Ο Τραμπ, ο ίδιος άνθρωπος που μία μέρα πριν δήλωνε «με καλούν, μου γλείφουν τον κ… Ψοφάνε να κάνουν συμφωνία. Σας παρακαλώ, κύριε, κάντε μια συμφωνία, θα κάνω τα πάντα, θα κάνω οτιδήποτε, κύριε», την άλλη μέρα ανέστειλε για ενενήντα μέρες τους «ανταποδοτικούς δασμούς» που είχε επιβάλει σε όλες τις χώρες – πλην της Κίνας. Τα χτυπήματα ήταν πολλά, ακόμη και για ένα τέτοιο ανεύθυνο άτομο. Το πρόβλημα ξεκίνησε με τις απολύσεις των εργαζομένων στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας στην Ιντιάνα και το Μίσιγκαν, συνεχίστηκε με την κατάρρευση του χρηματιστηρίου και κορυφώθηκε με τον πανικό που επικράτησε στις αγορές ομολόγων. Στον Λευκό Οίκο τρόμαξαν ακόμη και αυτοί οι κόλακες που τον περιτριγυρίζουν, όταν έμαθαν ότι στην Ιαπωνία άρχισαν να ξεφορτώνονται αμερικανικά ομόλογα 10ετούς και 30ετούς λήξης. Ο δε άσχετος υπουργός Οικονομικών Σκοτ Μπέσεντ την ίδια στιγμή δήλωνε ότι όλα αυτά ήταν στη «στρατηγική του Τραμπ από την αρχή». Εκανε κωλοτούμπα ο Τραμπ; Αυτή μπορεί να είναι μια πρώτη ανάγνωση της υποχώρησής του, αλλά είναι μόνο μία πλευρά.
Αυτή η κωλοτούμπα καλώς έγινε. Βεβαίως, δεν αποκλείεται πάλι να την ξανακάνει από την ανάποδη. Ολα αυτά όμως δεν πρέπει να μας κρύψουν τον ήλιο. Ο Τραμπ δεν απειλεί μόνο την οικονομία, απειλεί και τη δημοκρατία. Και εκεί δεν βλέπω να κάνει καμία κωλοτούμπα. Το αντίθετο. Εκτός από τις ανακοινώσεις του για τους δασμούς, τις οποίες ακολούθησαν οι υποσχέσεις του πως θα αυξήσει τη ροή του νερού στα ντους της Αμερικής για «να φροντίζει τα όμορφα μαλλιά του», ο Λευκός Οίκος εξέδωσε ένα διάταγμα με το οποίο επιδιώκεται η «αποκατάσταση της αλήθειας και της λογικής στην αμερικανική ιστορία». Ενας άνθρωπος με σκέψη και λεξιλόγιο πεντάχρονου παιδιού που έγινε πρόεδρος των ΗΠΑ, αποφάσισε να αντιταχθεί στη «συντονισμένη και ευρεία προσπάθεια αναθεώρησης της ιστορίας του έθνους».
Σ’ αυτό το διάταγμα συμπυκνώνεται όλη η λεγόμενη αντίσταση στη woke κουλτούρα. Η με το πρόσχημα της αντί-woke ατζέντας επίθεση κατά των ατομικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον Τραμπ δικαιώνεται. Σκοπός του διατάγματος είναι «να διαλύσει» εκείνες τις ομάδες και τα πανεπιστήμια στις Ηνωμένες Πολιτείες που «εκμεταλλεύονται τις φυλετικές ποσοστώσεις» για να εμπεδώσουν «δομές εξουσίας, προνομίων και αποκλεισμού», εννοώντας πως έτσι κλέβουν θέσεις εργασίας των αμερικανών λευκών, ανδρών, των «τέλειων ενόχων» που θα έλεγε και ο αντι-woke Πασκάλ Μπρικνέρ. Σύμφωνα με το διάταγμα, στο εξής θα απαγορεύονται «οι δαπάνες για εκθέσεις και προγράμματα που υποβαθμίζουν τις κοινές αμερικανικές αξίες, διαιρούν τους Αμερικανούς βάσει φυλής ή προωθούν προγράμματα και ιδεολογίες που δεν συνάδουν με τον ομοσπονδιακό νόμο». Δύσκολα χρόνια όχι μόνο για τις οικονομίες, αλλά κυρίως για τις δημοκρατίες. Ο Μάης του 1968 διέψευσε θετικά τις προβλέψεις της δεκαετίας του 1950 περί του τέλους των ιδεολογιών. Ο τραμπισμός διαψεύδει αρνητικά τις ήδη διαψευσμένες προβλέψεις της δεκαετίας του 1990 για το τέλος της Ιστορίας. Εχουμε πολλά να δούμε ακόμη.
Ο Γιώργος Σιακαντάρης είναι κοινωνιολόγος
Πηγή: tanea.gr
