«Εσύ μπαμπά…»
Ο Αλεξάντερ Σκόμποφ έκλεισε την απολογία του στο δικαστήριο όπως έκλεινε και τα μηνύματά του στα σόσιαλ μίντια: συγκρίνοντας τον Βλαντίμιρ Πούτιν με τον Χίτλερ, καταγγέλλοντας τον επιθετικό πόλεμο του αρχηγού του Κρεμλίνου και φωνάζοντας «Δόξα στην Ουκρανία!». Είναι εξήντα επτά χρόνων σήμερα και δίνει μάχη κατά του ολοκληρωτισμού από τα 19 του – από την εποχή του Μπρέζνιεφ. Είχε ήδη κλειστεί στη φυλακή, και στη συνέχεια σε ψυχιατρείο, κατά το συνήθειο της ΕΣΣΔ, δύο φορές, την πρώτη το 1976, τη δεύτερη το 1982, πάντα για «αντισοβιετική προπαγάνδα», συνολικά για οκτώ χρόνια. Κατέληξε, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, καθηγητής Ιστορίας στο σχολείο, παρέμεινε ωστόσο ιδιαίτερα δραστήριος πολιτικά και αντιτάχθηκε στο καθεστώς του Πούτιν από πολύ νωρίς, καταγγέλλοντας τους πολέμους του στην Τσετσενία.
Αυτή τη φορά, στις 21 Μαρτίου, ένα στρατιωτικό δικαστήριο της Αγίας Πετρούπολης τον καταδίκασε σε 16ετή κάθειρξη σε σωφρονιστική αποικία κρίνοντάς τον ένοχο για «απολογία της τρομοκρατίας» και «συμμετοχή στις δραστηριότητες τρομοκρατικής κοινότητας». Φυσικά, το μόνο του «έγκλημα» είναι ότι δεν έπαψε να καταγγέλλει τα «εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία», τον «πολιτικό τρόμο» και τη «διαφθορά» στη Ρωσία. Μια ομάδα γάλλων διανοουμένων κάλεσαν χθες, μέσω της εφημερίδας «Le Monde», την Ευρώπη να μην εγκαταλείψει αυτόν τον «ήρωα», αλλά να τον υπερασπιστεί σαν δικό της. Και, με την ευκαιρία, θύμισαν μία ακόμα αποστροφή του Αλεξάντερ Σκόμποφ στο στρατοδικείο του Πούτιν: «Από το 1945, η Ευρώπη οικοδομεί έναν κόσμο βασισμένο στις αρχές του δικαίου, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας και του ανθρωπισμού. Σήμερα, αυτός ο κόσμος γκρεμίζεται από δύο αχρείους και των δύο πλευρών: το Κρεμλίνο και την Ουάσιγκτον, όπου άνθρωποι με φιλοφασιστικές αξίες έχουν αναλάβει την εξουσία. Γινόμαστε μάρτυρες μιας αηδιαστικής απόπειρας συνωμοσίας ανάμεσα σε δύο αρπακτικά, μιας καθαρά ιμπεριαλιστικής συνωμοσίας, πιο άθλιας και από τη Συμφωνία του Μονάχου του 1938».
