών γενετικών πόρων για την κτηνοτροφία και τα τρόφιμα ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας(FAO) των Ηνωμένων Εθνών καταγράφει 5.584 διαφορετικές φυλές θηλαστικών αγροτικών ζώων στον κόσμο. Απ αυτές οι 2.572 προέρχονται από την Ευρώπη.
Σύμφωνα με στοιχεία της «Αμάλθειας» λίγες είναι οι διεθνείς βελτιωμένες φυλές που κυριαρχούν σε όλες τις χώρες ενώ περιορίζονται δραματικά οι αριθμοί των ζώων πολλών αυτόχθονων φυλών. Παγκόσμια το 7% των καταγεγραμμένων φυλών έχει ήδη εξαφανιστεί. Το 75% βρίσκεται σε άγνωστη κατάσταση ή σε κίνδυνο εξαφάνισης και μόνο το 18% δεν διατρέχει κίνδυνο.
Στην Ελλάδα σύμφωνα με μελέτη του ιππολόγου C-CCD Νικ. Κωστάρα και του καθηγητή Ιωσήφ Μπιζέλη από τις 9 φυλές βοοειδών που αναφέρονταν πριν 50-60 χρόνια, μόνοι δύο βρίσκονται σε κατάσταση κανονική (βούβαλος, βραχυκερατική), 2 σε επισφαλή ή σε κίνδυνο εξαφάνισης (Κατερίνης-Συκιάς),μία είναι σε κρίσιμη κατάσταση (Κέας) ενώ 4 θεωρούνται οριστικά εξαφανισμένες(Τήνου, Άνδρου, Χίου, Κέρκυρας). Από τους πληθυσμούς βοοειδών ένας είναι σε κίνδυνο εξαφάνισης(Ροδόπης) ενώ 5 σε κρίσιμη κατάσταση (Πρεσπών, ορεινής Κρήτης, Νισύρου, Αγαθονησίου, Καστελόριζου).
Στα ιπποειδή, από τις 8 ελληνικές φυλές μία βρίσκεται σε κατάσταση ευαίσθητη(Πίνδου)μία σε κατάσταση του κινδύνου εξαφάνισης( Σκύρου, Ανδραβίδας, Μεσσαράς, Ρόδου) και δυο σε άγνωστη κατάσταση (Θεσσαλίας, ελληνικός όνος).
Στα πρόβατα από τις τουλάχιστον 40 φυλές που αναφέρονται στη διάρκεια του 20ου αιώνα 14 βρίσκονται σε κανονική κατάσταση, 5 σε ευαίσθητη, μία σε κίνδυνο, 3 σε επισφαλή, μία σε κίνδυνο εξαφάνισης, 5 σε κρίσιμη κατάσταση και 5 σε άγνωστη κατάσταση. Οριστικά εξαφανισμένες θεωρούνται άλλες 9.
Στις αίγες η εγχώρια ελληνική αίγα με όλες τις παραλλαγές που δεν έχουν μελετηθεί, μειώνεται ραγδαία κι έχει δεχθεί σημαντικές ξένες επιδράσεις τις τελευταίες δεκαετίες. Σε κανονική κατάσταση βρίσκονται οι αίγες Σκοπέλου και Καρύστου. Σε κανονική κατάσταση βρίσκεται και ο εγχώριος (μαύρος) ελληνικός χοίρος. Σε ποσοστά το 40% των εγχώριων φυλών βρίσκεται σε κανονική κατάσταση , το 60% είναι ευάλωτες με το 30% εξ αυτών σε κρίσιμη κατάσταση.
Πηγή: in.gr
