Το στυλ ηγεσίας που επέλεξε έδινε προτεραιότητα στην ενσυναίσθηση, την ταπεινοφροσύνη και το βαθύ αίσθημα συμπόνιας για τους πιο ευάλωτους. Είτε απέναντι στην παγκόσμια υγειονομική κρίση είτε απέναντι στις οικονομικές ανισότητες και την περιβαλλοντική υποβάθμιση ο πυρήνας της προσέγγισής του ήταν κοινός: έδινε μεγάλη σημασία στην κατανόηση των εμπειριών των περιθωριοποιημένων, διαμορφώνοντας μια κουλτούρα ενεργητικής ακρόασης εκείνων που βίωναν προβλήματα.
Αποτελούσε επίσης, σύμφωνα με τους «New York Times», παράδειγμα ηγεσίας στην υπηρεσία των πιστών, επαναπροσδιορίζοντας τον παπισμό με πράξεις ταπεινότητας. Εδειξε μάλιστα προθυμία να παραδεχθεί λάθη και να ενθαρρύνει τη διαφάνεια καλλιεργώντας παράλληλα με τον τρόπο αυτό μια ανθεκτική οργανωτική κουλτούρα. Υπήρξε καυστικός και προς τους ιεράρχες στο Βατικανό. Κάποτε συνέκρινε την ιεραρχία με ένα «βαρύ, γραφειοκρατικό τελωνείο», ενώ κατηγόρησε ορισμένους εκκλησιαστικούς αξιωματούχους ότι αυταπατώνται πως είναι «απαραίτητοι» και πλήττονται από την «τρομοκρατία του κουτσομπολιού».
Ο Πάπας Φραγκίσκος έχει συχνά περιγραφεί ως μεταρρυθμιστής, πρόθυμος να αμφισβητήσει τα ξεπερασμένα συστήματα και να αγκαλιάσει την απαραίτητη αλλαγή στην Εκκλησία. Θεωρούσε ζωτικής σημασίας την προσαρμογή και την καινοτομία εκτιμώντας ότι η στασιμότητα μπορεί να επιδεινώσει τις κρίσεις ενώ η αποδοχή της αλλαγής μπορεί να οδηγήσει σε νέες ευκαιρίες και ισχυρότερους, πιο προσαρμοστικούς οργανισμούς.
Σε κάποια ζητήματα, βέβαια, ο Φραγκίσκος δυσκόλευε την κατανόηση των θέσεών του. Απέρριψε τους γάμους ομοφυλόφιλων, ωστόσο κάλεσε τους ιερείς να είναι φιλόξενοι σε άτομα με μη παραδοσιακές σχέσεις, όπως οι γκέι άνδρες και γυναίκες, ανύπαντρους γονείς και ανύπαντρα ζευγάρια που ζουν μαζί. Υποστήριξε το πολιτικό σύμφωνο για ομοφυλόφιλα ζευγάρια, αλλά ενέκρινε την απόφαση του Βατικανού να απαγορεύσει στους ιερείς να το ευλογούν – μια απόφαση για την οποία αργότερα είπε ότι μετάνιωσε και στη συνέχεια αντέστρεψε.
Ο Πάπας Φραγκίσκος μιλούσε διαρκώς για τη διασύνδεση της παγκόσμιας κοινότητας, ιδιαίτερα στην αντιμετώπιση ζητημάτων όπως η κλιματική αλλαγή και η φτώχεια. Τόνιζε με κάθε ευκαιρία τη σημασία της δράσης με γνώμονα την παγκόσμια αλληλεγγύη. Καθ’ όλη τη διάρκεια της παπικής του θητείας απηύθυνε έκκληση για συνεργασία πέρα από σύνορα και θρησκείες για την επίλυση παγκόσμιων κρίσεων.
Πηγή: tanea.gr