«…τι έκανες το 2025…»
Ο Κιλμάρ Αρμάντο Αμπρέγο Γκαρσία δεν πρόλαβε να πει πολλά στη σύζυγό του όταν την πήρε τηλέφωνο το πρωί της 15ης Μαρτίου από ένα κέντρο κράτησης στο Ρέιμοντβιλ του Τέξας: μόνο ότι επρόκειτο να τον απελάσουν. Το ίδιο κιόλας βράδυ, τον έβαλαν σε μία από τις τρεις πρώτες πτήσεις γεμάτες «εγκληματίες μετανάστες» που έστειλε η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ στο Ελ Σαλβαδόρ βάσει της «συμμαχίας» που έχει συνάψει με την εκεί κυβέρνηση του Ναγίμπ Μπουκέλε. Ο Αμπρέγο Γκαρσία παραμένει έκτοτε κλεισμένος στις διαβόητες μεγα-φυλακές CETOT. Η κυβέρνηση Τραμπ, βέβαια, έχει αναγνωρίσει πια πως η απέλασή του ήταν «ένα διοικητικό λάθος». Και στις 4 Απριλίου, μια ομοσπονδιακή δικαστής του Μέριλαντ, η Πόλα Σίνις, τη διέταξε να «διευκολύνει και να κάνει πραγματικότητα» την επιστροφή του. Εξι μέρες αργότερα, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ στήριξε ομόφωνα την απόφασή της. Αλλά ο 29χρονος βρίσκεται πάντα στις φυλακές του Ελ Σαλβαδόρ – «ζωντανός και ασφαλής» διαβεβαιώνει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Ο Αμπρέγο Γκαρσία γεννήθηκε στο Σαν Σαλβαδόρ, το εγκατέλειψε στα 16 του επειδή μία συμμορία που προσπαθούσε να πουλήσει προστασία στη μικρή επιχείρηση της μητέρας του την απειλούσε πως θα ανάγκαζε τους γιους της να γίνουν μέλη της. Εισήλθε, το 2011, παράτυπα στις ΗΠΑ. Οκτώ χρόνια μετά παντρεύτηκε την Αμερικανίδα Τζένιφερ Βάσκες Σούρα, εκείνη είχε ήδη δύο παιδιά, απέκτησαν μαζί ένα τρίτο. Πριν γίνουν όλα αυτά, όμως, λίγο πριν παντρευτούν, ο Αμπρέγο Γκαρσία, που εργαζόταν εξαρχής σε οικοδομές, συνελήφθη από την αστυνομία βάσει ψευδούς καταγγελίας ότι ήταν μέλος (μιας άλλης) συμμορίας: αφού άκουσε την ιστορία του, ο δικαστής κατάλαβε το λάθος και του χορήγησε καθεστώς «μη απομάκρυνσης», μη απέλασης στο Ελ Σαλβαδόρ δηλαδή, λόγω της απειλής που θα μπορούσαν να αποτελέσουν εκεί για αυτόν οι συμμορίες. Η κυβέρνηση Τραμπ αγνόησε αυτή την απόφαση, όπως αγνοεί και την δικαστή Πόλα Σίνις, με το επιχείρημα ότι στην εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις την εξουσία έχει μόνο ο πρόεδρος.
«…όταν ξέσπασε ο πόλεμος;»
Χαζεύοντας πρόσφατα την εφαρμογή όπου ανεβάζει τις ποδηλατικές εξορμήσεις του, ο Σεμπαστιάν Μπιγιάρ συνειδητοποίησε πως από τότε που επανεξελέγη ο Τραμπ στις ΗΠΑ, ο ρυθμός και η ένταση αυτών των τελευταίων δεν παύουν να αυξάνονται. Λογικό και ανθρώπινο, σκέφτηκε, η άσκηση του καθαρίζει το μυαλό και τον βοηθάει να ξεχνάει. Είναι και αυτές οι ενδορφίνες που απελευθερώνονται, έγραψε στη στήλη που διατηρεί στο γαλλικό περιοδικό «Nouvel Obs», «ένα αναζωογονητικό αίσθημα παντοδυναμίας τη στιγμή που όλα μοιάζουν να ξεφεύγουν από τον έλεγχό μας και να καταρρέουν γύρω μας». Εν ολίγοις, μια ανάσα φρέσκου αέρα σε έναν όλο και πιο ασφυκτικό κόσμο. Από την άλλη, δεν μπορεί να μην αναρωτιέται: «Δικαιούμαστε ακόμα λίγη ελαφράδα και ψυχαγωγία σε έναν κόσμο που “καίγεται” και διολισθαίνει προς τον φασισμό;». Ο Σεμπαστιάν Μπιγιάρ δεν έχει ακόμα παιδιά, είναι άλλωστε πολύ νέος, ήδη όμως σκέφτεται την ερώτηση που μπορεί να του κάνουν σε μερικά χρόνια ο γιος ή η κόρη του και ήδη νιώθει ενοχές. Υπερβάλλει; Θα το δείξει η ζωή.
Πηγή: tanea.gr
